Alles weg!

Ik heb bij de partnervraag niets gekozen. Ik weet het echt niet.

Ik heb bij de partnervraag gekozen voor de optie dat ik er alles aan zal doen om er toch nog samen uit te komen. We zijn getrouwd en hebben natuurlijk een kindje op komst, dat maakt sowieso dat ik er extra voor wil vechten. Voor mij hangt het echter enorm af van de omstandigheden. Als hij zich bij wijze van spreken doelbewust op sites als secondlove ofzo aanmeldt, specifiek met het doel om vreemd te gaan, tja, dan is het voor mij echt klaar en dan zal ik hem nooit meer vertrouwen. Maar als hij verliefd wordt op een ander waarmee iets gebeurt in the heat of the moment en hier eerlijk over is, dan ben ik bereid om hem na verloop van tijd te vergeven en er samen voor te vechten. Afhankelijk van of hij dat dan nog wil natuurlijk. Als zijn gevoel voor mij weg is, tja. Dan valt er niet veel meer te vechten.

Nouja, moraal van mijn verhaal: Het ligt eraan hoe, waarom, met wie etc. maar in beginsel zal ik hem in ieder geval niet direct de deur wijzen, maar er eerst over praten.

Allemaal opnieuw stemmen!

Ik ben wel eens vreemdgegaan en ben wel 's 'de andere vrouw' geweest, maar ik was nog zo jong.. Vind 't bijna niet tellen, ik was 16/17.

Verder zou fysiek vreemdgaan van mijn partner nu niet ineens einde relatie betekenen. Er kunnen altijd verzachtende omstandigheden zijn, wat is vreemdgaan? Hoe is 't gegaan? Er is een kind onderweg, onze levens zijn zo verweven.. Dat geef ik niet zomaar op.

Emotioneel vreemdgaan, dus gevoelens ontwikkelen voor een ander en daar niet zelf afstand van nemen, is voor mij wel einde relatie.

Voor mij is het dan afgelopen en ik denk voor hem ook. Zeg nooit, nooit want je hebt nou eenmaal weinig zekerheden in het leven. Maar ik ben zo blij met die 4 jaar met hem dat ik dat echt niet op het spel ga zetten. Heb er ook helemaal geen behoefte aan om aandacht te krijgen van andere mannen.

Ik heb gekozen voor optie 1. Ik ben nog nooit vreemd gegaan en zou hier ook nooit aan meewerken.

Ik moet al bijna huilen als ik eraan denk hoeveel pijn ik mijn man hiermee zou doen. Daarnaast vind ik het vies om onbekende mensen 'zomaar' aan te raken. Ik zou dus echt nooit een one night stand kunnen hebben. Ik word niet zomaar verliefd op iemand.

Natuurlijk zie ik ook wel eens knappe mannen (ik ben niet blind haha) maar ik heb daar nog nooit een extra gevoel bij gehad. Ik kan het me ook niet voorstellen dat ik, als ik iemand heel knap vind, er dan ook wat mee zou doen. Ik krijg alles wat ik wil van/bij mijn man en ben intens gelukkig in/met onze relatie.

Maar wat mij het meeste raakt is het achterbakse. Hoe kun je, de persoon met wie je samen bent, met wie je je leven deelt, zo de rug toekeren. Ik raak echt verdrietig van die gedachte.

Zelf nooit vreemd gegaan. Zeg nooit nooit maar als ik het zou doen dan zou ik wel zelf de relatie verbreken omdat er dan echt iets mis is wil ik overgaan tot zoiets.

Ben ook wel eens de ander geweest. Heel lang was het een emotioneel vreemdgaan (vanuit de ander dan) en er is 1 keer wat gezoend enz. Daar heb ik me zolang naar over gevoeld vooral tegenover mezelf. Klinkt misschien heel egoïstisch maar voelde me niet eens zozeer schuldig tegenover dat meisje (die het niet wist en nooit heeft geweten) maar nam mezelf vooral kwalijk dat ik toch die grens over ben gegaan. Achteraf besef ik me dat het emotionele deel veel erger was.

Vanwege bovenstaande zou ik een relatie verbreken als het zou gaan om emotioneel vreemdgaan. Fysiek hoogstwaarschijnlijk ook dat zou alleen eventueel anders zijn als er kinderen bij betrokken zouden zijn maar zelfs in dat geval is het vertrouwen voor mij waarschijnlijk zo beschadigd dat ook dan de relatie over zou zijn.

Vreemdgaan vind ik echt verschrikkelijk en ik kan me ook flink verbazen over hoe gemakkelijk mensen dat doen en hoe gemakkelijk mensen de ander zijn en dus een relatie om zeep helpen terwijl ze wéten dat er een ander in het spel is. Ik blijf erbij dat er iets mis is in een relatie als je vreemdgaat, anders sta je er niet voor open.

Ik heb me ook heel vaak afgevraagd hoe ik het zover heb laten komen met de man met relatie. Ik heb mijn relatie dan wel eerst uitgemaakt maar heb me vervolgens wel ingelaten met een man die niet bij z'n vriendin wegging. Op dat moment was er geen houden aan en klonk het allemaal heel logisch. We moesten eerst uitvinden wat er nou precies tussen ons was. Hij was al 10 jaar met haar samen en had een koophuis. Ik vond zelf ook dat hij dat niet zomaar moest opgeven voor onze verliefdheid. Het voelde bijna alsof we haar een gunst verleenden. Bizar eigenlijk. Gelukkig zag ik redelijk snel in dat het geen gezonde situatie was en heb ik het fysieke contact verbroken, maar ik sta er zelf ook nog wel eens versteld van dat ik het zover heb laten komen.

Als mijn partner vreemd zou gaan dan zou het voor mij gevoelsmatig einde verhaal zijn.
Het onvoorwaardelijke vertrouwen wat je dan samen hebt opgebouwd, zou dan weg zijn. En mezelf kennende zou ik heel achterdochtig en paranoia worden daarna. Ik zou hem niet meer kunnen vertrouwen. Het geeft zo'n enorme deuk in je relatie dat het bij mij echt einde verhaal zou zijn.

Zowel ik als mijn man zijn in het begin van onze relatie 1x ontrouw geweest.
We zijn er veel sterker uit gekomen dan voorheen, ik zeg nooit nooit, maar ik weet wel heel goed dat het gras echt niet groener is bij de buren.

Ik geloof niet dat onze relatie zou klappen zou iemand eenmalig vreemd gaan, zou het een echte affaire worden met gevoelens voor een ander, dan kan je bijna niet anders denk ik.

Ik zou nooit 'de andere vrouw' willen zijn, daar heb ik teveel zelfrespect voor. Ik gun het een man niet om met mij seks te hebben en daarnaast een relatie te hebben. Daarnaast vind ik het zo vreselijk onbeschoft naar die vrouw toe en wil ik me niet inlaten met dit type man. Dat achterbakse trekt mij totaal niet.

Ik zou ook nooit vreemdgaan in deze relatie. Dit kan ik met zekerheid zeggen, omdat mijn man en ik absoluut eerlijk naar elkaar zijn. Het zou wel kunnen gebeuren dat een van ons, zich aangetrokken voelt tot een ander, maar we hebben afgesproken dat we dit open gooien. Ik kan gewoon echt niet tegen achterbakse mensen en zou mezelf niet meer recht kunnen aankijken in de spiegel als ik een affaire zou hebben met een andere man.

Mijn man is zo lief en integer, dat ik hem dit ook absoluut niet aan zou willen doen. We hebben het er wel eens over en dan is het voor ons beide zo duidelijk hoe wij hier in staan. Verder hebben we ook echt genoeg aan elkaar. We zijn nog steeds zo gek op elkaar en hebben - ondanks dat we nu kinderen hebben - nog altijd een paar keer per week seks. Ik voel dus ook totaal niet de behoefte aan andere mannen, dus dat maakt het eigenlijk vrij gemakkelijk allemaal.

Vreemdgaan is voor mij absoluut einde verhaal. Bij mijn ex heb ik geprobeerd om er samen uit te komen, maar het vertrouwen is nooit meer terug gekomen. Als je vreemd gaat, ga je over het algemeen heel bewust grenzen over. Wat mij betreft dus genoeg reden om te stoppen met de relatie als mijn vriend deze stappen zet.

In het verleden ben ik veelvuldig vreemdgegaan, ben ik de andere vrouw geweest, maar sinds ik mijn vriend ken is de behoefte aan vreemdgaan, het opzoeken van grenzen binnen mijn relatie, in zijn geheel verdwenen. Mijn vriend is in zijn hele leven nog nooit vreemd geweest. Voor beiden is het duidelijk, vreemdgaan, emotioneel, zoenen of seks, is einde relatie.