Bij S hebben we echt gewacht tot 12/13 weken. Dit omdat een eerste goede echo mij niets zegt, want bij de MA hadden we ook 1 goede echo. De echo daarna was stil. Bij S hebben we gewacht tot 3 echo's, toen was ik bijna 13 weken. Ouders/broers/aanhang en naaste vrienden wisten het al wel. Mijn naaste collega's ook, maar die hadden het zelf al geraden.

Wij hebben het met 6 weken verteld aan ouders en schoonouders. Een week later aan mijn broertje en aan mijn schoonzus.
Na de echo met tien weken hebben we het verteld aan andere familie en aan goede vrienden. Een met 12 op het werk en via fb.

Bij onze praktijk kregen we praktisch elke keer een echo, was erg leuk. Doen ze bij iedereen, niet omdat er risico s waren. Maar mijn ouders hebben we het verteld voor de eerste echo, de rest erna. Collega s heb ik het met 9 weken verteld, op Facebook na de goede echo met 11 weken. Maar stel dat men niets zou zeggen op het werk, maar wacht tot 12 weken, met 11 weken gaat het mis, dan denk ik dat je toch wel even uit de running bent en collega s dat dan ook wel weten waarom, tenminste dat was bij mij een reden om niet te wachten.

Lekker genieten van je zwangerschap en proberen zo weinig mogelijk aan te trekken van wat anderen zeggen, maar misschien komt het ook al voort uit bescherming ofzo, mijn tante vond dat ik het ook vroeg verteld had en vertelde dat zij het met 12 weken wereldkundig had gemaakt en de dag erna ging het mis.

Allereerst, wat een achterlijke reacties! Moet je toch lekker zelf weten...

Bij zowel mijn eerste als tweede zwangerschap eigenlijk het hetzelfde gedaan: Na de test meteen verteld aan ouders/schoonouders. Toen ik me misselijk begon te voelen meteen op mijn werk verteld (naaste collega op de groep en leidinggevende, puur praktisch, omdat ik het moeilijk trok en hun steun wel kon gebruiken), dat was denk ik rond de 6/7 weken. Verder meteen aan vrienden/vriendinnen verteld. Ik heb het aan iedereen verteld aan wie ik het ook had willen vertellen als het een miskraam zou zijn geworden...
Ik heb het wel stil gehouden tot na die 12 weken, om eerder genoemde redenen. Het is misschien geen magische grens van- ervoor wel, erna niet... Maar wel omdat de kans ineens heel erg keldert.

Ach, je kan nu toch niet meer terug, kans dat het mis gaat is heeelll klein (volgens mij in het begin van die weken veel meer dan nu nog inderdaad), maak je er niet te druk over!

Wij hebben het de tweede keer pas tegen iedereen verteld toen ik ruim 13 weken was. Daarvoor was het namelijk rond de 12/13 weken misgegaan en hadden we het al wel verteld en hebben we echt nare reacties gehad. Bij de tweede was ik al een week of 15, maar dat was ook omdat ik laat achter kwam en het best spannend was allemaal vanwege medicatiegebruik van mij.

Echt waar? Wat lomp. Al zou iemand het vertellen als de test nog niet eens droog is en het zou diezelfde week nog misgaan, dan zou ik nog niet rot reageren. Wat kunnen mensen toch naar zijn soms.

Wij hebben het ook vrij vlot vertelt, bij 5 en bij 8 weken. Beide keren hadden we nog geen echo gehad, maar door bepaalde omstandigheden moest ik het wel vertellen.

Ik hoor het van de meeste mensen rond de 8/9/10 weken. Vind ik doodnormaal om het dan te vertellen.

Bij de eerste met 9 weken (wist het toen zelf nog maar net), bij de tweede met 10w op een familiefeest.

Ik hoor het trouwens ook vaak andersom, dat vrouwen die pril zwanger zijn allerlei smoezen moeten verzinnen om geen alcohol te drinken omdat de vrienden anders gaan zitten vissen. Ik vind dat ook altijd zo raar. Als je iets in de gaten hebt kun je toch wel de aardigheid opbrengen om net te doen of je het niet door hebt? Als iemand het nog niet wil vertellen dan ga je iemand toch niet voor het blok zetten, dan gun je diegene toch haar eigen momentje?

Erg vreemd dat mensen zo reageren. Het is toch jouw zwangerschap en jouw keuze?
Wij hebben het na de eerste goede echo aan mijn ouders en schoonouders verteld. Dit was met 8/9 weken. Een week later aan goede vrienden. Na de termijnecho hebben we het wereldkundig gemaakt. Ik was toen 13 weken.

Ik heb op vrijdagochtend getest en nog geen 2 uur laten wisten mijn directe collega's (ongeveer 12 stuks) het. Ze hadden zo meegeleefd in het half jar dat ik in het ziekenhuis liep en ik was zo ontzettend blij dat ik het niet meer voor me kon houden.

Hier dus geen negatieve reacties gehoord, we hadden zelfs een klein feestje met gebak

De rest van het bedrijf (150 man) wist het met 10 weken en 5 dagen. Toen werd ik door de gyn overgedragen aan de vk en had ik de termijn echo gehad.

Dat hoor ik ook wel eens. Dan ben je toch ook niet meelevend.
Bij ons is ook iemand in de familie die bij iedere verjaardag (van anderen) ging vragen of ik 'al' zwanger was. Laat iedereen toch zelf zijn moment uitkiezen om het te vertellen, of dat nu heel vroeg of heel laat is, doet er in mijn ogen niet toe.

Jammer dat er vervelende reacties komen.

Wij hebben het toen we het wisten meteen verteld aan onze ouders. Ik heb sowieso al een hechte relatie met mijn moeder dus ik zou dat echt niet geheim voor haar kunnen houden. Daarna ben ik het langzaam verder gaan vertellen en zo zullen we het blijven doen.
Op mijn werk heb ik het al wel snel moeten vertellen omdat ik echt veel last heb van mijn misselijkheid en mijn werk daar onder lijdt.

Zelf vond ik het fijn om het al vroeg met mensen te kunnen delen en erover te praten.

Inderdaad jammer van de vervelende reacties!

Hier weten inmiddels onze familie en vrienden het, evenals mijn directe collega's. Ik heb dinsdag de termijnecho en dan maak ik het ook wereldkundig, ik heb dan lang genoeg mijn mond gehouden en kan het qua buik dan ook niet meer verborgen houden. Ik ben dan 10,5 week en dat is dan mijn derde echo.

En Filoria, ik wist dat ook niet van die 12 weken, ik dacht dat die overgang rond de 10 weken zat... Brrr weer iets om me zorgen over te maken...