Ik snap je vraag geloof ik niet. Maar ik heb mijn kat twee jaar geleden thuis laten inslapen. Dat was heel vervelend maar dat is het altijd natuurlijk.

Toen mijn kat iets meer dan twee jaar geleden overleed was ze thuis. Ze is in haar slaap in de nacht gestorven. We hebben haar toen in de badkamer op de grond gelegd zodat mijn andere kat, haar dochter, afscheid kon nemen. De volgende dag hebben we haar naar het uitvaartcentrum gebracht. We hebben haar individueel laten cremeren maar zijn daar verder niet bij geweest, daar had ik ook helemaal geen behoefte aan. Haar as hebben we in een urntje die we zelf uit mochten kiezen even later opgehaald.

Ik hoop dat het nog lang niet aan de orde is en je nog lang van jullie kat kunnen blijven genieten!

Onze hond is destijds gecremeerd. Hij is rechtstreeks van de dierenarts daarheen gegaan. Met afscheid nemen van andere dieren heb ik niet, we hadden destijds alleen de hond.

Mijn kater is destijds na inslapen niet naar destructie gegaan, maar met een aantal andere katten/huisdieren tegelijk gecremeerd. We moesten Chester onverwachts laten inslapen en ik had het geld gewoon echt niet voor een individuele crematie. Ik had het wel heel graag gewild trouwens, maargoed, met hoe het nu gelopen is kan ik ook vrede hebben. Ik word er nog wel altijd heel verdrietig van als ik eraan denk, maar dat was met een individuele crematie niet anders/minder geweest denk ik.
We hebben voor het inslapen afscheid van hem genomen, eigenlijk leefde hij toen al bijna niet meer. Na het inslapen heb ik nog een hele tijd met hem op schoot gezeten, er zijn nog wat foto's gemaakt en daarna hebben we hem achtergelaten en is dat het laatste moment dat ik hem vast gehad en gezien heb. We hebben hem niet mee naar huis genomen, nooit echt over nagedacht ook. Ik heb niet het idee gehad dat onze andere kat een sterke periode van rouw doorgemaakt heeft. Sterker nog, Nova kwam ineens weer helemaal los. Net of ze voelde dat Chester al die tijd heel erg ziek is geweest (wat hij voor ons al die tijd dus verborgen heeft gehouden) en Nova zich al die tijd op de vlakte hield. Ze was vanaf toen wel wat aanhankelijker, kroop/kruipt veel vaker lekker tegen me aan, maar dat is ze nu (ruim vier jaar later) nog steeds.

mijn eerste kat hebben we thuis laten inslapen. vooral omdat we dan niet meer met een zieke kat hoefden te slepen maar ook zodat zijn maatje, onze andere kat, er bij was.
volgens onze dierenarts was het inderdaad goed om de andere dieren het dier te laten zien. maar of dat nu echt zo is? onze andere kat was erbij maar heeft ondanks dat toch lopen zoeken.

Ik weet ook niet of het beter is voor een kat. Maar ik denk wel dat de andere beesten het merken dat het dier dood is. Mijn kat heeft daarna ook nog veel lopen zoeken en mauwen. Maar dat vind ik ook niet gek. Zij hebben ook verdriet. Ook al weten wij dat er een mens of dier dood is, toch heb je er verdriet om en zoek je hem/haar misschien ook nog wel onbewust. Denk dat dat toch los staat van elkaar.

ja hij miste duidelijk een maatje. maar of dat nu de overleden kat was of een kattenmaatje in het algemeen?
was heel sneu. zoeken, miauwen, niet meer spelen, niet aanhankelijk, slecht eten en heel veel op hun slaapplek liggen.
vanaf het moment dat zijn nieuwe maatje erbij kwam was dat direct over. die twee zijn vanaf het eerste moment net zo onafscheidelijk als het eerste maatje, dat is wel mooi om te zien.

Mijn ouders hebben hun grote honden laten cremeren, individueel en in een urn mee naar huis genomen. Een hond hebben ze ook opgebaard in dat uitvaartcentrum en toen zijn ze met de overige honden afscheid gaan nemen. Dat opbaren hoorde blijkbaar erbij, dat wisten ze van te voren niet. En de dierenarts is ook bij ze thuis geweest om ze te laten inslapen.

Ja ik heb ervaring met een dierenuitvaartcentrum.
Wij heb jl. onze poes Aagje plotseling verloren. Ze is 8 jaar geworden. Ze was schijnbaar al langer ziek, maar wij dachten in eerste instantie dat ze jaloers was op onze pasgeboren zoon. Ze is uiteindelijk bij de dierenarts overleden. Het ging aan de betere hand maar ze was helaas niet sterk genoeg.

Waarom we haar hebben laten cremeren? Ze was het eerste huisdier van mij en mijn vriend en we hebben haar 4 jaar geleden uit het asiel gehaald. Het was echt een knuffel/diva katje.

De dierenarts raadde ons aan om haar eerst mee naar huis te nemen om afscheid te nemen van onze andere kat. Dit hebben we uiteindelijk niet gedaan omdat we meteen terecht konden bij het uitvaartcentrum. Eenmaal daar mochten we nog afscheid nemen van Aagje en is ze individueel gecremeerd, we hebben een mooi urn uitgezocht en ze staat nu bij ons in huis. Het lijkt trouwens niet op een urn maar op een mooi beeldje.
Wat we wel hebben gedaan is onze kater Tijger aan het reismandje laten ruiken zodat hij wist dat Aagje overleden is. Haar 'lijkengeur' zat ook in het mandje. Dus mocht je ook nog een andere kat hebben zou ik je dit wel aanraden, omdat sommige andere katten behoorlijk overstuur kunnen raken als hun maatje plotseling of bij de dierenarts overlijd.

Het heeft ons best wel wat geld gekocht inlc. dierenartskosten. Maar ik heb er 0,0 spijt van.
Mijn vriend en ik zijn 2 dagen goed van slag geweest. Nu ik dit zo typ klinkt het best dramatisch.
Maar geloof me ik had nooit verwacht dat het plotseling overlijden van een huisdier zo hard kan aankomen?

Geen ervaring mee, maar ik heb zelf een kat die 21 is geworden en dat hoor je heel vaak hoor.

Nadat we onze eerste poes bij de da hebben achter gelaten na inslapen en ik toen inderdaad pas later er achter kwam dat ze dan in een grote massa "opgeruimd" worden heb ik gezegd dat nooit meer. De tweede poes kreeg helaas een beroerte toen ze 7,5 was. Deze is wel bij de da ingeslapen omdat we daar waren omdat we niet wisten wat er loos was. Van daar uit is ze naar het dierenuitvaartcentrum/crematorium gebracht. We zijn er verder niet bij geweest oid ook geen afscheid verder genomen dat hadden we bij de da al gedaan. We hebben haar later opgehaald en er een urn/poezenbeeldje bij gekocht waar ze in zit. Er is nog een kat en die kan later bij in de urn. Dan zijn ze weer samen. Als je niet zegt dat het een urn is ziet niemand het. We hebben gewoon een poezenbeeldje staan.

Even een update: kitty is bij de dierenarts geweest, urine en bloedonderzoek gedaan. Ze is in goede vorm voor een 17-jarige kitty. De enige dingen die uit het bloed en urine kwamen was 1 nierstofje (wat ze vroeger niet standaard testte, maar nu tegenwoordig wel) was wat verhoogd. En de schildklier voelde ze wat (normaal hoort dat niet) en die waarde mag tussen de 10 en 60 zijn en was nu iets van 46 ofzo. Dus een kwieke oude kat Nu moest ze wel overstappen naar nierdieet, maar dat vind ze niet erg, want ze smult nu meer dan ooit. Over een half jaar gaan we weer terug om opnieuw bloed te controleren, zouden de schildklierwaarden dan gestegen zijn krijgt ze medicatie hiervoor (of we besluiten geen medicatie te geven).

Fijn dat ze goedgekeurd is.

De poes van m`n moeder gaat richting de 21 en still going strong. Vorige week is ze aangevallen door een hond en ze heeft een week moeten herstellen van de schrik, maar ze is weer bijna helemaal de oude nu. Nouja, zoals ze was natuurlijk. Jeugdig en kwiek wordt ze niet meer

Toen onze kat werd doodgereden vorig jaar hebben wij ervoor gekozen om haar thuis te laten brengen (ze was door de dierenambulance gevonden). We kregen haar toen in een doosje thuis, netjes op een handdoek. We hebben haar mee naar binnen genomen en de andere kat even de tijd gegeven om te snuffelen, kijken en 'afscheid te nemen'. Hij liep na een paar minuten zelf weg en volgens de mensen van de dierenambulance was dat een teken dat hij het goed vond zo.
We hebben onze poes daarna begraven bij mijn oma op het land. Dit omdat dit land van mijn ouders is en er geen plannen zijn om dit ooit te verkopen. Onze eigen tuin was geen optie omdat we op het punt stonden om te gaan verhuizen.
Ik zou er zelf niet voor kiezen om mijn kat te laten cremeren omdat ik niet zo'n urn in mijn huis zou willen hebben (ook niet van een mens, gewoon helemaal geen urnen), dus ik ben blij dat wij voor begraven gekozen hebben.