Zou toch mooi zijn als er iets aan gedaan kan worden? Succes!

Ah een zwangerschap. Dan kan het best zijn dat je de hele boel te gespannen houdt. Je kunt ook eens naar een goede bekkenfysio gaan. Niks om je voor te schamen!

Biechtje met plas probleem,
Ik zou toch eens langs de arts gaan voor een doorverwijzing naar de uroloog. Misschien blijf je met retentie blaas zitten na het plassen en dan is het logisch dat je zo snel weer drang krijgt.
Het kan idd ook door je zwangerschap /bevalling komen en dan zou je bij een bekken fysio heel goed af zijn.
Maar eerst het medische uit sluiten.

Ik heb ook bekken fysio gehad omdat ik last had van urine verlies na de bevalling. En mijn bekken waren gewoon enorm verslapt. Heb het allemaal opnieuw moeten leren aanspannen.

Succes

Ik ben sinds zo'n 6 maanden gestopt met de anticonceptie. Altijd zeer regelmatig ongesteld. Van vrijdag 26 feb tm dinsdag 1 maart ongesteld geweest. Nu vanochtend bij het afvegen dus opeens bruinverlies. Ik heb in de tussentijd geen seks gehad. Iemand ervaring hiermee of enig idee wat dit kan zijn? Ik heb dit nog nooit gehad.

Je eisprong? Daar zit ook wel eens wat bruinverlies bij, bij sommige vrouwen.

Ik heb nu sinds een maand ongeveer tussentijds bloedverlies, afscheiding met bloed erdoor of bruine afscheiding.
Een bezoek aan de huisarts stel ik steeds uit, morgen ga ik echt.
Maar is hier iemand die hetzelfde heeft gehad en wat was de oorzaak?

Slik je de pil of niet?

Hier het schuldsanering biechtje.

Ik ben zojuist gebeld door de kredietbank en sluit mijn sanering positief af!! Voor niks zorgen gemaakt dus.
Iedereen bedankt voor het meedenken en meeleven.

O wat fijn biechtje! Fijn dat je het traject straks achter je kunt laten

Ik. En ik heb een afwijkend uitstrijkje. Een pap2 met positief hpv en heb verder onderzoek bij de gynaecoloog gehad. Dus ik zeg hup hup naar de huisarts.

Ik slik inderdaad de pil, maar heb dit nooit eerder gehad? Zou het daardoor kunnen komen?

Justmedaan, hier ben ik ook bang voor, heb morgen een afspraak. Moet je nu lang in onzekerheid zitten? Sterkte, lijkt mij vreselijk zo n uitslag

Wat fijn!!

Ik heb dat onderzoek in januari gehad. Heb een week op de uitslag moeten wachten en die was gelukkig wel goed. Blijf wel onder controle bij de gynaecoloog. Moet in juli weer.

Zojuist naar de huisarts geweest, wat ik al verwacht had dat ik niet heel serieus genomen zou worden. Het was namelijk een huisarts in opleiding die beroerd Nederlands spreekt, al eerder bij haar een afspraak gehad voor mijn kind.
Ik vroeg gister nog om een gewone huisarts maar die zijn er zogenaamd niet, zij moet de praktijk alleen runnen 2 weken lang.
Ze heeft het verhaal aangehoord, gekeken naar de baarmoedermond en geen uitstrijkje gemaakt.
Het komt door de pil want zei ze: vooral in je stopweek heb je dan bloed verlies
Dat dit al 4 weken zo is is toch echt een bijwerking van de pil.

Afijn ik dacht kan nu wel vragen wat dan het advies is mbt de pil of andere anti conceptie,of vragen of er geen uitstrijkje gemaakt hoeft te worden, ik wacht wel op de gewone arts.
Ze heeft verder ook geen vragen gesteld verder, om de klacht goed helder te krijgen.

Ik heb dit ook gehad, ook een uitstrijkje laten maken en gewoon netjes pap1 en geen HPV. Bij mij kwam het ook door de pil. Vervelend dat je zo'n ervaring had bij die vervanger, zou het zeker wel even aankaarten bij je eigen HA.

Ik heb doorbraakbloedingen gehad (weken achter elkaar, bruine smurrie) met de pil inderdaad. Ik slikte toen wel een andere pil dan m`n gebruikelijke. Maar ik zou idd wachten op een gewone arts en wel een uitstrijkje laten maken. Dan kan je dat iig uitsluiten.

Even van me aftypen.. Mijn moeder heeft aangegeven dat ze misschien van mijn vader wil scheiden. Ze praat er nu met een psych over om haar gedachten op een rijtje te krijgen. Behalve dat dit als kind kut is om te horen, vind ik het ook helemaal niet leuk om dit nu te weten. Ik kan hier niks mee, ze moeten het samen uitzoeken en met tips/adviezen van mijn kant doen ze toch niks. Pffff...

Heeft ze dit ook al aan je vader verteld? Of weet hij nog van niks?
Wat vervelend om te moeten horen, lijkt me.
Overwegen ze geen relatietherapie? Wellicht kan dat ze helpen dichter bij elkaar te brengen.

Sterkte!

Herkenbaar Biechtje. Mijn moeder heeft mij toen ook in vertrouwen genomen, zonder dat mijn vader op de hoogte was. Oh wat was dat moeilijk. Ik was er ook nog veel te jong voor om daar normaal op te reageren. Veel sterkte voor jou!

De laatste week voel ik mij regelmatig weer down en ben ik bang weer terug te schieten in mijn depressie van een paar jaar geleden.

Wij wonen sinds 6 jaar in een bovenappartement (woonkamer, keuken, wc, badkamer, hal, slaapkamer) in de binnenstad. Ons 'plan' was hier een paar jaar te wonen en het dan te verkopen om over te gaan naar een eensgezinswoning buiten het centrum.
Maar eerst kon ik geen vast werk vinden waardoor het moeilijker was om een grotere hypotheek te krijgen.
Inmiddels heb ik een vast contract en hebben wij ons appartement laten taxeren. Dat kwam uit op 99.500 euro (de huidige hypotheek is 113.000 euro). Het advies van de makelaar was om in ieder geval de keuken & badkamer te vernieuwen om de waarde van het huis te verhogen. Daarnaast wilden we voor de tijd dat we hier nog wonen ook het woongemak vergroten.
De badkamer moest helaas sowieso, omdat in onze badkamer de oorzaak van de lekkage (het water kwam door de slechte kitranden van de tegels en het doucheputje) in de badkamer van onze onderbuurman zat. Er zit inmiddels een nieuwe badkamer in en deze week krijgen we de nieuwe keuken.
Daarnaast kregen we afgelopen week ook de offerte van de onderbuurman voor het opknappen van zijn badkamer, dit willen we indienen bij de aansprakelijkheidsverzekering, maar ik ben zo bang dat ze het toch gooien op achterstallig onderhoud en het dan niet vergoeden .
Onze eigen keuken & badkamer konden we nog wel zelf financieren, maar als de aansprakelijkheidsverzekering de offerte van onderbuurman niet (gedeeltelijk) vergoed, zullen we geld moeten lenen .

Het geld van de lening hadden we veel liever in de restschuld die overblijft gestopt. Dit betekent dus dat we zeker niet dit jaar of volgend jaar ons huis te koop kunnen zetten, maar eerst weer moeten sparen. En dan speelt mijn kinderwens op, ik word bijna 30 en hoopte rond die tijd wel aan kinderen te mogen beginnen. In ons huidige appartement zou alleen een babybedje passen en is bijna geen ruimte voor een ouder kind.

En dan word ik heel verdrietig, ik ben bang dat ik door de financiële situatie ouder moeder wordt of dat het dan ons helemaal niet is gegeven.

Wie wil er een peptalk geven?

Biechtje, ik zou er ff lekker flink van balen want dat mag best. Maar echt waar overal valt wel een mouw aan te passen hoor. Ik zou me eerst richten op de verbouwing en de badkamer van de onderbuurman. Een kind krijgen kan echt nog wel hoor. First things first toch. Komt wel goed.

Ik snap de gang van zaken mbt de badkamer van de buurman en de verzekering niet helemaal. Als jullie door lekkage bij de buurman schade hebben veroorzaakt, dan komt de verzekering toch kijken en die beoordeelt dan welke schade er vergoed wordt? Soms kan de schade van lekkage met een laag nieuwe verf al verholpen zijn. Wil de buurman nu de hele verbouwing van zijn badkamer op jullie verzekering afwentelen? Dat lijkt me raar. En ik zou denken dat de verzekering er ook niet mee akkoord gaat om zomaar een hele nieuwe badkamer te financieren. Maar misschien begrijp ik je op dat punt helemaal verkeerd.

En wat betreft de kinderwens, als je klein woont, dan leef je daarnaar. Wij hebben in een klein appartement gewoon met twee kinderen. Niet ideaal, maar het ging altijd wel. Nu pas nu we groter wonen, vragen we ons wel eens af hoe we het gered hebben in zo'n kleine ruimte. Maar uiteindelijk pas je je daar op aan. Ik zou me daar niet laten door weerhouden.

Wat Sanne zegt klopt wel, je gaat ernaar leven. Vrienden van ons wonen ook klein met drie kinderen. Vraag mij soms echt af hoe ze bepaalde zaken doen maar het gaat goed.
Een kind kan tot zeker 3 jaar in een ledikantje slapen. Dus stel dat je nu zwanger zou willen worden dan heb je nog 4 jaar tot het echt te klein wordt.

En hopelijk keert de verzekering gewoon uit. Lijkt mij sterk dat jullie zelf op moeten draaien voor die kosten. En dan gaat het om het opknappen van wat beschadigd is door het water, en geen hele nieuwe badkamer.

Ik wil ook graag even wat opbiechten en hoop dat jullie advies hebben.

Momenteel zit ik in een behoorlijke depressie. Eigenlijk is dit al een paar jaar gaande, maar momenteel is het erger dan bijvoorbeeld een jaar terug. Ik zit al bijna 2,5 jaar thuis en alles gaat even niet zoals het moet. Het opstarten van psychische hulp gaat erg langzaam waardoor ik nu al eigenlijk sinds begin januari daarmee bezig ben om op de goede plek te komen. A.S. woensdag kan ik bij een voor mij onbekende psycholoog terecht omdat degene met wie ik de intake heb gedaan vakantie heeft en 8-4 kan ik naar een psychiater om te kijken naar eventuele antidepressiva. Als ik samen ben met iemand gaat het redelijk goed, want dan heb ik afleiding/kan ik me op diegene focussen, maar wanneer ik alleen ben of als ik weet dat ik een keer alleen ben dan raak ik in paniek. Op die momenten kan ik mezelf gewoon niet vermaken en ben ik alleen maar bezig me shit te voelen.

Nu komt het probleem :
Over 3 weken gaat mijn vriend, die ik normaal veel zie, een weekendje met z'n ouders weg. Helemaal leuk voor hem natuurlijk, maar ik zit alweer met een paniek gevoel. Een aantal vrienden heb ik al gevraagd of ze tijd hadden, maar iedereen is druk/heeft afspraken. Nu is er nog 1 vriend over, maar ik durf het hem eigenlijk niet te vragen en al helemaal niet persoonlijk. Ben bang dat hij nee zegt, waardoor ik helemaal niet meer weet wat ik moet doen. Laatst had ie wel aangeboden dat hij best eens bij me op de logeerkamer wilde slapen als ik het echt nodig had... Toch word ik tegengehouden door deze angst. Daarnaast vind ik het heel moeilijk om bij vrienden aan te geven dat het slecht gaat, ik wil graag gezellig zijn en het leuk met ze hebben. Ben bang dat ik ze kwijt raak als ik aangeef dat het slecht gaat (door ervaringen uit het verleden).

Kortom ik weet dus eigenlijk even niet meer zo goed wat ik moet. Ik merk dat ik psychisch echt in de knoop zit en dat de hulp veel te langzaam op gang komt omdat ze ook de uitkomst van andere trajecten op andere gebieden niet willen dwarsbomen

Iemand een idee hoe ik dit kan aanpakken? Wat ik kan doen? Lijstjes maken met dingen die ik kan doen of planningen maken helpt niet, daar houdt ik me te makkelijk niet aan of interesseert me dan toch niet.