De intensiteit van het moederschap

19 Jan 2016 13:02 door Arwyn

Heel herkenbaar hoor, SoGood. Die eerste tijd is gewoon best heftig.
Dat hele prille is niet echt aan mij besteed.. Baby'tje dat steeds aan je vast zit, dat je bij wijze van niet eens even kunt gaan plassen zonder gehuil zo horen.. Het is niet niks! Ik vond de eerste maand best zwaar wat dat betreft en dan was mijn man de eerste 4 weken nog thuis ook. Als hij had moeten werken, had ik het denk ik niet zo leuk gevonden..

Toch vind ik het helemaal niet gek of vervelend als mensen het hebben over genieten. Ze wensen je gewoon een fijne tijd toe en bedoelen het goed.

Soms even wat tijd voor jezelf nemen is inderdaad wel belangrijk! Je man kan net zo goed voor haar zorgen als jij, dus inderdaad gewoon soms eens lekker uitgebreid douchen of iets anders doen, heerlijk.

19 Jan 2016 13:15 door Susan

Ik vond die verantwoordelijkheid echt zo overweldigend de eerste keer. Ik vond het bijna bijzonder dat ik P. en I. (mijn oudere nichtjes die toen al elk een kind hadden) nog wel eens gewoon onbezorgd zag lachen. Ik dacht serieus dat ik dat nooit meer zou kunnen, zo eng en groot voelde alles opeens. Het leek net alsof ze de wereld om me heen hadden afgebroken en er een totaal nieuwe wereld voor in de plaats hadden gebouwd. Alles leek zo nieuw en onbekend.

Ik weet nog dat ik met een week of vijf voor het eerst bij een consultatiebureau kwam, dat de arts me zag en zei: 'Het wordt beter.' Ze begreep me echt heel goed en dat was fijn. Jammer genoeg heb ik die arts later nooit meer gehad, achteraf had ik daar gewoon om moeten vragen, want mensen die je begrijpen en oprecht gerust kunnen stellen zijn echt heel prettig.

Overigens is het wel belangrijk om toch goed te eten en te drinken, want door de borstvoeding vergt echt veel van je lichaam. Ik at in die tijd heel veel muesli, want dat is makkelijk klaar te maken. Als je daar ook geen tijd voor hebt of je houdt er niet van dan kun je desnoods van die kant-en-klare dingen halen bij Albert Heijn, zo'n kleine lunchsalade, een sandwich (tegenwoordig hebben ze die ook met van dat gezonde oerbrood), een eggwrap, enzovoort. Of gewoon een zak mueslibollen, ontbijtkoek, noem maar op, maar dat er íets is wat je gewoon kan pakken op momenten dat een broodje smeren er even niet in zit.

En af en toe toch ook echt even een moment voor jezelf pakken. Dan maar niet de gang stofzuigen als je man thuis is en je hebt eindelijk even je handen vrij, dan liever even ongestoord onder de douche of een uurtje bijslapen. Die gang komt wel weer.

Wat ik bij de tweede echt een uitkomst vond, was de draagdoek. Ze was altijd dicht bij me, maar ik had wel veel meer mijn handen vrij.

19 Jan 2016 15:30 door Chaos

Wat een rare vk heb jij Maeve. Waarop heeft zij dat hoge percentage gesteld? Lijkt mij tamelijk overdreven en ik kan absoluut niet geloven dat ik maar 1 van de heel erg weinigen ben die bij dat hele minimale aantal dolgelukkigen en genieters zit. Wat niet wil zeggen dat ik niet begrijp dat het niet voor iedereen rozengeur en manenschijn is. Ik zeg ook bijna nooit dat iemand ervan moet genieten, tenzij ze bijv voor het eerst gaan zwemmen ofzo maar niet voor een kraamweek.
Bij Isam en Nora was ik absoluut de eerste maanden super gelukkig en genoot met volle teugen, ondanks dat het kut ging na de ks. Na een paar maanden genoot ik nog steeds maar overheersde ook wel echt het niet slapen en het kolven ook nog in de nacht terwijl ze ook niet lang sliepen.
Maar bij Amani ben ik ook echt nog steeds niet van die roze wolk afgestapt, heb ik het geen enkel moment zwaar gevonden of mij ook maar even afgevraagd waarom ik nog een derde wilde. Ik voelde ook direct die intense liefde dat ik ze liever alleen maar bij mij hield.

19 Jan 2016 18:48 door Thunder

Ondanks dat ik mezelf soms afvraag waar ik nou in hemelsnaam aan begonnen ben, kan ik ook volmondig zeggen dat ik heb genoten! Tuurlijk is het zwaar, overweldigend en weet ik wat nog meer, logisch toch? Er verandert zoveel. Verder kan ik me goed vinden in de 2e en 3e alinea van Minoesepoes.

19 Jan 2016 18:51 door Anoniem301

Caulfield schreef:
Carrie schreef:Tegen mij zeiden ze dat van het intens genieten niet, gelukkig. Mijn moeder vroeg wel steeds 'en, is het alles wat je had gehoopt, hou je ook zoveel van haar als ik van jou hield doen je net geboren was?' dat vond ik wel vervelend, want het houden van moest echt groeien. En nu nog heb ik niet het gevoel dat ik intens veel van haar hou en dan begin ik wel enorm aan mezelf te twijfelen. Maar volgens mij wordt het elke dag een beetje meer. We moeten elkaar ook leren kennen en nu er een ritme in zit en zij weet waar ze aan toe is en wij ook vind ik haar ook weer leuker omdat ik haar snap.

Hier op het forum lees ik ook vaak dat ze intens genieten van hun pasgeboren baby, ik snap dat echt niet, maar good for them!

Ik heb dat ook met mijn baby, en hij is al een half jaar: het houden van moet nog groeien. Ik vind hem heel lief en schattig en knuffel graag met hem, maar dat is het wel zo'n beetje. Dat klinkt wel een beetje hard en ik voel me er soms ook wel wat schuldig om. Tegelijkertijd weet ik dat het gewoon zo werkt voor mij, en dat het echt wel goed komt. Bij mijn oudste heb ik het gevoel dat er 300 miljoen draadjes zijn die ons met elkaar verbinden. Met m'n baby zijn die draadjes aan het komen.

Fijn om herkenning te lezen. Mooi hoe je dat omschrijft, dat van die 300 miljoen draadjes, ik hoop dat ook te mogen ervaren.

Vind de woorden van Holly en Sam ook mooi omschreven.

19 Jan 2016 19:23 door Teun

Ik vind jullie openheid echt heel mooi en fijn! Ik hoop door dit te hebben gelezen iets beter voorbereid te zijn op de intense tijd die komen gaat en er een realistischer beeld van te hebben. Nu kan ik niet wachten tot ze er is, ik barst echt van de nieuwsgierigheid naar dat wezentje dat dagelijks zo druk is in mijn buik. Maar ik besef me ook dat de rust die ik nu heb tijdens mijn verlof voorlopig (nooit?) meer terugkomt.

Sterkte SoGood en de andere meiden die er nog middenin zitten! Fijn denk ik om die herkenning hier te lezen.

19 Jan 2016 19:44 door anoniem203

Carrie schreef:
Caulfield schreef:Tegen mij zeiden ze dat van het intens genieten niet, gelukkig. Mijn moeder vroeg wel steeds 'en, is het alles wat je had gehoopt, hou je ook zoveel van haar als ik van jou hield doen je net geboren was?' dat vond ik wel vervelend, want het houden van moest echt groeien. En nu nog heb ik niet het gevoel dat ik intens veel van haar hou en dan begin ik wel enorm aan mezelf te twijfelen. Maar volgens mij wordt het elke dag een beetje meer. We moeten elkaar ook leren kennen en nu er een ritme in zit en zij weet waar ze aan toe is en wij ook vind ik haar ook weer leuker omdat ik haar snap.

Hier op het forum lees ik ook vaak dat ze intens genieten van hun pasgeboren baby, ik snap dat echt niet, maar good for them!

Ik heb dat ook met mijn baby, en hij is al een half jaar: het houden van moet nog groeien. Ik vind hem heel lief en schattig en knuffel graag met hem, maar dat is het wel zo'n beetje. Dat klinkt wel een beetje hard en ik voel me er soms ook wel wat schuldig om. Tegelijkertijd weet ik dat het gewoon zo werkt voor mij, en dat het echt wel goed komt. Bij mijn oudste heb ik het gevoel dat er 300 miljoen draadjes zijn die ons met elkaar verbinden. Met m'n baby zijn die draadjes aan het komen.

Ik heb het juist andersom. Bij de eerste een postnatale depressie gehad en het eerste 1,5 jaar was was echt verschrikkelijk. Ik heb ook geen band met hem op kunnen bouwen door die omstandigheden want ik had voor mijn gevoel het eerste deel gemist van hem. Toen ik zwanger was van de 2e liep ik bij de Pop-poli. Speciaal voor zwangere of pas bevallen vrouwen die in een depressie zitten. Ik kwam er toen pas achter dat mijn donkere wolk een naam had. Namelijke een postnatale depressie. Toen ik moeder werd van de tweede was alles omgekeerd. De bevalling was goed en vanaf de eerste seconden had ik een moedergevoel. Iets wat ik bij de oudste niet echt kende. Ik was wel zijn moeder en ik vond hem lief, knap, hield van hem en zorgde voor hem maar ik miste net dat een wat ze moedergevoel noemen. Volgens de vrouw van de Pop-poli werd ik bij de tweede pas echt moeder. Mijn lichaam en geest vond dat ook. Er ging echt een wereld voor mij open en ik zag en voelde nu hoe je je echt moet voelen als een kersverse moeder. Vanaf toen kweekte ik ook moedergevoel voor de oudste. En die is nu nog steeds aan het groeien en ik ben er al bijna! Ik heb hier wel echt (en nu nog steeds) heel erg veel verdriet om gehad.

Bij mijn moeder heeft ook het eerste jaar niks van moedergevoel gehad. Dat moest ook echt groeien bij haar. Eigenlijk ook wel een beetje logisch dat niet iedereem dat pats boem heeft. Maar gelukkig is dat goedgekomen en dat is eigenlijk bij iedereen wel zo

19 Jan 2016 20:04 door Suus

Ava, wat fijn om te lezen dat het moedergevoel voor je oudste ook nog is gaan groeien

19 Jan 2016 20:40 door anoniem203

Zeker heel fijn. Ik heb er echt heel wat tranen om gelaten. Maar het is in een rap tempo gegroeid nu ze beide beter slapen en ik dus ook. Oververmoeid zijn is een lelijk iets en maakt je ook een ander mens. Ik voel me nu ook echt beter in m'n vel. Ik eet beter, draag weer meer make-up, ben aan het rondkijken voor ern leuke hobby en alles is weer grotendeels op de rit en heb weer overzicht. Ik ben gewoonweg meer aan het genieten nu en eindelijk word ik na 5,5 jaar weer een beetje mezelf

En ik geniet nu ook echt van mijn kinderen en zie steeds minder beren op de weg. Het gaat goed met mijn kinderen en daar ben ik heel gelukkig om!

19 Jan 2016 20:46 door Patsy

Fijn om te lezen dat het zoveel beter gaat Ava!

08 Feb 2016 12:09 door SoGood

Even een kleine update vanuit mijn kant. Inmiddels gaat het stukken beter met ons! Zij went aan ons, en wij aan haar. Het is echt leuker geworden, we vinden steeds meer een ritme. Ik heb weer tijd om te eten en om rustig mijn haren te wassen als ik alleen met haar ben. De bevalling heb ik een plaats kunnen geven door er veel over te praten. (Ik heb een heftige maar geen traumatische bevalling gehad, maar toch bleek het me mentaal veel te doen) en mijn hormonen zijn denk ik ook wat rustiger geworden; geen kraamtranen meer gehad, terwijl ik in het begin geen tranen meer over had, haha.

De grootste verandering voor mij is haar steeds, als ze moe is in haar bedje te leggen en een ritme aanhouden in het voeden en verschonen. Als ze overdag in haar bedje ligt dan ben ik minder snel geneigd om meteen naar haar toe te gaan als ze huilt of gewoon wat jammert. Ook daarin leer ik haar kennen. Ik vond het eerst zo sneu voor haar dat ze helemaal alleen was en legde ik haar meer beneden bij me maar dit werkt echt. Verder krijgen we nu meer interactie en dat is zo leuk. Eigenlijk is ze een vrij makkelijk meisje. 's Nachts is nog best wel zwaar maar na iedere voeding valt ze sneller in slaap, in het begin helemaal niet. Ik ben alleen nog wel heel snel bezorgd maar ja, dat hoort denk ik ook wel bij mij. Verder helpt het om veel naar buiten te gaan. Ik voel me minder schuldig over mijn gevoel, daar kon ik ook niks aan doen. Het zal ongetwijfeld nog weleens heel pittig blijven en d ene dag is makkelijker als de andere maar dat hoort erbij. Het grote verantwoordelijkheidsgevoel is er natuurlijk, maar dat vind ik niet meer zo heftig, ook omdat ik weet dat ik er niet alleen voor sta. Ik heb natuurlijk mijn man maar we hebben veel mensen achter ons die er ook 100% voor haar en ons zullen zijn als dat nodig is. Gewoon dat idee maakt het makkelijker denk ik.

Nogmaals bedankt voor jullie open en eerlijke reacties, heeft me echt geholpen!

08 Feb 2016 12:15 door Isabel_

Fijn om te lezen Sogood!

08 Feb 2016 13:04 door Pineco

Fijn om te lezen SoGood. Het helpt denk ik ook al dat je je gevoelens geuit hebt. Je mag er best af en toe doorheen zitten, dat gevoel van onzekerheid/onmacht overvalt alle moeders wel eens en hoort er helaas gewoon bij. Zeker in die eerste weken na de geboorte zit je in een rollercoaster van emoties.

Hier heb ik dat vooral in periodes van oververmoeidheid, zoals Ava ook omschrijft. Dan loopt de emmer al snel over.

08 Feb 2016 15:00 door anoniem203

Wat fijn SoGood!

08 Feb 2016 15:06 door Geel

Mooi om je ervaring te lezen zeg.

08 Feb 2016 15:34 door Suus

Fijn, SoGood!

08 Feb 2016 16:24 door Vivianne

Wat een mooie update sogood. Fijn om te lezen dat jullie je weg er langzamerhand in vinden.

Welkom op Zeg maar Yes!

De intensiteit van het moederschap

Re: De intensiteit van het moederschap

Re: De intensiteit van het moederschap

Re: De intensiteit van het moederschap

Re: De intensiteit van het moederschap

Re: De intensiteit van het moederschap

Re: De intensiteit van het moederschap

Re: De intensiteit van het moederschap

Re: De intensiteit van het moederschap

Re: De intensiteit van het moederschap

Re: De intensiteit van het moederschap

Re: De intensiteit van het moederschap

Re: De intensiteit van het moederschap

Re: De intensiteit van het moederschap

Re: De intensiteit van het moederschap

Re: De intensiteit van het moederschap

Re: De intensiteit van het moederschap

Re: De intensiteit van het moederschap

Wie is er online?