27 Jul 2016 05:12 door Marin
Een enkele keer geef ik wel wat, afhankelijk van de situatie. Vaak word ik geleid door angst, bang om beroofd te worden. Helaas hebben bedelaars een slechte naam door dat soort situaties, waarbij even later je portemonnee weg is. Zo ook in de trein tegenwoordig weer vaak. Daar waar ik dan echt voor, terwijl in sommige situaties het best zou mogen.
Straatartiesten geef ik soms wel wat, vooral als de muziek me raakt. Ik heb eigenlijk als stelregel voor mezelf dat zodra ik merk dat ik van de muziek geniet, betaal ik er voor. Zo had ik ooit in Engeland een shitty day en toen hoorde ik een straatartiest Black Bird van de Beatles spelen en dat was zo mooi dat ik moest huilen. Toen heb ik 'm vijf pond gegeven. Alleen al omdat hij m'n dag maakte. Dat vind ik dan mooi en dat heeft hij dan ook echt verdiend.
Ook hebben we een keer in Myanmar pizza gegeven. We hadden toen zelf pizza gegeten en het was veel te veel en namen een restje mee terug naar de hotelkamer. Lekker voor later, vonden we, dus we liepen straal voorbij een bedelend gezien op de stoep. Eenmaal op de hotelkamer keken we elkaar aan, zeiden we tegen elkaar hoe achterlijk we waren, vieze rijke Westerlingen met hun pizza op hun hotelkamer, hoe egoistisch, en zijn de pizza alsnog gaan brengen naar de familie. Ze waren intussen verplaatst, het was wel even zoeken, maar ze waren er (geloof ik) heel blij mee. Het kindje kreeg in elk geval eten.
Let's discover the world together.