Ziek melden op werk ivm zwangerschap
Hetzelfde verhaal heb ik iets minder uitgebreid ook in het topic geplaatst waar ik actief in ben. Maar ik wilde toch wat meer meningen hierop. Vandaar dat ik een eigen topic open.
Op dit moment ben ik 7 weken en 5 dagen zwanger.
Gisteren ben ik ziek naar huis gegaan, omdat ik veel last had van mijn rug en misselijk was.
Maar het zit ook zo dat ik het door mijn verleden met slechte zwangerschappen mentaal heel zwaar heb.
Zo heb ik een vroeggeboorte gehad en is mijn kindje overleden. En heb ik daarna nog twee miskramen gehad.
Mijn werk is fysiek zwaar en ook tussen chemische stoffen, zoals heel veel uitlaatgassen etc.
Nu denk ik dus de hele tijd als ik op mijn werk ben van shit ik heb dit ingeademd en shit nu adem ik weer wat chemisch in. Ik ben dus de hele tijd bang dat ik da dalijk dingen inadem waarmee ik mijn kindje schaad.
Ook vraagt mijn leidinggevende ook nog van mij dat ik bepaalde zware klussen wil doen.
Als ik dan aangeef dat ik dat niet doe ivm mijn rugpijn zegt hij ik heb ook wel eens ergens geen zin in, maar dan doe ik het ook gewoon.
Mijn vriend werkt bij hetzelfde bedrijf en hem werd gevraagd hoe het met mij ging. Alleen mijn leidinggevende weet dat ik zwanger ben. En hij vroeg het gewoon in de bedrijfskantine waar collega's bij waren.
Dat is opzich nog niet erg. Maar als mijn vriend antwoord geeft krijgt hij als reactie terug ja jij hebt het erin gestopt dus dan kun jij bij onze afdeling het extra werk doen, zodat wij alles af krijgen.
Iedereen kreeg het mee en die snappen natuurlijk nu ook wel wat er aan de hand is.
Ik vind dit dus echt heel vervelend. Ook omdat mijn leidinggevende mij kan bellen om te vragen hoe het gaat en dan kan ik ook uitleggen dat het vooral mentaal is.
De arts heeft vandaag wel teruggebeld en hij gaat er in ieder geval voor zorgen dat ik niet meer in de werkplaats hoef te komen. Ook moet ik mijn rust nemen. Maar ik kan natuurlijk niet de hele tijd thuis blijven. Dat snap ik natuurlijk ook wel.
Ik ben alleen de hele tijd zo bang dat het misgaat en op het werk hebben ze helaas niet zoveel begrip voor mijn gevoel.
Een heel verhaal, maar ik moest het even kwijt.
Op dit moment ben ik 7 weken en 5 dagen zwanger.
Gisteren ben ik ziek naar huis gegaan, omdat ik veel last had van mijn rug en misselijk was.
Maar het zit ook zo dat ik het door mijn verleden met slechte zwangerschappen mentaal heel zwaar heb.
Zo heb ik een vroeggeboorte gehad en is mijn kindje overleden. En heb ik daarna nog twee miskramen gehad.
Mijn werk is fysiek zwaar en ook tussen chemische stoffen, zoals heel veel uitlaatgassen etc.
Nu denk ik dus de hele tijd als ik op mijn werk ben van shit ik heb dit ingeademd en shit nu adem ik weer wat chemisch in. Ik ben dus de hele tijd bang dat ik da dalijk dingen inadem waarmee ik mijn kindje schaad.
Ook vraagt mijn leidinggevende ook nog van mij dat ik bepaalde zware klussen wil doen.
Als ik dan aangeef dat ik dat niet doe ivm mijn rugpijn zegt hij ik heb ook wel eens ergens geen zin in, maar dan doe ik het ook gewoon.
Mijn vriend werkt bij hetzelfde bedrijf en hem werd gevraagd hoe het met mij ging. Alleen mijn leidinggevende weet dat ik zwanger ben. En hij vroeg het gewoon in de bedrijfskantine waar collega's bij waren.
Dat is opzich nog niet erg. Maar als mijn vriend antwoord geeft krijgt hij als reactie terug ja jij hebt het erin gestopt dus dan kun jij bij onze afdeling het extra werk doen, zodat wij alles af krijgen.
Iedereen kreeg het mee en die snappen natuurlijk nu ook wel wat er aan de hand is.
Ik vind dit dus echt heel vervelend. Ook omdat mijn leidinggevende mij kan bellen om te vragen hoe het gaat en dan kan ik ook uitleggen dat het vooral mentaal is.
De arts heeft vandaag wel teruggebeld en hij gaat er in ieder geval voor zorgen dat ik niet meer in de werkplaats hoef te komen. Ook moet ik mijn rust nemen. Maar ik kan natuurlijk niet de hele tijd thuis blijven. Dat snap ik natuurlijk ook wel.
Ik ben alleen de hele tijd zo bang dat het misgaat en op het werk hebben ze helaas niet zoveel begrip voor mijn gevoel.
Een heel verhaal, maar ik moest het even kwijt.