28 Apr 2016 16:00
Oude vriendin biedt excuses aan
Zoals sommigen van jullie nog wel weten ben ik vorig jaar aan de kant gezet door een -toen- vriendin. Ik ben daar heel boos en verdrietig om geweest, maar kon het best snel loslaten. Mede dankzij jullie meningen.
Nu heeft zij mij een tijdje terug een bericht gestuurd. Met excuses daar in en dat ze wilde praten. Ik heb niet direct de excuses aangenomen, maar haar verhaal aanhoren wilde ik wel. Dingen aangehoord en besloten dat ik haar nog wel een kans wilde geven. Zij leek mijn kant te begrijpen.
Wat denk je...een vos verleerd zijn streken niet. Het is weer precies zo gegaan als voorheen. Ik heb mijn hoofd weer op het hakbijl gelegd en ze hakt er weer lekker op los. Niet te geloven. Zij mag mij 15 berichten per dag sturen en ik hoor het aan en geef haar advies. Ik zit ergens mee en kan dat niet bij haar kwijt, omdat ik dan te veel contact zoek, aldus haar. Dit keer ben ik zo sterk geweest haar direct aan te spreken hier op, maar heb ook het contact op alle manieren verbroken.
Wederom boos en verdrietig over. Niet zo zeer om haar, wel om mezelf; dat ik dit weer laat gebeuren. Ik voel mijn oude onzekerheid om de deur kijken. Ik dacht dat ik die ver weg op reis gestuurd had.
Hebben jullie tips hoe ik dit kan voorkomen?
Nu heeft zij mij een tijdje terug een bericht gestuurd. Met excuses daar in en dat ze wilde praten. Ik heb niet direct de excuses aangenomen, maar haar verhaal aanhoren wilde ik wel. Dingen aangehoord en besloten dat ik haar nog wel een kans wilde geven. Zij leek mijn kant te begrijpen.
Wat denk je...een vos verleerd zijn streken niet. Het is weer precies zo gegaan als voorheen. Ik heb mijn hoofd weer op het hakbijl gelegd en ze hakt er weer lekker op los. Niet te geloven. Zij mag mij 15 berichten per dag sturen en ik hoor het aan en geef haar advies. Ik zit ergens mee en kan dat niet bij haar kwijt, omdat ik dan te veel contact zoek, aldus haar. Dit keer ben ik zo sterk geweest haar direct aan te spreken hier op, maar heb ook het contact op alle manieren verbroken.
Wederom boos en verdrietig over. Niet zo zeer om haar, wel om mezelf; dat ik dit weer laat gebeuren. Ik voel mijn oude onzekerheid om de deur kijken. Ik dacht dat ik die ver weg op reis gestuurd had.
Hebben jullie tips hoe ik dit kan voorkomen?
