10 Mrt 2016 13:19 door Meneer de Uil
Ik ben het verlies van mijn moeder echt las veel later gaan verwerken en een plek gaan geven. Eerst ging ik maar door vanwege mijn stage, daarna met afstuderen en het jaar daarna met werken. Toen mijn tweede jaar op mijn werk aanbrak en ik niks meer hoefde te bewijzen (zo voelde het voor mij, ik deed steeds alles echt nog voor), begon ik pas na te denken over het feit dat mama er niet meer was. Toen kwam het dus allemaal dubbel zo hard binnen want ik was het zo'n 3,5 jaar aan het wegstoppen geweest. Ben toen ook een tijdje thuis geweest en ben in therapie gegaan (niet alleen hiervoor trouwens..was een opeenstapeling van alles).
Nu gaat het gelukkig weer erg goed en heeft het allemaal echt een plekje. Natuurlijk was het moeilijk toen ik zwanger was en nu onze dochter geboren is, zij hier niks van meemaakt. Mijn vader die weer een nieuwe vriendin heeft, erg moeilijk, maar ik kan het wel handelen.
Het heeft bij dus echt wel een hele tijd nodig gehad voor ik het überhaupt begon te vewerken en misschien ben ik er daarom ook wel langer mee bezig geweest. Maar geef het dus die tijd en laat het komen wanneer het komt. Ik dacht het weg te kunnen stoppen, maar dat gaat niet, het komt een keer en accepteer dat.
Heel veel sterkte!
The familytree will always grow 2-12-2015 en 10-10-2018