Ik zou het eigenlijk niet weten. Ja hoe je ramen het beste kan zemen. Best handig maar leuk wil ik het niet noemen.

Mijn oma was een hele lieve zachtaardige vrouw die altijd het goede in iemand zag, ik heb van haar geleerd dit ook meer te doen, lukt niet altijd

Van mijn oma van vaders kant heb ik de liefde voor het schilderen geleerd. Ik schilder nu eigenlijk nooit meer, maar het was het begin van mijn creatieve bezigheden.
Verder heb ik van haar geleerd dat je als je zelf wat ouder bent dingen toch anders gaat zien. Mijn oma stond bij mij heel erg op een voetstuk, maar ik heb de laatste jaren gemerkt dat hetgeen me als kind wel beviel nu best irritant kan zijn. Ze was altijd heel verzorgend, heel fijn vond ik dat als kind, vooral omdat ik het thuis niet had, maar als volwassene merk ik dat ze vooral erg bemoeizuchtig is en dat manifesteert als verzorgend zijn. Ik heb niet heel veel contact met haar meer maar sinds een tijdje stuur ik haar via omapost maandelijks een kaartje en dan belt ze me daarna altijd om me te bedanken.

Van mijn oma aan moeders kant heb ik geleerd hoe je zuinig moet doen. Met geld, met voedingswaren, met het milieu. Van een baksteen in de spoelbak en een emmer regenwater naast de wc voor de grote boodschap tot kaas enten met blauwschimmel zodat het goed blijft (smaakt alleen wel naar blauwschimmel) en melk met een scheutje yoghurt (dan wordt het zuur). Mijn oma is ook altijd bezig met hergebruiken, soms krijg je van haar derdehands cadeautjes, mijn moeder vroeg een keer een stratenboek voor Sinterklaas, kreeg ze haar eigen oude afgedankte stratenboek wat ze ooit aan mijn oma had gegeven omdat die het graag wilde hebben cadeau.
Ik heb trouwens ook geleerd dat het niet erg leuk is om zo zuinig te zijn en dat je leven wel wat aangenamer is als je iets minder op je geld en je spullen zit. Ik heb later ook echt moeten leren weggooien want uiteraard heeft mijn moeder het zuinigheidsideaal van mijn oma voor een deel overgenomen (alleen niet met voedsel, daar gruwt ze van).

Mijn moeders ouders heb ik nooit gekend, dat vind ik heel jammer.

Want met de ouders van mijn vader hadden wij niet zoveel (had te maken met de verslechterde band tussen hen en mijn vader en het feit dat wij de jongste kleinkinderen waren en ze dat allemaal maar te druk vonden)
Ik heb één ding van haar geleerd en dat is rummikub spelen, moet altijd aan mijn oma denken als ik dat spel zie/speel. Ze zijn er ondertussen ook al niet meer.

Als ik dan kijk naar mijn eigen kinderen en hoe graag ze naar beide opa's en oma's gaan heb ik echt wat gemist. Maar goed, dat is een ander onderwerp.

Van Kleine Oma Mia heb ik de liefde voor borduren geleerd. Ik vind het heerlijk om op de bank bezig te zijn met een borduurwerk. Helaas nu weinig tijd en verbied ik het mijzelf omdat anders mijn studie er onder gaat lijden.

Van Grote Oma Mia heb ik denk ik het blijven doorgaan en blijven vechten om doelen te bereiken. Haar laatste 10 jaar van haar leven heeft ze geleefd met afasie. Praten kon ze niet meer, maar ze bleef lol houden in het leven en ze deed er alles aan om haar verhalen duidelijk te maken. Cryptisch leren denken hebben we zeker door haar geleerd.