Vanwege de GBS bacterie had ik een medische indicatie gekregen om te bevallen in het ziekenhuis. Tijdens een consult bij de gynaecoloog 2 weken terug had ze gezegd dat ik vanwege mijn angsten die ik de hele zwangerschap had, eventueel ook eerder geholpen kon worden. Die maandag nog bij de vk geweest en die vertelde dat het pas met 40 weken zou worden dus ik wist niet waar ik aan toe was. Ziekenhuis gebeld en we hadden vandaag een afspraak staan om een datum te plannen voor inleiden volgende week. Maar gelukkig is dat allemaal niet nodig geweest en heeft ons mannetje zichzelf eerder aangekondigd!
Zaterdag waren we een dagje Zeeland gegaan voor de verjaardag van mijn broer en zus. Er waren geen gekke dingen of geen voortekenenen, had al weken last van voorweeeën. 's Avonds op de terug weg had ik ineens zo'n zin in een milkshake van mc donalds en gekscherend zeiden we nog tegen elkaar 'we zijn nog uitgelachen als nu de bevalling begint'.
Ik ging al vrij vroeg naar bed want kon al weken niet meer goed slapen. Die nacht stapte ik om 1 uur mijn bed uit om naar de wc te gaan en voelde het lopen. Ik wist eigenlijk meteen dat dit geen urine was, dus gelijk een maandverband gepakt om te kijken of het helder van kleur was. Mijn vriend was inmiddels wakker geworden van mijn gerommel. Hij was gelijk klaar wakker. Ik heb nog geprobeerd te slapen maar dat lukte niet. Om 2 uur kwamen de rug weeën en die waren al snel goed aanwezig en vrij regelmatig. Beetje rondgelopen, ziekenhuis tas nog ingepakt en rond half 4 de verloskundige gebeld. Zij heeft het ziekenhuis gebeld en daar mochten we heen. Om half 5 waren we daar en de weeën kwamen steeds sneller en krachtiger. Om 6 uur had ik 'al' 3 cm ontsluiting. Tussendoor nog wat gedoucht en ik kon rond half 9 de weeën niet meer opvangen, ik had toen 5 cm ontsluiting. Het waren in inmiddels buik en rug weeën. Ik had vooraf gezegd dat ik, als ik voor pijnstilling zou kiezen, een pompje wilde maar toen ze vertelden dat ze dit pas doen aan het einde van de ontsluitings weeën heb ik toch voor een ruggenprik gekozen.
Anesthesist werd gebeld en om half 10 kon ik naar de uitslaapkamer voor de ruggenprik. Nou, toen die werd gezet was ik al snel weer het vrouwtje. Wat een verademing was dat. Door de ruggenprik ging de ontsluiting ook niet zo snel meer dus kreeg weeën opwekkers. Tussendoor nog proberen te dutten en mijn vriend heeft zijn clubje nog kunnen zien voetballen op zijn telefoon, haha.
Rond 3 uur kreeg ik weer een beetje van de ruggenprik toegediend en om 4 uur zat ik 'al' aan 9 cm ontsluiting en persdrsng, dus moch al toegeven en beetje mee persen. Om 5 uur volledige ontsluiting. Ik was een uur bezig en toen zei de verloskundige dat ze het nog 10 minuten aankeek, de gynaecoloog werd al gebeld om te helpen met de vacuümpomp maar die was nog op de operatiekamer. Bij de volgende wee werd een verdoving gezet, de wee erop een knip en de wee die daarop volgde werd Cas geboren, en de gynacoloog kwam binnen. De navelstreng zat om zijn nekje en hij had een slechte start dus even snel op de borst en toen werd hij meegenomen voor onderzoek. Het ging gelukkig al vrij snel met Cas en toen konden we hem eens goed bewonderen!! Wauw, wat een mooierd!! Dat is gewoon onze zoon. Alle verdriet en blijdschap kwam eruit. En de angst was meteen verdwenen.
Cas is geboren met 38+2 weken met een lengte van 53 cm en woog 3996. Een flinkerd dus maar toch zo een klein prutsje
Ik kan echt uren naar hem kijken!!
We moesten 24 uur ter observatie blijven omdat ik aan de antibiotica moest tijdens de bevalling vanwege de GBS bacterie en omdat Cas zoveel woog tijdens de geboorte moest hij 24 uur geprikt worden op glucose. Helaas was dit maandagavond nog niet goed, dus zijn we nog een nachtje gebleven en sinds dinsdagochtend lekker thuis. Cas is een super tevreden mannetje en doet het goed!!
Met mij gaat het ook steeds beter, heb het meeste 'last' van de catheteher. Ik ben vooral 's nachts zo beperkt en kan Cas net pakken als er iets is omdat ik dan aangekoppeld ben aan de nacht catheteher. Dus elke ochtend ben ik blij dat ik weer m'n puber uit kan. Maandag moet ik hiervoor terug en hopelijk is dan alles goed.