29 Dec 2015 14:25 door Anoniem140
Ik ind dit heel moeilijk om op te antwoorden, want ik ben gewoon mijzelf, maar daarnaast ben ik ook moeder. Wat maakt mij dan typisch moeder?
Vanaf dat mijn zoon 1,5 is, sta ik er alleen voor dus ik ben heel erg op mijn zoon gericht. Zijn welzijn gaat voor alles, nu is dat bij iedereen vast zo maar bij mij is het extremer. Verder reageer ik op mijn gevoel, en zo voed ik ook op. Ik heb niks uit boekjes gehaald. Ik hoorde wel af en toe iets dat mij aansprak maar ik gebruik geen methode om mijn kind op te voeden.
Bij mij mag veel, maar ook veel niet. In winkels mag hij nergens aan komen, op visite ook niet, niet op de bank/tafel/vensterbank klimmen (hij is nu 9, maar dit was dus toen hij kleiner was). Rotzooi in de woonkamer herken ik ook niet want hier werd/word eerst het een opgeruimd en het ander gepakt. Ik wilde dat hij als peuter/kleuter altijd schoon was. Heb een hekel aan kinderen met snotneuzen, vieze handen en etensresten over het gezicht. Dus daar heb ik altijd voor gewaakt.
Verder gaat mijn zoon overal mee naar toe, dagjes weg, uit eten, dierentuin, speeltuin. Ik doe niet alleen leuke dingen die hij leuk vind maar ook die ik leuk vind, en dan heeft hij zich aan te passen. Dat kan hij ook heel goed, en zelfs een wandeling van 10 km vind hij leuk. In huis is weinig plaats voor negativiteit. Ik sta positief in het leven en mijn zoon ook. Hij ziet overal het leuke van in en dat maakt ook veel dingen leuk.
Mijn zoon eet ook alles, en ik denk dat dat komt (let op, dit is mijn mening) dat dat komt omdat ik nooit ruimte heb gegeven iets niet te eten. Het was dit, of niks. Ook nooit een keuze gegeven door te vragen of hij het lekker vind. Ik zei bij elk nieuw gerechtje "Lekker he?!" En nu eet hij werkelijk alles met smaak.
Verder is er ruimte om jezelf te zijn, chagrijig zijn we allemaal wel eens, ik wil alleen niet dat hij dan de hele sfeer verpest en gewoon niks moet zeggen als hij alleen maar geirriteerd kan doen. Andersom geld dat ook. Boos zijn mag, maar op een gegeven moment is het klaar. We botsen ook wel eens en daarna maken we het altijd goed. Er wordt niet geslapen zonder een knuffel en een kus. Ik werd vroeger wel eens regelmatig naar boven gestuurd met straf 's avonds en voelde me dan zo rot en eenzaam dat ik dat voor mijn zoon echt niet wil. Hier komt het wel eens voor, maar of ikga dan naar boven of hij komt naar onder en dan maken we het goed.
Verder zijn we gek, zingen we gekke liedjes, maken we veel grapjes en knuffelen we HEEL VEEL.