Aziraphale schreef:Ik heb gevoel voor Engels denk ik maar ik sprak op m'n 16e tijdens de Havo 4 reis in London beter Engels dan m'n gymleraar, haha. Vriendin en ik moesten onverwacht eerder naar huis (ons oppaskindje was overleden) en hij zou een ticket voor ons regelen bij het reisbureau. Uiteindelijk heb ik het gesprek maar over genomen en ik vergeet nog steeds z'n verbaasde blik niet
Helaas gold dat niet voor m'n Frans en Duits...
Wat erg zeg. Wat is er gebeurd als ik vragen mag? Waarom wilde je naar huis? Ik ga alleen voor familie naar huis mocht ik op vakantie zijn en iemand overlijd. Dan heb ik het over mijn ouders, broertje, schoonzus haar man en kids, en schoonouders verder niemand.
Ik had het ''geluk'' dat mijn oma afgelopen vakantie overleed voordat we weggingen zodat ik na de begrafenis kon. Vorig jaar ging het ook niet goed, we zijn toen gewoon gegaan, maar heb er wel over nagedacht wat ik dan zou doen. Mijn moeder zei dat mijn oma had gewild dat ik bleef, dat mijn oma en mijn moeder er toch niks aan zouden hebben dat ik terug zou komen. Mijn moeder zou begrijpen als ik ervoor koos om te blijven. Daarna ging het ineens weer goed, ze wilde naar de kapper, beneden eten met anderen bejaarden.
Dit jaar ging het steeds slechter en weer kwam het bij me op die vraag. Mijn moeder zei dat ze het niet eens zou zeggen mocht oma overlijden tijdens onze vakantie, maar heb haar gezegd dat ik dat niet in dank had afgenomen. Heb er toch wel recht op dacht ik zo.
Ieder kleinkind was op de begrafenis met hun partner diegene zonder ook, behalve 1, zij woont buiten Europa en ik voelde met haar mee omdat zij er niet kon zijn. Moet je dus voorstellen hoe ik mij gevoeld had, maar ervoor terugkomen van mijn vakantie had ik hoogstwaarschijnlijk niet gedaan.