Ja dat is wel herkenbaar. Ik had ook heel erg dat ik er bewust van 'moest' genieten omdat het hoogstwaarschijnlijk de laatste keer zou zijn. Als ik er nu aan denk word ik er zelfs een beetje verdrietig van dat ik het nooit meer ga meemaken, al moet ik er niet aan denken nog een baby erbij te hebben nu. Raar dat al ons later met deze twee kindjes is. Al vind ik het stiekem ook wel lekker dat ze steeds ouder en ook makkelijker worden. Dus ja wat wil ik nou eigenlijk zeggen. Ik vind het wel goed zo dus, maar tijdens mijn zwangerschap zeker herkenbaar met al die hormonen.
Ik was voor mijn gevoel ook nog helemaal niet zat van het zwanger zijn (had ik bij de jongste wel heel erg op het eind) en ik vond het bijna jammer dat de bevalling al begon voor 40 weken.

Hehe, heeelllll herkenbaar. Ik had het al voor ik zwanger werd, was me heel bewust van dat dit de laatste keer was met die spanning, de laatste keer een positieve test... En nu denk ik dat ook super vaak. Kan er ook echt verdrietig van worden, ik vind het zo bijzonder...
Als ik dan denk aan de toekomst.. Ja, dat is gek. Dit is het, voor altijd.. Die kleine meisjes zullen "alleen" nog maar opgroeien, ouder worden... Het voelt gek.

Ik had eigenlijk wel gedacht dat te hebben, maar tot nu toe heb ik nog steeds vrede met het idee dat dit mijn laatste zwangerschap is. Bij de eerste zwangerschap hoopte ik wel steeds dat het niet de laatste keer zou zijn, ik werd echt verdrietig van de gedachte dat ik dat getrappel misschien nooit meer zou meemaken (wij hebben lang getwijfeld of we 1 of meer kindjes wilden). Bij de tweede wist ik al dat er nog een derde zou komen en nu ben ik er eigenlijk ook wel klaar mee. Ik geniet enorm en voel me prima, maar het is goed zo. Ik word niet langer verdrietig van de gedachte dit nooit meer mee te maken.

Dat had ik idd ook wel voordat ik positief testte. Ik hoopte steeds zo dat de test een tweede streepje zou geven en toen ik eindelijk dat tweede streepje zag dacht ik nu is het voorbij met het testen en de spanning eromheen. Vond ik ook even heel vreemd haha. En het voelt idd heel gek. Vroeger droomde je van kindjes en nu ben je gewoon (bijna) klaar en is je 'later' ook nu zo'n beetje begonnen.

Helaas ook hier herkenbaar! Al is zwanger zijn helemaal niks voor mij lichamelijk gezien, maar meer dan twee kindjes zou ik eigenlijk best willen. Maar dat is niet slim, dus ik wil het echt bij twee houden. Dat vind ik best moeilijk, dat het straks allemaal 'klaar' is. Niet zozeer wat de zwangerschap betreft, maar meer wat betreft fases met de kinderen straks. Laatste keer baby, laatste keer alles vanaf het begin meemaken.. Dat idee valt me erg zwaar! Zo ben ik al een hoop meidenspulletjes aan het wegdoen, en dat is nog best moeilijk. Al doe ik het wel liever zo snel mogelijk, in plaats van er tegenaan te blijven hikken. Straks als de kleine man dingen niet meer gebruikt zal er ook weer een hoop weggaan. Raar idee, dat afsluiten van bepaalde fases. En inderdaad ook best een gek idee dat ons gezin straks compleet is, en dat al ons later met deze twee kindjes zal zijn. Een mooi idee, dat wel, maar ook wel dubbel. Voelt ook alsof ik dan ineens echt oud ben ofzo, als ik klaar ben met kinderen krijgen. Slaat natuurlijk nergens op, maar zo voelt het een beetje.

Heel erg herkenbaar, al ben ik de tweede keer met eigenlijk alles veel minder bewust bezig geweest. R liep natuurlijk al rond, al het nieuwe is er wel vanaf en ik voelde me weer zo goed dat ik vaak gewoon vergat zwanger te zijn.

Nu alles van de babytijd langzamerhand weggaat vind ik het aan de ene kant wel jammer, nooit geen baby meer. heel dubbel want ik wil ook noooit geen baby meer mar het echte definitieve afscheid van die tijd vind ik toch ook wel weer jammer. Vooral omdat het allemaal zo kei snel gaat...R gaat bijna naar school. Waar blijft de tijd.

Ik weet niet zeker of het mijn laatste zwangerschap was, wel de laatste voor de komende vier a vijf jaar in elk geval. De babykleertjes wil ik nu ook weg doen omdat ik ze niet ga bewaren voor misschien ooit, maar dat valt me zo zwaar. Vooral maat 56 kan ik bijna niet over mijn hart verkrijgen eigenlijk.

Dat opruimen van de kleertjes vind ik dus ook erg moeilijk Twellie. Maar ik heb het meeste nu uitgezocht en waar ik echt aangehecht ben bewaar ik. Wat me wel opvalt is dat ik in de kleinste maatjes meer bewaar dan in grotere maten. Die kleine kleertjes zijn ook zo lief! Heb inmiddels al wat dingen verkocht ook, dus ik kan wat sommige dingen betreft ook al niet meer terug. Maar dat hoeft ook niet, nu kan ik het een beetje afsluiten, en wat ik echt niet weg wil doen dat hou ik gewoon. Om nog eens naar te kijken zo nu en dan, of later mee te geven aan A als ze het wil hebben.