Ik heb 3 beste vriendinnen. Die zijn al ruim 15 jaar. Ik kan altijd bij hun terrecht zowel als het goed met me gaat als wanneer get niet goed met me gaat. En uiteraard is dat wederzijds. We hebben samen al heel veel gelschen en ook heel veel gehuild. Zij wel 3 afzondelijke vriendinnen. Hun gaan onderling niet echt met elkaar om.

Verder hebben we (mijn vriend en ik) een ander stel waarmee we heel veel doen. Mijn vriend en die jongen zijn al jaren beste vrienden, en sinds mijn vriend en ik bij elkaar zijn, doen we echt heel veel met zn vieren. Super gezellig.

Verder nog wel veel goede kennissen, maar echt vrienden noem ik dat niet. Vrienden zijn mensen met wie je alles kan en wilt delen. Mijn eigen vriend reken ik trouwens niet tot mijn vrienden. Wat wij hebben is echt iets heel anders

1 beste vriendin, 3 hele goede vriendinnen en 2 vriendinnen die ik wat minder vaak zie, ook vanwege de afstand. En 2 buurvrouwen waar ik regelmatig mee afspreek. Dus ben erg tevreden! Heb erg leuke vriendinnen. Heb twee zware operaties gehad en in die moeilijke periode gemerkt hoe fijn mijn vriendschappen zijn en dat mijn vriendinnen altijd voor me klaar staan.

Een een vriend van mijn vriend zie ik ook als goede vriend. Ik spreek ook weleens alleen met hem af. Mijn vriend zelf is geen vriend zoals bij een vriendschap maar echt mijn partner en maatje.

Ik heb 1 vriendinnenclub daar zijn we met z'n 8en in totaal , ook een ander vriendinnenclubjedaar zijn we met z'n 4en en dan heb ik nog 7 losse vriendinnen. Ik ben echt blij met al m'n vriendinnen

Ik ken heel veel mensen maar ik heb maar een paar echt vrienden. Ik spreek ze niet elke dag maar we staan voor elkaar klaar als het nodig is. Ik ben namelijk niet een persoon van het verplichte afspreken na zoveel dagen etc. Ik kan daar slecht tegen.

Ik heb twee vriendinnen die ik al sinds mijn kindertijd ken, dat voelt als familie. Hun families ken ik ook goed. Daar probeer ik eens in de twee weken (afzonderlijk) mee af te spreken.
Dan heb ik 3 studievriendinnen die mij heel dierbaar zijn, vanaf dag 1 was er een klik en kunnen over vanalles praten. Die zie ik ongeveer eens in de 3 maanden.
Dan nog een stel wat heel lang naast ons gewoond heeft, hun zoon is ook de beste vriend van mijn zoon. Die zie ik eens in de maand ongeveer.
Ik ben afgelopen jaar 3 vriendschappen kwijt geraakt, eentje die mij heel dierbaar was en twee die achteraf niks voorstelden en dus ook geen vrienden waren. Ik ben het wel eens met Marilyn en heb ook vaak gedacht aan het liedje "Vriendschap is een ilusie". Dat blijf ik mij ook altijd realiseren.

Mijn man is mijn beste vriend.. Vriendinnen niet veel. We hebben een leuke vriendengroep, om 1 jongen na allemaal stelletjes. Ik kan goed met alle meiden vinden, maar voelen vaker kennissen als vrienden. Ik kan beter met mannen opschieten dan met meiden, ben geen meisje-meisje, en vooral nu alle stelletjes behalve wij kinderen hebben en het altijd daar over gaat. Met de mannen uit deze groep kan ik makkelijker praten, auhoeren, sporten..

Ik heb er niet zoveel, maar ik heb er ook niet zoveel nodig eerlijk gezegd. Daar heb ik ook geen tijd voor door de zorg voor mijn zorgintensieve kind. Maar heb wel twee hele goede vriendinnen. Een ervan is echt mijn zus, althans zo voelt dat en we hebben al veel meegemaakt samen. Helaas wonen we niet om de hoek bij elkaar, maar toch zien we elkaar regelmatig, we plannen het gewoon in. De andere vriendin woont wel in mijn woonplaats en ook wij hebben veel meegemaakt samen. Met haar kan ik ook ouderwets lol maken en de boel op stelten zetten. We helpen elkaar ook met van alles.
Verder in het land heb ik nog een vriend wonen, maar die zie ik niet vaak, maar we kennen elkaar wel al heel lang via een forum en toen via msn kwam de vriendschap op gang, we zien elkaar denk ik 1 a 2 keer per jaar.
Verder zie ik mijn man ook als mijn maatje. We hebben verschillende hobby's, maar toch ook veel die wel overeenkomen, dus wij doen ook graag samen dingen en we delen natuurlijk ook veel en praten ook veel over alles.