Ik heb misschien een handvol vriendinnen en een paar vrienden, m'n beste vriendin ken ik van de brugklas, volgende maand kennen we elkaar 15 jaar. Twee andere goede vriendinnen waren mijn collega's, leuk contact op de werkvloer werd een vriendschap en nu werken zij ergens anders, maar is de vriendschap alleen maar sterker geworden.

Verder heb ik nog vriendinnen die ik ken via 't forum, de afstand maakt dat we elkaar niet maandelijks zien, maar we spreken elkaar veel via WhatsApp en als er wat is, is zo'n klankbord heel fijn en weet ik wel dat ze er zijn.

Eigenlijk vind ik 't ook wel goed zo. Ik heb een hoop kennissen en word regelmatig gevraagd om ergens wat te gaan drinken, maar k ben een huismus en vind 't wel goed zo.

Ik had een beste vriendin die ik nog van de middelbare school ken maar dat contact is het afgelopen jaar (vanuit haar kant) sterk verminderd. Eerder zag ik haar wekelijks / om de week en sprak ik haar dagelijks op WhatsApp. Nu zie ik haar eens in de zoveel tijd en op appjes reageert ze amper/kortaf. Toch blijft ze volhouden dat er niks is en als we afspreken is het ook gewoon gezellig.

Dan heb ik nog een vriendin van de vervolgopleiding dus ook al ruim 10 jaar. Zij woont wat verder weg nu, ook getrouwd en kinderen en doordat we beide onregelmatig werken moeten we altijd ruim van te voren plannen. Maar het streven is om 1x per maand af te spreken.

Samen met mijn man spreken we ongeveer 1x per maand af met een bevriend stel wat we tijdens de bevalling in het ziekenhuis hebben leren kennen. Hun kindje is op dezelfde dag als D. geboren.

Verder nog wat kennissen (voornamelijk moeders) waar ik wel eens een kopje thee/koffie mee drink.

Wat ik nog wel mis is een vriendin die in de buurt woont om af en toe eens lekker mee te kleppen of om wijntjes mee te drinken.

Ik heb vijf goede vriendinnen en één vriend. De meeste ken ik al 10 jaar of langer. Eén ken ik al ruim 25 jaar. Ik zie sommige maandelijks en een aantal een paar keer per jaar (wonen in Amsterdam). Ook heb ik goed contact met mijn zusjes. Die zie ik wekelijks.

Ik ben één goede vriendin kwijtgeraakt door een bruiloft. Stom dat een vriendschap daarop stukloopt. Ik geloof dat we aan het proberen zijn het te herstellen, maar ergens merk ik dat ik het toch een beetje afhoudt. Wel gek dat iemand met wie je een hechte band had uit je leven verdwijnt. Voelt zelfs een beetje als het verbreken van een relatie.

Maar ik ben tevreden met mijn vriendschappen. Ik heb ook veel kennissen. En ik heb geen tijd om meer vriendschappen te onderhouden. En de vriendinnen die ik heb zijn leuk. Ik ken ze erg lang en het is vertrouwd enzo.

Ik heb 4 goede vriendinnen met wie ik afzonderlijk van elkaar afspreek. Ik zie hen maandelijks maar spreek/app ze vaker.

Met mijn man heb ik een antal gezamelijke vrienden.

Ik vind het wel eens jammer dat ik niet meer vriendinnen heb. Ik ben niet zo goed in het onderhouden van sociale contacten. Voel me gauw teveel. Dus dan hou ik het af of laat het doodbloeden. Heel jammer want toch is het soms wel leuk om wat meer contacten te hebben.

Ik ben wel tevreden met mijn vriendschappen Ik heb eigenlijk 3 beste vriendinnen die ik inmiddels al 12 en 15 jaar ken. Daarnaast heb ik nog 4 hele goede vriendinnen die me echt dierbaar zijn. 2 ken ik ook al 12 jaar en 2 ken ik pas 2 jaar, maar in die 2 jaar tijd zijn we echt heel hecht geworden. Eentje is zelfs al verhuisd naar ruim een uur verderop, maar we bellen elkaar regelmatig en zodra ze hier in de buurt is plannen we ook een avond in. Daarnaast heb ik nog een aantal vriendinnen die ik minder vaak zie en waar ik niet zo'n hechte band mee heb als die 7 andere vriendinnen. Ik heb met hun een heel andere band en ook niet de behoefte om ze regelmatig te zien, maar ben toch wel erg blij met ze. Ik ben niet iemand met een groep vriendinnen, ik heb 2 kleine groepjes van 3 meiden en verder is het vooral 1 op 1.

Ik heb 5 goede vriendinnen, dat vind ik prima, leuk om af en toe een groepje te vormen en leuk om af en toe wat apart van elkaar te doen. Binnen deze 5 heb ik met elk ook een andere vriendschap en deel ik andere dingen of interesses met ze.

Ik denk dat mensen soms gewoon veranderen en daardoor vriendschappen verwateren. Er komen vanzelf wel weer mensen waar je een klik mee voelt.

Ik moet zeggen dat ik nu een stuk of 2 vrienden heb waar ik echt open naar ben, maar de meeste kennissen zijn er voor de gezelligheid en dat zijn voor mij dus ook geen echte vriendschappen maar momenten waarop ik iets leuks met ze ga doen zoals een dagje weg ofzo. Vriendschap is voor mij een band waarin je jezelf open durft
Te stellen. En ja, daar heb ik er niet zoveel van maar eerlijk gezegd heb ik daar ook geen behoefte aan.

Ik vind het wel heel fijn te lezen dat er hier meer meiden zijn die geen/weinig vriendinnen hebben en ook niet zo goed zijn om vriendschappen te onderhouden. Ik ben er ook niet zo goed in. Op het moment heb ik geen vriendinnen. We hadden de vriendengroep van mijn vriend, maar helaas is dat van hen kant behoorlijk aan het verwateren, al blijven zij ontkennen dat er wat is.
We hebben wel goed contact met wat buren van ons en spreken daar ook wel eens mee af, maar dat is meer voor de gezelligheid.
Soms mis ik het hebben van vriendinnen wel.

ik heb niet veel vriendinnen. 3 en 1 ervan zie ik af en toe. Een ander amper spreek ik wel vaak bij chat of whatsapp. En de andere ken ik al 25 jaar ze paste vroeger op mij ze is 10 jaar ouders als mij. Maar de laatste tijd zien we elkaar amper jammer genoeg. Ik zou graag meer vrienden willen hebben. Zo ben ik binnenkort jarig en de 3 vriendinnen komen allemaal niet op mijn verjaardag dat vind ik echt jammer. Zoals bij mijn broers die hebben een grote vriendengroep dat lijkt mij ook echt leuk.

Hier ook iemand met maar 1 vriendin. Wel eentje die ik al ken sinds de middelbare school. Wij spreken elkaar wel via telefoon, maar door onze wisselende werkdagen niet veel in real life. Wanneer we elkaar zien is het wel altijd zoals vanouds gezellig. Ben ook heel blij met haar.
Heb ook een groepje forumvriendinnen, maar die spreek ik alleen via de app. We hebben allemaal wel een kindje van hetzelfde jaar en maand. Vroeger wel mee afgesproken, maar nu niet meer. Wonen te ver uit elkaar helaas.
Mis ook echt nog wel een vriendin in de buurt. Dus mocht je in de buurt van H.aarlem wonen.

Ik heb zelf vijf goede vriendinnen. Dat is ook wel een beetje mijn maximum aantal geloof ik. Klinkt raar maar heel veel meer vriendinnen kan ik niet echt aan qua contact onderhouden, bij elkaar langs gaan, etc. Ik heb nog een stuk of vijf kennissen die ik regelmatig via de app spreek maar we komen niet bij elkaar op verjaardagen ofzo. Ze zijn wel allemaal op kraamvisite geweest.

Mijn man heeft een vrij grote vriendengroep die hij voornamelijk zonder mij ziet, maar we gaan ook wel samen avondjes met hun weg of gewoon ergens een drankje drinken. Ook komen we bij elkaar op verjaardagen en ga ik met één van die meiden sporten. Genoeg sociale contacten dus. De meeste vrienden ken ik al jaren (basisschool, middelbare school en studie) of zijn oud collega's (dat zijn voornamelijk mijn kennissen).

Ik heb liever 2 of 3 goede vriendinnen dan 10 oppervlakkige vriendinnen.

Via 't forum heb ik een paar meiden leren kennen die ik echt als vriendinnen beschouw: ik kan alles bij ze kwijt als 't nodig is. We zien elkaar niet vaak, maar dat maakt echt niks uit.

Uit mijn studietijd heb ik 3 goede vriendinnen overgehouden. Eentje woont nog in die plaats, die zie ik dus maar 3 of 4 keer per jaar. Maar het is altijd fijn als we elkaar weer zien. Dan woont er eentje in Brabant. Haar zie ik nauwelijks, spreek ik ook nauwelijks, maar als er wat is kan ik haar wel benaderen. En nummer 3 woont hier inmiddels vlakbij, maar sinds onze zoon geboren is zien we elkaar nauwelijks. Maar, we kunnen wel alles bij elkaar kwijt en we vertrouwen elkaar. En dat vind ik ontzettend fijn.

Ik heb ook niet veel vriendinnen/ vriendschappen. Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. Ik heb 1 beste vriendin, zij is als familie, we kennen elkaar ook echt al heel lang. Zij zat ook 2,5 jaar geleden naast mijn ziekenhuisbed (met mijn ouders) toen ze me wakker gingen maken uit mijn coma. Zij forumt hier ook trouwens. Verder had ik 1 andere hele goede vriendin, maar zij wilt niet meer afspreken, heeft andere prioriteiten. Jammer.
Heb verder wel paar goede contacten met mensen van het andere geslacht, maar die zie ik toch iets meer als kennissen dan als vriendschappen. Daar deel ik niet al te veel persoonlijke dingen mee.
Het is niet dat ik er niet voor opensta, ik kom ze gewoon niet gauw tegen. Voel me soms ook wel een weirdo, ik zie bijna iedereen op facebook wel meer dan 100 of vaak zelfs 200 vrienden hebben, ik heb er 47. Niet dat het aantal er toe doet, maar soms voelt dat wel zo. Ik probeer me er steeds minder van aan te trekken dat wel.

.

Ik heb best wel wat meiden die ik vriendinnen noem, maar er is veel verandert in de vriendschap de laatste jaren.

Ik heb een groepje meiden van de middelbare school, we zijn met 9, ik ken sommige al langer, vanaf de peuterspeelzaal en andere vanaf de 4e klas. Als groepje zijn we toch al zo'n jaar of 14 bij elkaar. De meeste hebben een gezin en iedereen gaat er anders mee om, voor de ene is het prioriteit nummer één en ze zegt daar ook alles voor af, anderen maken nog bewust tijd tijd voor leuke dingen te doen met ons. Maar veel zijn heel erg met hun eigen leven bezig, ik ben nu zwanger van de eerste en ik merk dat de aandacht hiervoor een stuk minder is dan toen de eerste van ons zwanger was. Toen vond iedereen het nieuw en spannend en nu is het een beetje gewoon geworden. Dat vind ik wel jammer. Daarom is de bang ook veranderd, met sommige spreek ik vaker af dan met anderen en daar deel ik ook meer mee. Wellicht is het over een paar jaar weer anders, als ik ook een gezinsleven heb.

Daarnaast heb ik nog wel wat groepjes en losse vriendinnen en ook mijn schoonzusje is een groede vriendin geworden, met de ene vriendin heb ik meer dan met de andere. Ik vind het wel prima, ik heb wel het gevoel dat ik altijd bij iemand terecht kan en dat vind ik fijn.

Nieske gefeliciteerd wat ontzettend leuk :-D

Ik heb vooral vriendschappen die ik al heel lang heb. Ik ben op de een of andere manier ook heel kritisch en niet zo gemaakt ervoor, combinatie van factoren.

Ik heb twee hele goede vrienden bij wie ik altijd terecht kan. Ik ken hen beiden ondertussen al meer dan 20 jaar Ik hoef maar te bellen en ze komen midden in de nacht naar me toe. Zo heb ik jaren geleden ook deels bij ze gewoond toen het slecht ging thuis.
Ik heb 1 hele goede vriendin met wie ik al heel veel meegemaakt, haar ken ik nu jaar of 13.
Bij alledrie voel ik me volkomen op mijn gemak. Het kost me geen energie bij hen te zijn, ik heb ook niet het gevoel dat er iets "moet" of dat stiltes erg zijn (waardoor die er ook niet zijn..). Bij hen ben ik echt thuis.

Het lijkt wel of sinds mijn puberteit moeite heb met contacten leggen. Nou ja, ik leg ze wel, maar ze te verdiepen kosten me moeite, ik maakte vooral oppervlakkige contacten, wat ik meer kennissen zou noemen, geen vrienden. Soms lijkt het ook wel of ik alleen maar energie-slurpende mensen aantrek, mensen met enorm veel problemen. Iedereen heeft wel eens problemen, maar soms... De laatste 2 jaar ga ik wel weer vrij goed met nieuwe vriendschappen. Meerdere nieuwe kennissen/vriendinnen leren kennen. Maar ook daar voel ik me nog niet volledig bij thuis en kosten me ook echt nog energie.

Wat ik wel altijd hou is dat ik vrienden niet iedere week hoef te zien. Als ik ze een keer in de maand zie vind ik het prima, en ook als ik ze 2 maanden niet zie vind ik dat net zo prima. Ik krijg echt jeuk van het "moeten" afspreken. Mijn man heeft nu een vriend en die zien elkaar echt elke week, ik zou daar echt zenuwachtig van worden

Ik ben echt een sociaaldier, ik heb veel behoefte aan mensen om me heen. Ik heb een aantal goede vriendinnen en een flinke bups bevriende kennissen. Het lijkt ook wel of ik de laatste jaren makkelijker contact leg en er ook meer behoefte aan heb.
Ik heb een hoop bevriende kennissen die heel ver weg wonen, dat vind ik echt jammer, want dat zijn mensen die waarschijnlijk wel echt goede vrienden hadden kunnen worden, maar de afstand belemmerd dat toch.

Ook ik heb geen echte vriendinnen.. We hebben samen wel een vriendenclub met allemaal stelletjes maar daar spreken we alleen gezamenlijk mee af. kan het goed vinden met de meeste dames maar ben niet zo geschikt voor een kom-we-spreken-in-de-stad-af-voor-een-terrasje vriendin.
Ik heb er ook niet echt behoefte aan geloof ik. Ik kan gelukkig heel goed met mijn zus en schoonzus daar kan ik het meeste wel aan kwijt. Verder heb ik een hele goede vriend en natuurlijk mijn beste vriend; mn verloofde ;)

De vrienden die ik heb, heb her en der leren kennen. Werk, hobbies een vriendin ken ik nog door mijn ex.
Veel vrienden heb ik niet. Ik vond dat altijd heel jammer, maar merk dat ik het de laatste maanden wel prima vind zo.
Ik ben natuurlijk veel weg geweest ivm werk. Ook is er niet altijd begrip voor dat ik veel tijd met mijn vriend door wil brengen als hij thuis is en dan dus even wat minder met vriendinnen. Tenzij ze er geen moeite mee hebben dat mijn vriend er soms bij is.

Ik was een paar jaar geleden heel erg verdrietig omdat ik door een moeilijke periode ging en mijn vriendengroep, van op dat moment al 15 jaar, me eigenlijk gewoon een beetje liet stikken. Ik heb het daar onwijs moeilijk mee gehad omdat ik juist zelf wel altijd voor iedereen klaar stond. Ik had ook nog wat losse vriendinnen maar die kregen toevallig net allemaal tegelijk een baby en dus had ik niet echt gespreksonderwerpen en mijn hoofd stond daar toen ook niet naar. Dus voelde me erg alleen en erg aan mezelf getwijfeld toen.

Ik ben 3 keer geemigreerd en ook toen dacht ik: shit, ik moet weer helemaal opnieuw beginnen. Maar juist de vriendschappen die ik in die 3 landen heb opgedaan, zijn nu mijn sterkste vrienden/vriendinnen. Ik woon nu alweer 5 jaar hier en ik heb zulke fantastische vrienden hier opgedaan. Via sport, via werk en via via eigenlijk. En natuurlijk handjevol via mijn man, maar ik spreek met zijn jeugdvrienden ook rustig 1 op 1 af.

Ik mis die vriendengroep dus ook helemaal niet. Ik merkte alleen maar hoe erg we uit elkaar gegroeid waren en al heel lang ik me niet meer op 1 lijn voelde zitten. Ze waren gekwetst als ik eens een zaterdagavond te moe was om af te spreken en we moesten met grote regelmaat bellen of appen. Hier, als ik het druk heb, laat ik soms weken niks horen. Het is zoveel makkelijker en volwassener en dieper. Helemaal met de Nederlandse vriendinnen, want die zitten in hetzelfde schuitje hier. Ik was bere trots toen ik ging trouwen en voor mijn gevoel al mijn beste vriendinnen er waren, van over de hele wereld. En daar was niet 1 uit Nederland bij.. Dat zegt wel genoeg.

ik heb een kennissengroep hier op t dorp wat wel gezellig is bij koningsdag en verjaardagen etc.met 3 vrouwen daarvan spreek ik wel es af met de kids samen,zij hebben allemaal dezelfde leeftijd en kunnen het goed vinden.
Daarnaast heb ik een groepje meiden van toneel die ik wekelijks zie en soms mee op stap ga, 2 daarvan zie ik wel eens vaker,we houden alle drie van marktjes afstruinen dus dat doen we wel eens samen.
Zo heb ik ook een groepje meiden van de pabo waarmee we in de vakantie vaak wat afspreken om bij te kletsen en een clubje die ik elke week met sporten zie.

Bovenstaande contacten zijn leuk en gezellig en soms heb je echt waardevolle gesprekken en steun aan elkaar maar over het algemeen is het wat oppervlakkig en gewoon gezellig op dat moment. Ik zie hen meer als goede kennissen

ik heb 3 'echte' vriendinnen met wie ik alles kan bespreken en die me echt heel dierbaar zijn, die ik maanden niet kan zien en dat blijft gewoon goed. Verder zie ik mijn mans beste vriend en zijn vriendin echt als onze vrienden.

Geen vriendinnen. Ben zoveel verhuisd in m'n leven, en nooit echt goed geweest in het onderhouden van contacten. Was altijd heel verlegen. Probeer het nu wel te krijgen, maar wil maar niet echt lukken. Volgens mij ben ik sociaal gewoon niet zo handig. Vind ik jammer, want zou wel graag vriendinnen willen hebben!