Help!

Ik heb hier al wel eens eerder iets over geschreven maar moet het toch weer even kwijt, misschien heeft iemand tips of herkenning.

Ik heb al een paar jaar op en af last van stress/angst en soms paniekaanvallen gehad, deze hebben veel indruk gemaakt maar na een tijdje zwakt dit gelukkig weer wat af. Ik heb een bepaalde angst (in het verleden veel darmklachten gehad waardoor ik graag de veiligheid van een w.c. in de buurt heb), waar ik gestrest door raak en mijn lichaam reageert hier dus ook altijd op. Mijn lichaam wordt angstig/gestrest van de angst, dit vind ik zo'n naar gevoel, lekker vicieuze cirkel dus. Toch kan ik de angst wel vaak de baas, zet toch door ook al voel ik me angstig waardoor de angst weer wat afzwakt en ik uiteindelijk een heel leuke middag of dag heb en dus weer een succeservaring op doe. Wel is de angst gewoon altijd aanwezig, ik denk overal over na, het is niet echt zorgeloos dus, echte paniekaanvallen had ik allang niet meer gehad. Tot begin oktober, toen heb ik een paniekaanval gehad op het station.

Deze heeft er echt weer ingehakt en ben me weer zo bewust van alles, aan de ene kant wil ik zeggen dat ik er niet veel voor laat maar ik ben er wel altijd mee bezig. Veilige plekken zijn oké, thuis, werk, sportschool, bij familie. Maar alles wat nieuw is is eng en drukke plekken vind ik ook vervelend, zo ook de supermarkt, op vakantie gaan (alles is onbekend), de stad in maar ook een wandeling door de natuur (vaak geen w.c. in de buurt) of een verre autorit (in de file komen!) en het OV vind ik ook vreselijk. Het lijkt soms ook wel alsof ik door de drukte gewoon overruled word, die laatste paniekaanval op het station was het me ook gewoon allemaal teveel, al die mensen die overal stonden en liepen, de stem die omriep, de voorbij zoevende treinen, ze waren ook aan het verbouwen dus ik hoorde ook hamers en werkgeluiden, geluiden van de straat, alles ging in slow-motion aan me voorbij, ik kon het gewoon niet bijbenen. Ik heb op zich de aanleiding van het probleem wel onder controle (de darmklachten: ik bleek lactose-intolerant te zijn) maar het gevoel van angst is zo vervelend en als ik echt angstig word reageren mijn darmen daar weer op. Ik ga wel op stap, dagjes weg, naar de supermarkt etc. maar toch voel ik me er vooraf nooit lekker over dat vind ik zo vervelend! De laatste dagen heb ik het ook weer bij dingen die eerst wel (redelijk) veilig voelde, het lijkt dus wel weer erger te worden. Ik wil gewoon van die angst af .

Ik wil het ook niet steeds zo groot maken, soms voel je je gewoon even niet zo lekker of word het je even teveel dat heeft iedereen wel eens. Maar ik schrik daar dan weer zo van en ga er weer over nadenken waardoor de angst weer groter word. Maar ja: hoe leer ik dat af? Ik maak mezelf hier ook gewoon weer helemaal gek mee en ga dan ook nog is denken dat ik gek ben en zo beperkt ben. So help me! Soms denk ik ook wel ik moet hulp zoeken maar dan denk ik nee want ik kan het zelf wel want ik zet toch steeds door? En ik heb een paar jaar geleden al in therapie gezeten (niet voor een angststoornis) dus vind ik dat ik het nu zelf wel moet kunnen.

Zucht.