Dat doe ik ook zo. Het hoeven van mij niet per se rustige kinderen te zijn, maar er zijn wel kinderen met wie ze leuker speelt en kinderen met wie ze minder leuk speelt, dus als er een kind is met wie ze al een paar keer erg leuk heeft gespeeld dan stel ik dat wel af en toe voor als ze twijfelt op wie ze af moet stappen. Wordt het dan toch een ander kind dan is het ook prima, iedereen is welkom.

Ik doe het ook zo. Wel moet ik bekennen dat ik bij 1 kindje waar mijn oudste bevriend mee is vaker nee zeg als ze naar buiten komen rennen en samen willen afspreken bij ons. Dat kindje is nog wilder dan die van mij en áltijd gaat er wel iets kapot of mijn huis is van boven tot onder en incl de tuin een puinhoop. Opruimen doen ze dan samen een beetje maar mijn zoon ruimt dan meer op dan hij. Dan gaat de deurbel en is hij vlug weg. Met die ouders heb ik ook niet echt een klik. Soort van Barbie en Michael types..

Ik laat de keuze bij mijn dochter, maar als ik merk dat ze leuk met bepaalde kinderen speelt dan zeg ik ook wel eens dat die weleens kan komen spelen. Ze speelt ook graag met een jongen, die wel wat ontdeugend is hier. Daar heb je wel
Werk van. Maar ze vind het wel echt leuk.

Hier is het over het algemeen zoals bij Susan. De oudste mag zelf kiezen en afspreken met wie ze wil, maar als ze bijvoorbeeld twijfelt of even niemand weer, dan help ik wel eens een handje door een paar namen te noemen van kinderen waar ze sowieso leuk mee speelt. Ook is er op het moment één meisje waar ze heel leuk mee kan spelen, maar ze kunnen ook flink ruzie maken. Hebben allebei een beetje hetzelfde temperament en zijn flink aan elkaar gewaagd. Dat is verder prima, maar als het weer een keer pittig was dan probeer ik voor een volgende dag soms wel aan te sturen op een iets rustiger kindje. Al is dat bijna nooit nodig, want ze wisselt zelf vaak al wel af met wie ze speelt. Ik probeer in elk geval zoveel mogelijk door dochter te laten bepalen, maar her en der probeer ik haar wel te helpen of bij te sturen. Wat ook grappig was laatst is dat ze ineens met een jongetje uit de klas ging afspreken en zowel zijn moeder als ikzelf hadden geen idee dat ze überhaupt met elkaar speelden op school. Dus alleen maar leuk als ze dan willen afspreken, weer eens iemand anders kan best leuk zijn en zeker jongens en meisjes samen gebeurt niet zo vaak in deze klas heb ik het idee.

En er is 1 uitzondering, maar dat heeft geen betrekking op afspreken met klasgenootjes. Een meisje bij ons in de straat heeft zoveel problemen veroorzaakt en heeft ons zoveel gedoe en ellende opgeleverd dat het geëscaleerd is en ze mag daar van mij voorlopig geen contact meer mee hebben. Ze vindt dat wel jammer, maar gelukkig snapt ze wel waarom als ik het uitleg. En het is dat het echt nodig was, want ik vind het eigenlijk juist stom als ouders bepalen met wie je wel en niet om mag gaan. Dat probeer ik verder dan ook echt te vermijden. In dit geval kan het echt even niet anders en sinds dit zo is (een week of 5 nu) merk ik zelfs dat dit al veel eerder had moeten gebeuren.

Er is een kindje bij school en die wil gewoon elke dag ergens spelen en het maakt hem niet uit waar, hij gaat alle kinderen af tot er eentje ja zegt. Het klikt helemaal niet tussen hem en mijn zoon dus ik moet bekennen dat ik vaak zeg dat we ''s middags weg moeten en het niet kan.

Verder zoekt mijn zoon zelf de rustige kindjes op waar hij het goed mee kan vinden.

Ik laat dochter hier zoveel mogelijk vrij in maat stuur wel wat. Zo kwam hier laatst na een hele tijd weer een meisje spelen dat haast iedere dag van haar moeder ergens moet spelen.
Uiteindelijk vond het meisje wederom niets leuk om te doen waarna dochter zelf toen het meisje weg was zei dat dit niet gezellig spelen was dus het voor haar niet meer hoefde.

Eigenlijk is dat ook 1 van de weinige kindjes die ik liever niet hier thuis heb omdat ik tig keer moet zeggen dat we hier niet op de banken springen of op tafel klimmen.

Ik neem regelmatig vriendjes van T. mee als we naar de klimhal gaan of naar het bos, of op pad met de museumkaart. Er zijn dan 5 specifieke vriendjes die ik graag meeneem (niet allemaal tegelijk natuurlijk), de rest vind ik te druk of teveel aandacht vragen.

Gelukkig is het in de loop van de jaren zo gegaan dat T. het meeste met precies die vriendjes is gaan spelen. Waarvan ik ook met de ouders goed kan opschieten

Ik stuur ook enigszins aan. Bij het ene kindje zeg ik makkelijker ja dan bij het andere kindje. Een vriendinnetje van N. speelt hier altijd graag met iets als Lego. Maar alles wat in elkaar gebouwd staat zoals het moet (Lego Elves kasteel, de draken, boomhut, enz.) haalt ze deels uit elkaar en creeert er nieuwe dingen van. Ik weet dat N. dat vreselijk vindt, N. is heel precies, alles moet exact gebouw zoals het hoort. Dit meisje wil vaak komen spelen, maar altijd als ze hier spelen hebben zo onenigheid over wat dat meisje allemaal wil veranderen en door elkaar wil halen in N.'s kamer. N. kan daar niet tegen, bij haar moet alles gescheiden blijven en precies zoals het hoort. Ik moet er continu heen om te bemiddelen. Op school spelen ze leuk, maar hier thuis vind ik van niet. Het kost N. en mij teveel energie. Ze mag weleens komen spelen, maar liever niet te vaak.

Ook ons bovenbuurmeisje, zij maakt bijvoorbeeld altijd wel iets kapot. Zelfs bij het lezen van een simpel boekje wordt er een bladzijde gescheurd. Ook best frustrerend. Maar de meiden zijn met elkaar opgegroeid, zien elkaar bijna dagelijks. Heb alleen wel liever dat ze boven bij de buren spelen dan bij ons

Ja, dat doe ik bij sommige kinderen. Er zijn er 2 waarbij altijd ruzie is, iets stuk gaat of ze geven een grote mond. Ook van knijpen, slaan en bijten zijn ze niet vies.
Wij merken ook meteen als onze kinderen met deze kinderen gespeeld hadden dus dat is exit. Daar mogen ze gewoon niet meer mee spelen.

Beetje, mijn tweede dochter sprak regelmatig af met een jongetje die met meerdere kinderen tegelijkertijd af sprak en dan ging hij na schooltijd kiezen. Als mijn dochter het dan niet was geworden, was het echt tranen met tuiten. En een ander jongetje waarmee ze afsprak, die na schooltijd eigenlijk dan toch niet meer wilde spelen. Ook een tranendal. Kun je op die leeftijd ook niet zo heel veel aan doen, maar heb tegen mijn dochter gezegd dat ze voorlopig maar even met kindjes af moet spreken die meer van afspraak = afspraak zijn . Was zo zielig steeds.

Oudste dochter niet, die heeft een vriendinnengroepje en dat zijn allemaal leuke meiden.

Ik moet zeggen dat mijn dochter die neiging ook wel kan hebben, ze houdt heel erg van samenspelen en vraagt het dan ook rustig aan kinderen met wie ze nooit eerder heeft afgesproken, maar ik moet ook zeggen dat daar wel vaak leuke nieuwe vriendschappen uit voortkomen. Ik vind het wel knap van haar dat ze zo makkelijk op mensen afstapt.

Ja en nee.
Ik bepaal in principe niet voor ze maar sommigen beperk ik wel. Een vriendinnetje van mijn dochter wil eigenlijk elke dag met haar spelen en schreeuwt enorm, is bazig en is altijd aan het piepen over het eten/tussendoortje, heeft altijd commentaar, klaagt en zeurt veel, wil nooit een concessies doen en is erg bazig naar mijn jongste en heeft haar een keer geslagen. Die wil ik hier niet meer dan 1x per week over de vloer hebben. In haar vorige klas was en nog zo'n meisje en een meisje die ook met iedereen afsprak en vervolgens nog moest kiezen waarbij er altijd wat huilend achter bleven. Daar mocht ze alleen pas mee afspreken als school uit was en ze nog niet met iemand anders had afgesproken.

Bij zoon heb ik eigenlijk geen problemen met de jongens waar hij mee speelt. Maar vrijdag wou hij er twee mee naar huis nemen waarvan een hem die week al een paar keer had geslagen. Hij had die week tegen ons gezegd nooit meer met hem te willen spelen maar toen wilde hij opeens wel. Ik denk dat hij bang was dat de andere jongen anders ook niet meer wilde spelen. Toen heb ik wel gezegd dat we het die dag alleen bij 1 zouden houden en dat hij dan deze week maar moest kijken of hij weer met het andere jongetje wil spelen.

Ik stuur wel een beetje in vriendschappen. Mijn zoon had nog wel eens de neiging om ja te zeggen omdat hij geen nee durft te zeggen en dan met kindjes afsprak die hij eigenlijk niet echt leuk vond. Ik merk nu ook dat hij liever met het ene vriendje speelt dan met de andere maar dat hij zich dan schuldig voelt ten opzichte van de ander. Ik probeer hem dan wel uit te leggen dat hij zelf mag kiezen met wie hij wil spelen en het echt niet erg is als hij nu een tijdje liever met iemand anders speelt.

Dochter heeft niet heel erg de behoefte om al vaak af te spreken. Toevallig heeft ze vorige week weer bij een meisje gespeeld en dat vind ik dan prima. Als ze afspreekt is dat eigenlijk bijna altijd met een meisje uit groep drie omdat ze die al langer kent en het daar leuk vindt thuis.