De oudste met 19 mnd met behulp van fysio. En de jongste met 22 mnd met fysio. De jongste had wel wat aan d'r spiertjes dat ze het niet kon. Maar met oefeningen van de fysio heel hard vooruit gegaan.

Dat kan ik me voorstellen meid, zegt de fysio nog iets over zijn vroeggeboorte?

Ik denk dat ik het punt van de fysio wel snap. B liep met een maand of 19, en liep eerst niet, of ergens langs. Ineens ging ze staan en liep ze de hele kamer door. Alsof ze ineens het vertrouwen had dat ze het wel kon.

Ik weet natuurlijk niet of het bij jou zoon hetzelfde is, maar ik herken het gedrag van mijn oudste. Ze kon al redelijk vlot staan, langs de tafel, aan de hand, achter een karretje, etc. Maar zodra ze een stap los ging, ging ze gauw zitten. Leek inderdaad wel alsof ze niet durfde, geen vertrouwen had in haar eigen kunnen ofzo. Uiteindelijk af en toe per ongeluk een paar pasjes los en zo steeds iets verder, als ze het door had steeds weer gaan zitten. Tot ze uiteindelijk door had wat ze gedaan had en wel durfde. Ze was alleen wel jonger dan jouw zoon, ze liep met 17 maanden. Maar had het denk ik nog veel eerder gekund als ze niet bang was geweest. Verder is er met haar motorisch of qua ontwikkeling voor zover we weten niks mis, dus het zou denk ik zeker kunnen dat bijv angst of onzekerheid een rol kan spelen.

De oudste liep met 19 maanden, de jongste pas met 22 maanden. Beiden zonder hulp van fysio. Ze waren veel meer aan het ontwikkelen in spraak en fijne motoriek. Ze konden prima lopen, maar durfden dit waarschijnlijk niet. Qua spierspanning ed. was er namelijk niks aan de hand. Wat dat betreft klinkt het wel herkenbaar.

Lejow, de fysio zegt dat ze het vaker ziet bij kindjes die te vroeg geboren zijn.

We hebben ook thuis geen fysio meer maar bij haar in de praktijk om hem zo uit z'n comfortzone te halen.
Ik heb op haar advies echte schoenen gekocht zodat hij daardoor wat zelfverzekerder zou worden en het gevoel te hebben stevig te staan.
Langs de tafel lopen en achter een kar doet hij al sinds augustus. Je zou zeggen dat er nu toch wel eens wat moet gaan gebeuren.

Mijn fysio raadde juist aan pas schoenen te kopen als ze echt los liep.

Mijn jongste liep met 24 maanden. Hij heeft een syndroom wat o.a. een zwakke spierspanning en mindere motoriek veroorzaakt. Hij heeft geen fysio gehad.

M. liep met 19 maanden, de dag ervoor op het cb zeiden ze dat ik het in de gaten moest houden en anders aan de bel moest gaan trekken. Alsof hij het heeft gehoord.

Mijn zoon ging ook pas met 23 maanden lopen. Een tijdje daarna zijn we naar de fysio gegaan omdat hij ook niet kon springen en ze bij de peuterspeelzaal vonden dat hij zo raar rende. Hij blijkt hypermobiel te zijn en hij heeft een motorische afwijking waarvan ze de oorzaak niet weten (hij is bij de kinderarts, orthopedagoog, revalidatiearts enz. geweest). Hij heeft nu nog regelmatig fysio, soms een paar maanden niet tot er weer iets is wat hij niet onder de knie krijgt en dan heeft hij weer een paar maanden fysio. Dochter heeft trouwens dezelfde afwijking maar bij haar geeft het tot nu toe niet echt problemen.

Zoals je weet loopt I. ook nog steeds niet met bijna 21 maanden, ik heb de hoop eigenlijk een beetje opgegeven inmiddels... Ze wil het ook niet lijkt het, zo vermoeiend. Achter de kar, aan de hand is prima, maar het liefst op haar billen. Ze klimt wel overal op en komt overal bij dus ze vermaakt zich prima. Wel merk ik dat ze de laatste tijd weer wat meer gefrustreerd raakt. Morgen moeten we weer naar de fysio, niet meer thuis omdat ze daar zeer gefrustreerd raakte, maar dus ook in een andere omgeving. Ik zie er alleen nu alweer tegenop...

Ik vind het heel fijn om bovenstaande verhalen te lezen, heb soms echt het idee dat mijn dochter een uitzondering is als ik de verhalen om me heen hoor en de verbazing bij sommige mensen zie.

De dochter van een vriendin begon met 23 maanden ineens los te lopen (had ook allang fysio) en wil sindsdien niks anders meer

Ik ken ook kindjes die pas laat liepen (bijna 2 of al twee geweest). Maar ze zijn allemaal gaan lopen. Ik zou me meer zorgen als ze ook niet gaan staan/langs meubels stappen/aan de vinger stappen. Maar zo te lezen doet hij? dat wel. Het komt echt vanzelf. En je doet er al alles aan wat je kan doen. Ik snap dat het frustrerend is maar ieder kind heeft zijn eigen ontwikkeling, hij is vast in iets anders al weer verder ontwikkelt.

Bedankt voor alle reacties. Ik vind het "fijn" om te horen dat mijn zoon niet de enige is die laat loopt.
Mikado, ik ben ook "blij" met jou als mede lotgenoot. Ik ken precies het gedrag van I.
S. is ook steeds vaker gefrustreerd en gaat dan bijten.

Lot, wat je zegt ieder kind ontwikkeld zich anders ik zou alleen heel graag willen weten wat hem dat laatste zetje kan geven. Waarschijnlijk zal het geduld zijn.

Ik dacht ook even dat het niet ging gebeuren. Maar M. ging uiteindelijk (zonder hulp van fysio) lopen toen hij 20 maanden was. Van mezelf maakte ik me geen zorgen. Z'n vader liep pas met 2,5 jaar. Het cb deed dit wel voor mij. Achteraf dus onterecht.

Ik denk dan ook dat het voor jullie gewoon geduld is en dat hij zodra hij z'n vertrouwen in het lopen heeft gevonden het straks in een keer goed kan.

Mijn verhaal ken je, Noud liep ook pas met 19 maanden los. Bij hem was het inderdaad angst om los te lopen, hij kon het wel maar durfde het niet.

Ik heb een nichtje, zij liep ook pas een paar dagen voor haar 2e verjaardag los. Zij is inmiddels 12 en functioneert prima, ze was gewoon laat.

Ik snap dat het je frustreert (en jou ook Mikado), ik had daar al last van! Ik hoop echt dat ze beiden snel het licht zien

Normaal gezien is dat wel het advies, maar aangezien deze fysio denkt aan een vertrouwenskwestie, snap ik dit tegenstrijdige advies wel. Soort van zijwieltjes idee.

Ik begrijp wel dat je je zorgen maakt Victoria. Ik hoop dat je zoontje snel het licht ziet.