Inderdaad met je huisarts afspreken of misschien heeft je verloskundige tips?

En verder veel praten!

Dit is niet niks.

Ten eerste nog gecondoleerd en heel veel sterkte!

Toen mijn moeder overleed heb ik contact gezocht met de huisarts en een doorverwijzing gehad voor een psycholoog.
Dit heeft goed geholpen.

Ik moet wel zeggen. Door mijn zwangerschap en de geboorte van de tweeling is mijn leven zo anders geworden. Het klinkt gek , hierdoor werd het (denk ik) iets makkelijker te dragen.
Ik adviseer je alles op je eigen tempo te verwerken. Ga pas weer werken wanneer je ar echt klaar voor bent.
sterkte!!

ten eerste gecondoleerd! en heel veel sterkte voor nu en later!

Ik weet helaas hoe jij je voelt! 2 jaar geleden is mij hetzelfde overkomen, mijn vader is ook vrij plotseling overleden. in de week van zijn overlijden kregen wij te horen dat het huis officieel van ons was! drie wekn later de sleutel! en net war je zegt, eerste week word je geleefd, alles regelen, allemaal mensen.. en daarna word je met beide voeten op de grond gezet. en kom je tot besef.. maar het echte besef komt later, eeerst voelt alles onwerkelijk!
maar op je vraag hoe verder zonder jou papa, is een lastige ik weet het zelf nog niet eens . probeer er een draai aan te geven. en het er beste van maken, dat zou jou papa ook graag gewild hebben! probeer van je zwangerschap te genieten! hoe lastig het ook is.. en als je verdrietig, boos noem maar op uit het! krop het niet op! en blijf praten

Oh knutsel, wat naar allemaal. Nog gecondoleerd. Verdriet heb je, kun je niet wegstoppen en ik denk dat de enige manier is om het verdriet toe te laten. Het is nog zo ongrijpbaar, niet vatbaar en je hoeft nog helemaal geen logische dingen te doen of te denken. Zoals Exo aangeeft, praat veel. En probeer ook de kleine geluksmomenten te vinden, een schopje, een knuffel van je oudste. Vertrouw op je eigen gevoel, geef je grenzen aan en zeg het (allemaal) hardop. Schrijf fijne herinneringen op!

Schrijf (ergens anders) ook op wat de afgelopen periode met je heeft gedaan, wat je hebt meegemaakt en wat je hebt gezegd/hoe je afscheid hebt genomen. Ik heb dit bij het overlijden van mijn oom gedaan. Na 5 jaar weer een keer gelezen en ik kon het me niet zo meer herinneren. Ik vond het heel waardevol en liefdevol.

Heel veel sterkte, wat een moeilijke tijd is het zo!

Oh wat ontzettend moeilijk.. Blijf praten en geef dingen gewoon aan.

Straks komt 't enge moment waarop de wereld doorgaat, maar jij nog vast zit. Dat gaat voelen als een onmogelijke tijd. Je gaat mensen vervloeken, hoe durven ze door te gaan met werken? Waarom gaan ze gewoon uit eten? Terwijl jij nog rondloopt met pijn en verdriet. Dat is vanuit jou een stukje acceptatie; zij móéten door, jij uiteindelijk ook. Maar je mag 't wel aangeven, dat je nog wilt praten, dat jij nog wel vast zit.

Wees niet bang om hulp te vragen, 't kan een drempel zijn, maar stap er overheen en doe wat goed voelt!

Heel veel sterkte, vooral deze dagen..

Hulp vragen is nooit verkeerd .het is zo kort geleden en ook met kerst en je zwangerschap misschien nog wel heftiger. Neem de tijd en praat erover met wie je wil!

Stop je verdriet niet weg. Het blijft nog heel lang onwerkelijk. Blijf over hem praten met familie en vrienden. Het is erg moeilijk, dat vind ik na 2 en een half jaar nog steeds. Hier is mijn vader ook plotseling overleden. Probeer stapje voor stapje je leven weer op te pakken. Soms zitten er dagen bij dat je je heel goed voelt en daarna komt er weer een moment waarop je je heel slecht voelt. Accepteer dat. Niks is fout wat je doet. Voor iedereen is het anders.

Heel veel sterkte

Hele dikke knuffel voor jou!
Wat verschrikkelijk. Heel veel sterkte en ik denk dat er veel over praten misschien een goed idee is.

Dikke knuffel..

Er is helaas geen pasklaar antwoord op. Iedereen doorloopt de stappen van rouw op zijn eigen manier. En er is geen enkele manier daarvan fout of verkeerd.
Het is kut, het is verdrietig, het had niet zo moeten zijn en je hebt alle recht om daar boos over te zijn.

Gezien je zwangerschap denk ik wel dat het belangrijk is dat je tijdig aan de bel trekt, als je denk dat je hulp nodig hebt op welke manier dan ook.

Ik kan me heel erg vinden in de post van Carl.

Sterkte meid

Gecondoleerd en heel veel sterkte. Wat vreselijk, zonder je lieve vader verder moeten. Je moet er heel veel over praten, als je dat met een professioneel iemand wilt kan je het beste naar de huisarts gaan en hij/zij kan je doorverwijzen. Nogmaals heel veel sterkte en een dikke knuffel

Gecondoleerd en heel veel sterkte gewenst!

Gecondoleerd en heel veel sterkte met dit verlies!

Gecondoleerd en heel veel sterkte

Gecondoleerd, heel veel sterkte

Hey knutsel, hoe zijn jullie deze feestdagen doorgekomen? Moet onwijs incompleet, rauw en alles tegelijk voelen, denk ik. Ik hoop dat je iets hebt aan de tips hierboven. Ik moet veel aan je denken!

Ik vind het zo erg voor je.
Zelf ben ik 10 jaar geleden mijn vader verloren toen ben ik een keer met een maatschappelijk werker gaan praten.
Dat was voor mij genoeg. Maar dat is voor iedereen anders. Mijn broer is wel bij een psycholoog geweest.
Blijf praten met familie of een hulpverlener. Mijn broer heeft dat niet gedaan in het begin en is toen depressief geraakt op aandringen van mijn moeder is hij toen naar de psycholoog gegaan.

Doe waar jij je goed bij voelt iedereen gaat anders door het rouwproces heen. Niemand kan jou vertellen wat je moet doen en wat het beste is.
Heel erg veel sterkte.

Geen tips, maar wil je wel veel sterkte wensen!

Sterkte!!!

Hoe gaat het nu met je?