Bij de eerste was het heel rommelig. Buurvrouw kwam meteen kijken toen we uitstapten. En we waren amper binnen of de kraamhulp en mijn ouders stonden al op de stoep. Dochter was zat nog in de maxicosi.
Kraamhulp wilde vanalles over de bevalling weten.

Bij de tweede ging het veel rustiger. De bevalling begon 's avonds laat een 's ochtends rond tien uur waren we thuis. Kraamhulp was al bij de bevalling in het ziekenhuis en ging mee naar huis. Maakte drinken voor ons en liet ons rustig onze gang gaan.
Daarna hebben we onze ouders gebeld en heeft mijn vriend onze oudste opgehaald. Ouders en schoonouders kwamen pas 's middags toen de kraamhulp weg was.
Mijn ouders wonen ver weg en hebben eten voor ons gekookt en mee gegeten en daarna zijn ze naar huis gegaan.

Wat een leuk topic dit!

Ik ben 's avonds om 23.30 uur bevallen van onze zoon in het ziekenhuis, en mocht eigenlijk gelijk naar huis. Maar dat wilde ik niet omdat we dan moesten wachten op de kraamzorg de volgende ochtend. Schoonouders waren nog even komen kijken en daarna zijn ze samen met mijn man rond 02.30 uur naar huis gegaan en hebben ze het huis versierd en midden in de nacht een geboortebord in de grond geslagen en heel het huis versierd. Mijn man is mij om 06.00 op komen halen (langer kon ik niet blijven omdat er om 19.00 uur nieuwe inleidingen gepland stonden) en toen reden we (heel voorzichtig) met zijn drietjes naar huis. Dat voelde zo gek. Thuis aangekomen nam mijn man onze zoon in zijn maxi cosi mee om zijn kamertje te laten zien (niet dat onze zoon daar veel van mee kreeg, haha, want die was is diepe diepe slaap). Het was prachtig en ontroerend om te zien. Ik ben in bed gaan liggen met onze zoon op mijn borst. En 1,5 uur later kwam de kraamzorg pas, dus we hebben eerst heerlijk kunnen genieten samen en vooral hem kunnen bewonderen!!!

Ik voelde me moe heel maar ook euforisch. En het was heel onwerkelijk, ik 'durfde' ook nog niet zoveel met zo'n mini baby. Daarna werd het heel chaotisch, want we hadden in ons enthousiasme onze ouders en broers en zussen uitgenodigd om te komen kijken. En iedereen arriveerde ongeveer tegelijk met onszelf en de kraamhulp. We hadden dus geen tuiskomstmomentje met z'n drieën helaas, dat zou ik de volgende keer echt anders doen.

Bij de oudste vond ik het heel raar. Hij heeft 3 weken in het ziekenhuis gelegen. Ik ben zelf na een week ziekenhuis naar huis gegaan. Het zelf thuiskomen, zonder baby, vond ik verschrikkelijk. Ik voelde me zó slecht omdat ik mijn zoon achterliet. Toen hij thuiskwam was dat vooral een gevoel van eindelijk weer compleet zijn.

Bij de jongste was het één van de mooiste dagen van mijn leven. Ik ben om half 2 's nachts bevallen en kwam om 4 uur weer thuis. Ik was dolgelukkig en heel trots en ook wel een beetje overdonderd door de snelle, makkelijke bevalling. Mijn vader was in ons huis omdat de oudste gewoon thuis was (en sliep). Mijn man tilde de Maxi cosi naar binnen en ik ben met de jongste op de bank gaan zitten. Alles wat met de oudste niet meteen kon en mocht heb ik ruimschoots ingehaald.
Dit was echt zoals ik me altijd een kraamweek voorgesteld had.

Na twee nachten ziekenhuis mochten we naar huis, de kraamafdeling is helemaal achter in het ziekenhuis, ik wilde naar buiten lopen maar mocht dat niet van de verpleging, dus daar zat ik in de rolstoel met een gevulde maxicosi op schoot, terwijl mijn man ons die lange gang door duwde, toen heb ik echt heel hard gevochten tegen de ( kraam)tranen, eindelijk naar huis met mijn gezin.

Wij zijn met de taxi naar huis gegaan, een heel kort ritje, de taxi chauffeur was heel lief en voordat we het wisten waren we thuis. S was in slaap gevallen en we hebben hem in de maxicosi doek in de box gelegd, het was koud in huis en de planten hingen slap, dus die ben ik eerst water gaan geven
Mijn man is S toen gaan aangeven en ik heb iedereen geappt dat we thuis waren en een foto gestuurd van de slapende S en verder heb ik naar hem zitten kijken.

Mijn man kwam vervolgens thuis met een broodje filet americain en een broodje carpaccio en een hele grote doos waar een ballon in zat die vrienden van ons opgestuurd hadden. Was heel relaxt en fijn thuiskomen zo!

Ik vond het spannend toen ze mee naar huis mochten.
2 meisjes die 4 weken in het ziekenhuis hadden gelegen.
Ze waren sowieso te vroeg en ze kwamen een maand voor Uitgerekende datum thuis.
Wel was het ineens een huis vol.
En voelden wij ons rijker dan rijk en erg verliefd.

Ik vond het doodeng, wij hadden hun nog niet zoveel verzorgend zoals de verpleging dat had gedaan.
Gelukkig kwam de kraamverzorgster nog een aantal dagen om mij nog het 1 en andet bij te spijkeren.

Het voelde op zich niet heel bijzonder geloof ik. Ik vond het verlaten van het ziekenhuis en de rit naar huis bijzonderder. Eenmaal thuis stonden overal bloemen, heb ik daarnaar gekeken en wilde ik alleen maar naar bed. Ik weet eigenlijk niet eens meer wat we toen met de baby hebben gedaan of hoe dat voelde.

Bij de oudste hadden we drie dagen in het ziekenhuis gelegen en aardig wat spullen verzameld.
In mijn iniminie Peugot kwamen we erachter dat de maxicosi niet op de achterbank paste en moest ik (met mijn ks litteken enzo) weer uit dat autootje gehesen worden. Toen bleken die mooie ballonnen ook erg groot en toen we eindelijk in de auto zaten moesten we erg lachen. Helemaal blij in een volgepropt koekblikje.
Thuis was het gewoon mooi en leuk. We hebben gelijk eerste de hond laten snuffelen en toen hem uit de maxicosi gehaald. Verder weet ik het eigenlijk niet meer.

Toen we bij de jongste thuiskwamen was er een verjaardag bij mijn schoonouders (onze buren). We hadden geen zin in iedereen die omstebeurt bij ons langs zou komen, dus zijn we even naar binnen gelopen, maxicosi op tafel gezet. Iedereen kon even kijken en dingen vragen, daarna zijn we lekker naar huis gegaan en hebben de avond voor ons zelf gehad.
Ik moet zeggen dat het moment dat onze zoon zijn zusje voor het eerst zag, meer voelde als thuiskomen. Dat complete gevoel en zo gelukkig was hij met zijn zusje!

Net als geel niet heel bijzonder. Ik was heel erg blij dat ze ziekenhuis mochten verlaten en ik daar niet meer elke dag naar toe hoefde gaan. Toen we thuis kwamen heb ik ze meteen in hun bedje gelegd.

Bij F ben ik thuis bevallen. Bevalling was echt rot. Maar het al thuis zijn heel fijn. Ik zou nu altijd thuisbevalling boven ziekenhuisbevalling verkiezen. Fijn in je eigen bed, op je eigen kamer. Na het douchen is je bed verschoont en alles weer fris en je kersverse baby ligt meteen lekker naast je thuis.

Het moment dat onze zoon mee naar huis mocht en we dus met gevulde maxi cosi naar buiten liepen en thuis kwamen vond ik wel heel bijzonder, maar was voornamelijk blij dat we niet meer elke dag naar het ziekenhuis hoefden. Ik kwam 2 dagen na de bevalling thuis. Ben direct in bed gaan liggen om een potje te gaan huilen! Ook al wist ik dat hij niet direct met ons mee kon, had ik het me toch anders voorgesteld. Gelukkig was het 1,5 week later wel zover

.

Ik heb een week in hetziekenhuis gelegen, mijn zoon 10 dagen. Ik moest op een gegeven moment zonder zoon het ziekenhuis verlaten. Wat heb ik gehuild en wat voelde dat rot. De dag dat we onze zoon mee naar huis mochten nemen was geweldig en doodeng tegelijk. Ik had geen kraamzorg meer dus er kwam geen kraamverzorgster. 's Middags is er nog wel iemand van het cb langs gekomen maar we stonden er alleen voor. Ik weet nog wel dat ik dacht: waten we eerst maar een week verder.

Dankjewel
Vind het fijn de ervaringen te lezen.