Heeft mijn zoon ook met vlagen hoor, en inderdaad vanaf dat hij 1 jaar was ongeveer. Het is/was ook vooral frustratie denk ik, hij kan zichzelf nog niet goed duidelijk maken en denkt soms dat wij hem niet begrijpen terwijl we dat heus wel doen (ik weet best dat hij graag met de afstandbediening op de tv wil timmeren), maar dat er gewoon iets niet mag. Dit is ook wel de leeftijd dat ze doorhebben dat mensen om zich heen iets anders kunnen willen dan zij en dat dit dus conflicten kan opleveren. Al met al lijkt het me dus niets geks. Inmiddels is het hier wel wat afgenomen. Rond 16/17 maanden was het wel op z'n ergst. Gelukkig had 'ie er vooral thuis last van en gedroeg hij zich in het openbaar iets minder opvliegend, haha.

T was (is) ook een driftkikker. Hij werd soms zo boos/gefrustreerd dat hij breath holding spells kreeg (blauw aanlopen/ flauwvallen en stuipen). Ik ben net na zijn eerste jaar begonnen met het communiceren met babygebaren. En echt, het werkte zo geweldig! Ik raad het iedereen aan! Hij pakte het super snel zelf op en kon duidelijk maken wat hij wilde of wilde weten. In de auto vroeg hij bijvoorbeeld ineens waar zijn broer was, ik kon vertellen dat hij op school zat en toen was het goed. De frustratie was hiermee zo goed als opgelost.
Naast dingen vertellen kon ik hem ook heel goed uitleggen wat niet mocht, of iets wat "nog 1 keer" mocht. Hij vroeg dan zelf ook wel of hij nog 1 keer van bijvoorbeeld de glijbaan mocht.

Sommige familieleden waren bang dat hij hierdoor niet zou gaan praten, maar dat is zeker niet zo. Hij is voor zijn 2e jaar gaan praten en heeft een enorme woordenschat en mooie zinsopbouw, misschien ook wel door de communicatie die we hadden. Ik zei dan vaak, een kind dat kruipt leert uiteindelijk ook gewoon lopen.

Het schijnt zelfs dat kinderen eerder / beter leren praten met die gebaren! Wij hebben daar ook eens een voorlichting over gehad maar ik dacht dat we eigenlijk te laat waren om mee te beginnen. Misschien toch dat boekje er nog eens bij pakken...

Ik herken het ook in mijn werk, ook van kinderen in dezelfde leeftijd als D. Ik denk dat het inderdaad gewoon temperament is. En ja die zijn vaak ook sneller qua fysieke ontwikkeling, want wilskracht loont wel. Zodra ze beter kunnen praten/communiceren al is het alleen maar 'ja' of 'nee' zeggen wordt het vaak een stuk minder.

Ik ben wel benieuwd naar die gebaren. Iemand een tip waar ik daar meer informatie over kan vinden?

https://m.bol.com/nl/p/babygebaren/1001004006414130/

Wij gebruikten dit boek om ze te leren.

Onze gastouder werkt veel met gebaren, ik weet niet of het de "officiële" gebaren zijn maar wij begrepen heel goed wat het betekende en S kon er echt veel mee duidelijk maken.
Nou moet ik zeggen dat S zich met woorden ook inmiddels al prima kan uiten, dus frustratie omdat wij hem niet begrijpen komt hier niet zo veel voor. Maar hij gebruikt wel nog steeds sommige gebaren.

Zijn gezicht poetsen maakte hij met een platte hand een poetsende beweging voor zijn mond, tandenpoetsen was met een uitgestoken wijsvinger, als hij iets voor zichzelf wil dan klopt hij op zijn borst, als we moeten luisteren steekt hij zijn wijsvinger in de lucht ter hoogte van zijn oor en hij knikt ja en nee. Zo vormde hij ook "zinnetjes" gecombineerd met woordjes bijvoorbeeld, Etuh? ( zeggen dus) op zijn borst kloppend en naar de koelkast wijzend terwijl hij al bij de kinderstoel stond. Dan wist ik eigenlijk al wel dat hij een bordje yoghurt wilde.