6 en in groep 4? Is het niet te moeilijk? Meestal zitten ze met de zes jaar toch in groep 3?
Probeer eens met hem te praten als hij rustig is. Bv tijdens kleuren.

Ik zou het morgen idd vragen bij het 10 minutengesprek.

Ik herken de boze buien ook. Mijn dochter van 7 jaar heeft ze ook regelmatig. Bij haar is het waarschijnlijk frustratie. Ze heeft een beneden gemiddeld IQ en moeite met prikkelverwerking. Ze doet erg haar best op school en dat lukt niet allemaal zo goed. Dat vind ze niet leuk en dat komt er thuis allemaal uit. Ik weet precies wanneer ze een moeilijke dag heeft gehad, want dan heeft ze veel boze buien.

Meestal laat ik haar uitrazen, maar ze mag absuloot niet met spullen gooien of iemand pijn doen. Als dat niet helpt, stuur ik haar naar haar kamer. Meestal wordt ze daar rustig van en is het daarna weer goed.

Het is lastig hoor. Mijn dochter is ook geen prater, maar ik blijf het toch proberen. Ik weet ook niet wat er in haar hoodje omgaat. Meestal wil ze niet praten.

Er staat dat hij als een speer gaat, dus dat zit wel goed.

Overigens weet ik dat de zoon van Maja van december is, en dan dus 7 wordt. Er zijn wel meer kinderen van 6 jaar in groep 4.

Filoria heeft hetzelfde gedrag met haar zoon meegemaakt, ik hoop dat ze hier even reageert.

Ja dat kan idd ook (over de leeftijd). Forum mobiel dus zie ook geen onderschriften als dat er staat.

op school gaat het inderdaad prima, hij zit nu qua lezen op het niveau van eind groep 5, rekenen vind hij ook heel leuk en gaat dus goed.

Lynn, zeer herkenbaar. Vorig jaar was er van groep een blog dus dan had ik af en toe openingen om te praten over wat er op school gebeurde. Nu dus niet meer, soms verteld hij wat maar bijna nooit. En al helemaal niet over zijn gevoelens of dingen die hij moeilijk vind. Praten over zijn boze buien (achteraf dus) zijn dan ook vaak een monoloog, hij luistert en ik probeer zijn gevoelens onder woorden te brengen. Ik geef dan ook alternatieven om zijn boosheid te uiten. Boksen in een kussen, keihard op zijn gitaar spelen, rondje om het blok rennen.... op zo'n moment lijkt hij het een goed idee te vinden maar als hij weer in zo'n bui beland dan kan hij die schakel niet maken.
Ik denk dat we dan ook al gewoon te laat zijn om alternatieven te bedenken en aan te bieden. Zo'n bui moeten we dan gewoon doorheen en daarna maar weer verder kijken.

Oja van T van Filaria heb ik ook wel het eea meegekregen, daar ben ik ook wel benieuwd naar.

Hier ook herkenbaar, wij hebben ook zo"n periode gehad. Echt niet leuk. Bij ons liep hij geregeld overstuur het huis uit.
Wij zijn toen naar een orthopedagoog gegaan.
Momenteel gaat het aardig. Bij ons speelt ook mee dat ze hem verdenken van hoger iq maar sociaal emotioneel is hij zwak.
Je mag me altijd een Pb sturen

Heel herkenbaar bij onze oudste. Van dit soort periodes hebben we er al heel wat achter de rug. Nu bijna een jaar geleden zijn we er per toeval achter gekomen dat hij hoogsensitief is en hij heeft een ontwikkelingsvoorsprong, een combinatie die op latere leeftijd als hoogbegaafd uit de bus kan komen. Sinds mei dit jaar gaat hij naar een orthopedagoog die met ons en school meedenkt en die hem helpt te leren om te gaan met de vele prikkels en zijn onvermogen hier op de juiste manier mee om te gaan.
Ik weet niet of het bij jullie ook al vaker aan de orde is geweest? Het boek 'Temperamentvolle kinderen' van Eva Bronsveld vind ik echt een aanrader.
Als je vragen hebt mag je me ook pm'en.

woezel en teddyaapje, bedankt voor jullie reacties! Ik ga er later even verder op in, moet nu naar school.
Dat boek heb ik ook TA, ik zal hem weer eens uit de kast pakken! Onwijs goed boek he? Helpt ook weer even te relativeren en vanuit zijn perspectief te kijken.

Wij zijn met onze dochter naar speltherapie geweest vanwege deze extreme woede uitbarstingen. Een week of 4 geleden is ze voor het laatst geweest en het gaat nu *klopt af* wonderbaarlijk goed.

Mocht je meer willen weten dan mag je me een pb sturen.

Dat boek is echt mn bijbel! Heb t ook uitgeleend aan mensen in onze omgeving die veel met onze oudste in aanraking komen.
Ik herken er ook veel van mezelf in trouwens.

Mien, onze oudste gaat idd ook naar speltherapie.

Moederkoekje had toch ook zoiets met haar dochter (iets ouder dan jouw zoon)? Volgens mij had zij ook een goed systeem bedacht of in elk geval uitgevoerd, iets met een stoplichtsysteem waardoor dochter naderende frustratie beter kon benoemen. Volgens mij hoor, misschien goed om een pb'tje te sturen?

Wij werken met knopen. Als ze voelt dat ze boos begint te worden mag ze een knopje pakken en komen geven. Dan weten wij dat we haar met rust moeten laten en als de woede gezakt is dan komt ze om te praten.

Wij werken thuis en op school met een emotiethermometer. Via google kun je die wel vinden.

Dit werkt idd erg goed! Ik werkte er ook mee op school vorig jaar.

Het kan toch wel verband houden met school overigens. Omdat hij zich daar misschien inhoudt en zich concentreert enzo op zijn werk hoopt zich dat op en komt er thuis uit. Dit hoor je regelmatig. In de klas zijn ze poeslief en thuis ontploffen ze. Het hoeft niet te maken te hebben met het feit of hij het wel/niet aankan maar meer met wat er van hem gevraagd wordt op een dag.

Ik denk dat dat bij onze oudste ook heeft meegespeeld, wat Maeve zegt.
Onze dochter had het gevoel dat ze vorig jaar moest opboksen tegen de groep tweeërs.
Nu ze zelf oudste kleuter is gaat het in de klas ook veel beter. Ook was er veel mot met een meisje uit de klas.
Zij en mijn dochter hebben exact hetzelfde pittige en vurige karakter en dat botste. De juf heeft ze nu extra veel samen laten doen en problemen moesten ze samen oplossen. Ze spreken nu ook weer samen af en er is weinig tot geen ruzie meer.

Dat boek over temperamentvolle kinderen ga ik op mijn verlanglijstje zetten!

Aah Maia wat lief hoe je jongste reageert, wat moeilijk moet zo'n moment zijn voor je.

Zijn de buien echt iets nieuws? N. is altijd wel gevoelig geweest toch? Herken je het van de vorige jaren, dat november/december lastige maanden voor hem zijn?

Dat hij weinig praat lijkt me zo lastig. Wat voor soort vragen stel je hem?

T. is juist een ontzettende prater, dus wat dat betreft heel anders. Maar hij zit nu ook in groep 4 terwijl hij nog 6 is, en toch verveelt hij zich een beetje. Idd ook eind groep 5 niveau qua lezen, en qua rekenen kan hij bijvoorbeeld de tafel van 8 al, terwijl ze in de klas nog oefenen met de tafel van 2. T. vindt vooral de lessen over natuur en wereldoriëntatie geweldig. Dat doen ze niet zo vaak helaas.
Heb je het idee dat er op de school van N. goed op niveauverschillen wordt ingespeeld?

Tips vind ik lastig, het is zo persoonlijk allemaal. Een kinderpsycholoog of orthopedagoog kan een goed idee zijn. Het verschilt per gemeente hoe de zorg precies geregeld is, dat kun je ook eens bij de huisarts navragen (wat in jullie situatie en jullie woonplaats een logische eerste stap zou zijn). Heb je al eens hulp gehad met N?
Wat voor mij een eyeopener was, is dat ik dacht dat T. goed slaapt, maar dankzij de orthopedagoog zijn we erachter dat hij heel onrustig slaapt met veel nachtmerries. Sinds hij wat vaker bij ons in bed slaapt, gaat dat beter.
Verder proberen we veel met hem te bewegen of ontspanning te zoeken: boswandelingen, samen hardlopen, fietsen, thuis iets bouwen met lego, verven, dat soort dingen. We hebben de 'schermtijd' afgebouwd tot 2 uur in het weekend, verder niks (echt niks: geen tv, geen tablet etc.) Dat helpt ook.

Bij de driftbuien zelf is het van belang dat je hem, jezelf en je andere kinderen beschermt. Een goede manier is een bepaalde houdgreep, waarbij je zelf gaat zitten op de bank of op een stoel, en hem bij je trekt met zijn rug naar je toe. Je slaat dan je armen en benen om hem heen en houdt hem heel stevig vast, tot hij rustig is. Eventueel kun je wat kalmerende woorden zeggen, maar die komen waarschijnlijk toch niet aan. Zelf boos worden werkt averechts.

Hier vliegen de stoelen nog steeds wel eens door de kamer. Soms moet ik op mijn werk verschijnen met rode krassen van de nagels van T. in mijn gezicht. Het kan echt zo ver gaan, dan voel je je zo machteloos. Maar gelukkig gaat het langzaamaan steeds beter en leert hij zich steeds beter te uiten.

Ik weet hoe moeilijk het is, hoor het graag als je nog vragen aan mij hebt! En andersom zijn tips ook altijd welkom hier. Heel veel sterkte!

bedankt voor jullie reacties.
Wat knap Mien, dat ze het zelf vooraf al kan aangeven en er nadien over komt praten!
Maeve, N is een perfectionist dus vraagt echt het uiterste van zichzelf. Ik heb ook wel het idee dat hij zich op school niet uit. Als er iets zou gebeuren wat hij niet prettig vind, dan zal hij dat niet benoemen. Hij laat gelukkig ook niet over zich heen lopen. Maar hij kan slecht tegen onrecht, als er iets gebeurt wat (in zijn ogen) niet eerlijk gaat, dan windt hij zich daar over op. Op school zal dat ook vast gebeuren, maar dan houdt hij dat binnen. Dus ja, dat komt er waarschijnlijk thuis uit. Straks een gesprekje op school, ik zal het eens vragen.
Filoria, bedankt voor je reactie. Ook heftig zeg... wat een heethoofden he? N is inderdaad altijd erg gevoelig geweest, als baby al. Hij werd met gebalde vuistjes geboren toen zijn de kraamhulp al "goh daar krijgen jullie vast wat mee te stellen" ;-). Het zal ook vast allemaal meespelen, al die spannende dagen. Vandaag was hij erg baldadig zei mijn moeder, hij luistert dan gewoon echt totaal niet meer. Vast de spanning voor vanavond.
Vasthouden heb ik geprobeerd maar hij lijkt er alleen maar bozer van te worden. Hij richt zich gelukkig in zijn woede met name op voorwerpen dus ik hoef het niet te doen om zijn broertje, zusje of mezelf te beschermen. Ik merkte gister dat nadat ik hem losliet hij wel bij me bleef zitten (nog steeds erg boos) maar wel sneller afkoelde als dat hij zou doen als ik hem vast blijf houden. Ik heb mijn hand op zijn rug gelegd en benoemd hoe het voor mij voelde en proberen te benoemen hoe hij zich voelde en dit voor hem ook vast niet fijn is.
Soms helpt humor hier trouwens ook nog wel, op het juiste moment dan, even een grapje erin breekt nog wel eens de woede.

Maar het blijft best moeilijk. Ik kan hem nog wel redelijk bereiken maar voor mijn man is het nog een stuk moeilijker, door mijn man laat hij zich moeilijker benaderen.