Caulfield schreef:Vervelend, June. Ik heb dit vaak gezien bij studenten die ik begeleid voor hun scriptie: dat ze mij dan niets opstuurden omdat het toch niet goed genoeg zou zijn. Voor de student lastig, want je loopt vertraging op; voor de begeleider ook, want als er geen stuk ligt, is het moeilijk om iemand te helpen. Zonder het al teveel te willen psychologiseren: je moet deze cirkel doorbreken. Vaak werkt dat door gewoon een stuk op te sturen. Je kunt met je begeleider je angst bespreken: dikke kans dat hij of zij dit eerder heeft meegemaakt. Ik heb in dergelijke gevallen met studenten wel eens afgesproken dat ze hun slechtst mogelijke stuk op zouden sturen, echt de slechtste versie die ze konden maken. Waarom? Ten eerste natuurlijk om de druk van de ketel te halen. Ten tweede, heel eenvoudig: er is een stuk nodig om op te schieten, want door er op te schieten en daarover te praten kom je verder met je scriptie. De kwaliteit van zo'n stuk doet er dus eigenlijk helemaal niet zoveel toe: als het er maar is. Zou je dit kunnen voorstellen aan je begeleider denk je?
Verder, ter verstrooiing: Google eens op impostor syndrome, en hoe je daarmee om kunt gaan.
June schreef:Kruiden naar beschikbaarheid en emotie.
Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers