06 Dec 2016 12:00 door Biechtje
Ik ben ongetwijfeld heel erg herkenbaar, wat niet erg is, maar ik wil m'n biechtje niet onder m'n eigen naam hebben staan.
Ik heb nog enkele weken te gaan tot aan m'n zwangerschapsverlof. Na m'n verlof stop ik 99% zeker met werken (waar ze op m'n werk al enigszins op voorbereid zijn hoor, daar heb ik verder geen vragen over). Waar ik de laatste tijd erg mee zit is dat het werk me gewoon echt helemaal niets meer doet. Waar ik altijd met ontzettend veel plezier naar m'n werk ga, ben ik nu klaar, uitgeblust, ik heb er gewoon geen zin meer in. Wetende dat het toch stopt, moet ik de motivatie echt uit m'n tenen halen. Komt bij dat ik momenteel een project doe wat me veel rust geeft maar ik eigenlijk behoorlijk saai vind. Daarnaast ligt het werktempo op deze afdeling veel lager en dus verslof ik zelf ook enorm. De prestatiedruk is veel lager, dus ik doe ook minder, het minimum, waardoor mijn motivatie ook echt laag zit.
En dus wordt het steeds lastiger om met zin naar m'n werk te gaan en duren de dagen tergend lang, uren tellend en al. Ik zit veel te veel andere dingen te doen (iets wat ik nooit deed op het werk, was altijd vrijwel 100% gefocused), zit soms gewoon voor me uit te staren. Ik ben echt niet continue met de baby bezig mocht iemand dat opperen, maar ik heb wel het gevoel dat er een soort waas over m'n hersenen heen ligt die alles wat werkgerelateerd is troebel maakt. Ik kan ook gewoon niet helder meer nadenken over werkgerelateerde dingen, wat best lastig is als je toch best een beetje moet produceren.
Nou heb ik niets te zeuren, ik moet nog x aantal weken werken en daarna nooit meer (of in elk geval niet meer hier, zeg verder nooit nooit), maar dit maakt de laatste weken best lastig. Iemand die dit wellicht herkent? Niet persé exact dezelfde situatie misschien, maar er zijn denk ik genoeg mensen die naar een zwangerschapsverlof toe hebben gewerkt, of naar het stoppen van een baan wanneer je een nieuwe baan hebt. Die laatste loodjes, hoe kom je ze door met nog enig plezier?