Welkom op Zeg maar Yes!

Waar het Yesforum stopte gaan wij door. Meld je nu ook aan en klets mee! Om deel te nemen aan een discussie op het forum moet je jezelf registreren. Hier kun je kletsen over alles wat je bezig houdt. Je kunt een discussie starten of reageren op andere topics. Wanneer je een nieuw topic opent, zorg er dan voor dat je dit in de juiste pijler doet, anders heb je kans dat deze door een van de burgemeesters wordt verplaatst. Zorg er ook voor dat je je aan de regels houdt. Deze kun je teruglezen in de Moderatortopics. Vragen of klachten over een topic? Stel of meld deze dan in het moderatortopic van de desbetreffende pijler of via de button met het uitroepteken in het topic zelf. Daarnaast kun je de burgemeesters ook een PM of een mail sturen naar het mailadres: zegmaaryes@gmail.com. Veel forumplezier!  


Eén van je ouders verliezen.

<<

anoniem196

Bericht 09 Mrt 2016 21:31

Eén van je ouders verliezen.

Afgelopen december is mijn vader overleden.
De eerste weken was ik druk met zijn werk afmaken. Daarna bevallen. En nu komen de tranen. De afgelopen week ben ik zo verdrietig.

Hoe lang duurde bij jou het ergste verdriet?
Wat hielp jou goed bij de verwerking?
<<

Anoniem304

Bericht 09 Mrt 2016 21:37

Re: Eén van je ouders verliezen.

Naar de supermarkt gaan hielp in ieder geval niet. Ik kon niet eens 2 dingen onthouden en werd daar zo gefrustreerd van. Kwam ik thuis, zat ik weer te janken.

De eerste weken ging ik op de automatische piloot. Heb alles geregeld en gedaan, geen tijd voor verdriet. Dat kwam later en duurde een paar weken. Toen heb ik ook weer vrij genomen van m'n werk, want het was me teveel.

Sterkte.
<<

Anoniem152

Bericht 09 Mrt 2016 21:55

Re: Eén van je ouders verliezen.

Allereerst sterkte!

Bij mij heeft het wel even geduurd voordat de scherpste kantjes er vanaf waren, zeker wel een paar maanden. Met speciale data merk ik dat het verdriet weer groter wordt. Binnenkort is het een haar geleden dat mijn moeder overleed en hoe dichterbij die datum komt, hoe moeilijker ik het er weer mee heb.

Wat bij mij heeft geholpen is het verdriet toelaten. De tranen gewoon laten gaan en absoluut niet tegenhouden.
Verder ben ik een maand of twee na het overlijden van mijn moeder op vakantie gegaan. Even een andere omgeving.
<<

Suusie

Gebruikers-avatar

Kletskop

Berichten: 731

Geregistreerd: 01 Sep 2013 22:30

Bericht 09 Mrt 2016 21:56

Re: Eén van je ouders verliezen.

Ik ging gewoon door.
Mijn moeder overleed in februari en in november maakte mijn vriendje het uit, toen kwam alles er pas uit.
En soms heb ik wel momenten dat het lijkt of het verdriet nu alleen maar erger wordt. Misschien is het ook wel het besef van dat ik nu zoveel vragen zou willen stellen wat niet kan. Het is nu al 14 jaar geleden.

Sterkte met alles. :hug:
<<

Pineco

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 2382

Geregistreerd: 01 Sep 2013 09:09

Bericht 09 Mrt 2016 23:51

Re: Eén van je ouders verliezen.

Mijn vader is bijna 2 jaar geleden overleden. Het eerste jaar was het moeilijkst, omdat er steeds een "eerste keer zonder" hem was. De eerste weken ging alles op de automatische piloot, ook voor de kinderen moest ik verder, maar ik heb ontzettend veel gehuild. Het ergste verdriet kwam toen de mensen om ons heen weer verder gingen met hun leven en het besef dat hij er niet meer was, echt doordrong.
Nu nog overvalt het me vaak en moet ik gewoon even heel hard huilen. Maar ik kan inmiddels ook met een fijn gevoel aan hem terugdenken of over hem praten zonder meteen in tranen uit te barsten. Missen doe ik hem echter nog iedere dag!
Drie meiden maken ons geluk compleet! 04-01-2009 / 16-05-2012 / 19-02-2014
<<

Marie

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 2587

Geregistreerd: 31 Aug 2013 19:32

Bericht 10 Mrt 2016 10:03

Re: Eén van je ouders verliezen.

Ik vond het tweede jaar het zwaarst. Het eerste jaar had ik weliswaar allemaal eerste keren zonder papa, maar ik had de herinnering nog van het jaar ervoor, toen hij er nog bij was. Het tweede jaar waren die herinneringen wat vervaagd en was hij er wéér niet bij. Toen werd het echt. Nu speelt ook mee dat ik mij het eerste jaar heb vastgebeten in mijn studie. Mijn vader overleed op een vrijdag en zaterdags overleed de overgrootmoeder van mijn man. De week erna had ik op woensdag de uitvaart van mijn vader, woensdagavond condoleance van oma, donderdag uitvaart van oma en maandag zat ik weer in de collegebanken. Alles om die propedeuse maar te halen. Uiteindelijk ben ik flink vastgelopen, omdat ik de tijd niet nam alles te verwerken.

Wat mij uiteindelijk erg hielp was praten, praten, praten. Erbij stilstaan dat ik inderdaad mijn papa was verloren. En verder afleiding zoeken, leuke dingen doen en dingen doen waar ik nog wel van kon genieten. Dat had papa ook gewild, hij had nooit gewild dat ik mijn schouders liet hangen. Treuren mocht, maar ik moest wel blijven leven.

Dat van die automatische piloot herken ik ook wel. Amper een uur na papa's overlijden stond ik in de supermarkt, want als de familie zou komen, moest er koffie en thee zijn. Pas in de supermarkt vroeg ik mij af: wat doe ik hier?

Sterkte meis, je weet me te vinden :hug:
2010: Jij hebt ons papa en mama gemaakt!
* * *
2013: Compleet gelukkig en gelukkig compleet!
<<

Anoniem304

Bericht 10 Mrt 2016 10:08

Re: Eén van je ouders verliezen.

Herkenbaar Kissyfur, ik ben `s middags ook naar de supermarkt geweest om spullen te kopen voor de familie. Ik vond het zo naar dat voor m`n gevoel iedereen mee aan keek en wist wat er aan de hand was. Dat was natuurlijk niet zo, maar ik had echt het gevoel dat iedereen zielig naar me keek. Dat heeft echt wel lang geduurd voordat dat over was.

En speciale dagen blijven gewoon lastig. Dan rijd ik naar m`n moeder en denk ik; Ik voel me goed, vandaag hoef ik niet te huilen. En dan ben ik nog geen stap binnen of ik sta alweer te huilen haha. Zo gaat het toch, hoort erbij. En ik vind het ook niet erg, maar het is wel apart dat het dan binnen een paar secondes zo omslaat.
En ik vind het ook jammer dat mijn vader mijn volwassen leven niet echt meegemaakt heeft. Er komen nog heel wat dingen waar je gewoon beide ouders bij hoort te hebben.
<<

Caro

Gebruikers-avatar

Orakel

Berichten: 8396

Geregistreerd: 31 Aug 2013 18:26

Bericht 10 Mrt 2016 10:53

Re: Eén van je ouders verliezen.

Bij mij komt het verdriet nu pas in delen los. Het is inmiddels al wel eventjes geleden maar door de omstandigheden van destijds kon het ook niet eerder loskomen. Ook ben ik bang voor alle pijn die het naar boven brengt, het voelt als een diep gat en als ik daarin tuimel, me daarin laat vallen weet ik niet wat me te wachten staat. Dus laat ik het met kleine deeltjes toe. Het verdriet zit zó immens diep dat het ook niet te bevatten valt.

En vooral omdat steeds meer verandert, niks is meer zoals toen en dat is deels goed, maar ook steeds meer het besef dat hij dat allemaal niet meemaakt. En dat doet ook pijn. Laatst had ik nog zon moment, ik moest al heel hard huilen en dan komt er ook echt opeens heel hard uit 'maar ik mis mijn papa zo'. Mijn vriend weet dan ook niet wat hij moet doen, maar het komt iig los. Iedereen doet toch op zijn eigen manier.

En nu moet ik stoppen want anders zit ik te huilen op mijn werk :-)
<<

Marie

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 2587

Geregistreerd: 31 Aug 2013 19:32

Bericht 10 Mrt 2016 12:30

Re: Eén van je ouders verliezen.

Yadira: ik was opeens doodsbang dat ik een bekende tegen zou komen en een reactie te krijgen van: "Gezellig bij je vader op bezoek? Hoe is het met hem?" Wat moest ik dan zeggen? Of toen ik weken later in de supermarkt was of ergens iets zag wat papa lekker vond, dacht ik steeds: oh dat neem ik mee voor papa! Meteen gevolgd door een 'euh, laat maar'.

En ja, er komen nog zo veel dingen waar onze vaders/moeders niet bij zijn. Ik heb mijn vader echt wel gemist op mijn bruiloft en in mijn kraamtijd.

Caro, wat verdrietig om te lezen dat het je nog steeds zo veel doet! Voor jou ook een :hug:
2010: Jij hebt ons papa en mama gemaakt!
* * *
2013: Compleet gelukkig en gelukkig compleet!
<<

Meneer de Uil

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6162

Geregistreerd: 01 Sep 2013 17:08

Bericht 10 Mrt 2016 13:19

Re: Eén van je ouders verliezen.

Ik ben het verlies van mijn moeder echt las veel later gaan verwerken en een plek gaan geven. Eerst ging ik maar door vanwege mijn stage, daarna met afstuderen en het jaar daarna met werken. Toen mijn tweede jaar op mijn werk aanbrak en ik niks meer hoefde te bewijzen (zo voelde het voor mij, ik deed steeds alles echt nog voor), begon ik pas na te denken over het feit dat mama er niet meer was. Toen kwam het dus allemaal dubbel zo hard binnen want ik was het zo'n 3,5 jaar aan het wegstoppen geweest. Ben toen ook een tijdje thuis geweest en ben in therapie gegaan (niet alleen hiervoor trouwens..was een opeenstapeling van alles).
Nu gaat het gelukkig weer erg goed en heeft het allemaal echt een plekje. Natuurlijk was het moeilijk toen ik zwanger was en nu onze dochter geboren is, zij hier niks van meemaakt. Mijn vader die weer een nieuwe vriendin heeft, erg moeilijk, maar ik kan het wel handelen.

Het heeft bij dus echt wel een hele tijd nodig gehad voor ik het überhaupt begon te vewerken en misschien ben ik er daarom ook wel langer mee bezig geweest. Maar geef het dus die tijd en laat het komen wanneer het komt. Ik dacht het weg te kunnen stoppen, maar dat gaat niet, het komt een keer en accepteer dat.

Heel veel sterkte!
The familytree will always grow 2-12-2015 en 10-10-2018
<<

anoniem196

Bericht 20 Mrt 2016 09:26

Re: Eén van je ouders verliezen.

Ik heb steeds zo'n verdriet.
Mis mijn vader zo. Wil mijn dochter zo graag aan hem laten zien.
Deze week zijn as opgehaald. En over 4 weken zijn as begraven in een urngraf.
Ik weet soms niet wat ik kan doen om even niet aan hem te denken.
<<

Lady

Gebruikers-avatar

Forumfossiel

Berichten: 15895

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:23

Bericht 20 Mrt 2016 09:34

Re: Eén van je ouders verliezen.

Veel sterkte Ikknutsel. Het lijkt me zo zwaar. Ik word ook steeds een beetje verdrietig en bang van dit topic, omdat ik weet dat het mij allemaal te wachten staat..
28 april 2015 - Lieve D, your first breath took ours away..

12 mei 2018 - Lieve J, little hero!
<<

Lejow

Gebruikers-avatar

Stamgast

Berichten: 13486

Geregistreerd: 31 Aug 2013 19:55

Bericht 20 Mrt 2016 09:38

Re: Eén van je ouders verliezen.

Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar wil het topic ook niet wegklikken zonder niks te zeggen.

Rouw is zo vreselijk moeilijk, je moet er doorheen, je hebt geen keuze.
En het is keihard soms..

Ik heb een beetje as van mijn moeder in een ring laten verwerken, zo heb ik haar altijd heel dicht bij me. Misschien vind je dat wat?
<<

Bolus26

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 2396

Geregistreerd: 01 Sep 2013 07:47

Bericht 20 Mrt 2016 10:35

Re: Eén van je ouders verliezen.

Ik vind het zo rot voor je, wat lejow ook zegt: rouw is zi heftig en je moet er doorheen. Zoek steun bij anderen en praat er veel over of zoek een uitlaatklep die voor jou fijn is( ikzelf kan bijv alleen echt goed huilen onder de douche of bij zielige films of series. Als het me hoog zit zoek ik t bewust op.
<<

anoniem196

Bericht 20 Mrt 2016 10:39

Re: Eén van je ouders verliezen.

Nee ik vind dat alle as bij elkaar moet blijven.
Mijn moeder en zusje willen hem uitstrooien, maar omdat ik niet wil dat hij echt weg is, hebben we gekozen voor een urn graf.
Ik ben nu een beetje aan het tekenen wat ik op de vierkante meter wil neerzetten.
We hebben we wat haar afgeknipt. Heb ook al verschillende hangertjes gezien voor aan een ketting. Maar weet niet of ik dat ga dragen. Hou niet van sierraden
<<

anoniem196

Bericht 20 Mrt 2016 23:45

Re: Eén van je ouders verliezen.

Lady schreef:Veel sterkte Ikknutsel. Het lijkt me zo zwaar. Ik word ook steeds een beetje verdrietig en bang van dit topic, omdat ik weet dat het mij allemaal te wachten staat..

:hug:

Terug naar Persoonlijk

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers