Ja, een keer toen ik 23 was. Ik was afgestudeerd van de universiteit maar vond geen werk. Ik moest wel huur betalen maar het enige bijbaantje dat ik op korte termijn vond was appels plukken. Ik werkte als enige vrouw met allemaal poolse en sloveense mannen die ik niet verstond dus ik voelde me al heel erg onzeker. En toen heb ik na een week ofzo vergeten de handrem op de tractor aan te trekken en die is toen een paar meter verder gerold en er is toen bijna een kist appels op een collega gevallen van de aanhanger.

Ze hebben me niet letterlijk ontslagen maar ik werd gewoon niet meer gebeld en als ik belde nam niemand de telefoon op .

Niet ontslagen, wel contract een keer niet omgezet naar vast contract na 3 tijdelijke contracten, vanwege bedrijfseconomische redenen.

Die is wel gebleven. Op die lul na was het leuk werken. Vaak gratis kip en dat soort dingen.

Ik denk t ook Rosalie

Nee, bij mijn enige bijbaantje zelf (nogal onverwacht voor de manager) ontslag genomen. Ik was niet geslaagd, werd altijd ingezet voor de schoonmaak klusjes en vond er dus niet zo veel meer aan wat werk betreft. De collega's wel. Bovendien wilde ik het jaar erop wel écht slagen, dus vond ik het beter om ontslag te nemen.

Ik ben nog nooit ontslagen. 1 keer ben ik weggegaan wegens verhuis en 1 keer is mijn contract niet verlengd omdat ik ging studeren.

Mijn contract is niet verlengd omdat mijn afdeling sloot.

En, als ontslag door faillisement ook meetelt, ben ik nog een keer ontslagen.

Ik mocht met een heleboel andere mijn spullen pakken. Anders ging het bedrijf failliet. Dus als dat meetelt dan ben ik 1 keer ontslagen.

Mijn contract en die van een aantal collega's werd niet verlengd, omdat het bedrijf vanwege de crisis op het punt stond om failliet te gaan.

Niet ontslagen, maar bij Shakies kwam ik niet door de proeftijd. Als ik er aan terug denk word ik weer nerveus haha. Je stond in je eentje en alles moest tegelijkertijd!

Nee, ik ben nog nooit ontslagen. Wel is de winkel waar ik destijds mijn weekendbaantje had failliet gegaan. Ik wilde dat baantje een paar weken later opzeggen, omdat ik inmiddels was afgestudeerd en een baan had gevonden.

Nee.
Ook nooit gehad dat contracten niet verlengd werden.

Bij mij werd dan het contract niet verlengd, maar dat zie ik als ontslag.
De eerste keer was bij een baas die niet echt goed bezig was. Tot op de dag van vandaag heb ik nog steeds spijt dat ik niet eerder mijn mond open heb getrokken. Mijn loon zat onder het minimum, alle fouten werden standaard op mij afgeschoven (ook als ik kon bewijzen dat die baas ze zelf aan het maken was) en ik moest zwijgen tegenover de vrouw van de baas over de affaire die hij had onder werktijd.

En de tweede keer was bij een grote winkel waar het heel standaard is dat ze mensen er uit gooien als ze niet genoeg met marge verkopen of gewoon personeel te veel hebben.
Ik ben zo blij dat ik nu voor een bedrijf werk dat niet kijkt naar hoeveel meuk je een klant kan aansmeren, maar of je het juiste advies kan geven.

Ha, ik ook! Dan ben ik wel 10+ keer ontslagen.

Dit een aantal keren.

Verder qua werk 2x.

1 keer toen ik 16 was. Werkte in een supermarkt, vakkenvullen. Vond er werkelijk niets aan.
Kwam paar keer niet opdagen. Baas van de winkel zat mij op een dag op te wachten. Kon toen meteen weer vertrekken.

En 3 maanden geleden ontslagen.
Heb van september t/m februari thuis gezeten i.v.m een burnout.
Thuis werd al steeds gezegd, als jij straks weer volledig aan het werk bent, lig je er vast snel uit.
Ik kreeg al weinig begrip van de werkgever.
In maart 1,5 week volledig aan het werk te zijn geweest, werd ik door werkgever geappt of ik langs kon komen voor gesprek. Dacht dat het zou gaan over hoe ik het tot nu toe ervaarde en ging akkoord met voorstel.
Week later zat ik op kantoor.
Er werd gezegd dat ik fouten maakte, gevraagd wat voor fouten, kon ze niet zeggen.
Ze zei ook dat er collega's waren die langer bleven voor mij en dat kon en mocht echt niet!
Ze vond dat reden voor vertrek.
Voor mij voelde het alsof ik geen eerlijke kans heb gekregen om terug te komen.
Ik kreeg te horen dat ik recht op vrijstelling van werkzaamheden zou krijgen. Eerst wilde ik dit niet!
Na vaststellingsovereenkomst te hebben gekregen en deze samen met mijn schoonvader te hebben gelezen, heb ik besloten om de vrijstelling van werkzaamheden wel te accepteren en het vaststellingsovereenkomst aan te laten passen en te tekenen.
De meesten verklaarden mij voor gek om dit te tekenen.
Ikzelf stond er volledig achter, wilde geen moment langer meer voor die werkgever werken!
Niet tekenen, dan zou ik met tegenzin daar blijven werken.
Dat was echt geen optie voor mij.
Per 1 mei de WW in en sinds 13 juni weer via een uitzendbureau aan het werk, op een plek waar ik mijn draai weer heb gevonden.

Ja, na 1.5 dag in mijn proeftijd. De reden sloeg nergens op: Ik zou nog te onzeker zijn in mijn werkzaamheden en geen idee hebben wat ik moest doen. Nee, dat klopt, maar mag ik ook even de tijd krijgen om me in te werken?
Ik heb contant salaris meegekregen voor die 1.5 dag werk en het beste maar weer.

Ik woonde nog thuis en vond het heel spannend om midden op de dag thuis te komen en te vertellen dat ik was ontslagen, maar mijn ouders namen het verrassend goed op en gelukkig had ik ook binnen no time weer ander werk.