16 Okt 2013 23:43 door Biechtje
Vandaag kwam er een vriendinnetje van mijn dochter spelen. Dochter is 3, vriendinnetje 4. Ik ben van mijn dochter gewend dat ze netjes en rustig omgaat met haar en andermans spullen. Natuurlijk gooit ze in een boze bui weleens wat op de grond en vond ze de magie van het begrip zwaartekracht als kleine meid natuurlijk mega interessant. Maar over het algemeen is ze zuinig op haar spullen. Zeker met haar Playmobil, alle spullen daarvan houdt ze netjes en bij elkaar.
Vandaag was ze dus samen aan het spelen met dat vriendinnetje. Ze wilden knutselen en kleuren. Ik had een potloden en stiften klaargezet. Van dochter ben ik gewend dat ze netjes de dop op de stift doet als ze ze terugzet, maar vandaag was het een zooitje. Het vriendinnetje zat helemaal onder potlood en stift. Ze had net zo lang zitten krassen met de stiften tot er een gat in het papier was ontstaan. Vier stiften hebben ver doorgebogen en kapotte punten. De stift zat overal op haar deel van de tafel, één streep krijg ik niet meer weg. De kinderstoel, de muur, bank en zelfs poppenkleertjes (waar ze tijdens het lopen naar de keuken om te wassen naar greep) zitten onder de kleine vlekjes.
Na het knutselen wilden ze puzzelen. Vriendinnetje liep al naar de kast om een puzzel te pakken. Ze pakt een doos, wil deze heel snel en wild openmaken aan de verkeerde kant. De doos scheurt, puzzelstukken vallen op de grond. Daarna pakt ze de volgende doos en doet het weer. Dochter werd verdrietig, ze heeft haar puzzels graag netjes bij elkaar in de juiste dozen.
Dochter wilde met de Playmobil spelen. Vriendinnetje heeft meerdere dingen van de kleine onderdelen gebroken en verbogen. De boekenkast werd half leeggehaald en door het wilde bladeren in boekjes zijn sommige bladzijden dubbel gevouwen.
Dit zijn enkele voorbeelden van hoe het hier gaat als vriendinnetje hier speelt. Ik ben de moeilijkste niet, hier mag veel. Rommel ruim ik op, geen probleem. Speelgoed door elkaar zoek ik weer uit, geen probleem. Koekkruimels ruim ik op, geknoeid drinken vind ik niet erg. Maar omdat ik van dochter gewend ben dat ze zuinig en netjes met haar spullen omgaat heb ik me vandaag toch wel wat geërgerd. Het meisje doet het niet express, ik ben dan ook niet boos op haar. Heel stom, maar toch baal ik erg van die kapotte stiften, vouwen in bladzijden, kapotte Playmobil, stiftvlekken op de tafel, muur en bank en van de gescheurde puzzeldozen.
Ik vind het gewoon niet leuk meer als dat meisje hier komt spelen. De Playmobil heb ik weggezet, de (dure) stiften en (dure) potloden heb ik ingeruild voor goedkope potloden, de boeken heb ik ze gauw weer in de kast laten zetten.. maar zo blijft er al met al weinig over waar ze mee kunnen spelen. Alles wordt uit de kasten getrokken, het meisje is nieuwsgierig naar alles wat we in huis hebben. Ik hoor mezelf elke vijf minuten zeggen: "Laat dat kastje maar dicht. Laat dat maar staan, hier ligt het speelgoed." Ik vind het heel moeilijk de twee meiden aan te spreken, ik wil het vriendinnetje geen vervelend gevoel geven.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Of ben ik nou echt een enorme zeur en zij wij hier thuis te zuinig op onze spullen?