Sanne schreef:Wat ik het lastigste vind van de situatie van 1 naar 2 kinderen, is dat ik vrijwel geen tijd meer heb om aan mezelf te besteden. Toen dochter alleen was, kon ik vanalles doen als ze sliep. Als zoon nu slaapt, is dochter altijd wakker, dus ik heb altijd een kind om me heen en bijna de hele dag wel aan het zorgen en bezig met van alles. Toch vond ik de overgang van 1 naar 2 makkelijker dan van 0 naar 1, maar dat heeft enerzijds met het karakter van de kinderen te maken (zoon is veel rustiger en relaxter dan dochter) en anderzijds met mezelf (ik ben veel zekerder over mijn eigen ideeën dan dat ik bij mijn dochter was).

Lexi schreef:Ik vond van 0 naar 1 het heftigste. Maar dat lag echt aan mijn zoontje die als baby bijna nooit sliep en 24/7 bij mij was. Mijn dochter was als baby een heel makkelijk kind, slapen 's nachts ging niet altijd geweldig maar ik kon wel gewoon andere dingen dien overdag zonder dat ze compleet overstuur was.
Als ik mijn kinderen andersom had gehad had ik dan ook zeker weten van 1 naar 2 het heftigste gevonden.

Liadan schreef:Van geen naar 1 kind was veel verandering maar heb ik alleen maar als positief ervaren. Ik vond het niet zwaar maar een hele fijne tijd.
Van 1 kind naar 2 kinderen vond ik heel zwaar. Dat was een hele grote verandering en de roze wolk is aan mij voorbij gegaan toen. Nou huilde de jongste ook erg veel en sliep hij 's nachts heel slecht dus dat maakte het sowieso al zwaar.

Sanne schreef:Wat ik het lastigste vind van de situatie van 1 naar 2 kinderen, is dat ik vrijwel geen tijd meer heb om aan mezelf te besteden. Toen dochter alleen was, kon ik vanalles doen als ze sliep. Als zoon nu slaapt, is dochter altijd wakker, dus ik heb altijd een kind om me heen en bijna de hele dag wel aan het zorgen en bezig met van alles. Toch vond ik de overgang van 1 naar 2 makkelijker dan van 0 naar 1, maar dat heeft enerzijds met het karakter van de kinderen te maken (zoon is veel rustiger en relaxter dan dochter) en anderzijds met mezelf (ik ben veel zekerder over mijn eigen ideeën dan dat ik bij mijn dochter was).

Susan schreef:Van 0 naar 1 vond ik veel ingrijpender en daardoor zwaarder. Dat is het moment dat je voor het eerst moeder wordt, je weet nog niks, je bent nog niks gewend, alles is nieuw, ik vond vooral die eerste maanden enorm overweldigend. Van 1 naar 2 was objectief gezien harder werken, het was ook wel pittig en ik zie mezelf nog heen en weer rennen als ze allebei tegelijk aan het huilen waren, zeulen met twee kleine kinderen door de stad, alles om twee middagslaapjes op heel verschillende tijden heen plooien. Maar ik was al wel meer gewend, ik was flexibeler, ik wist hoe het ging met een baby. Dus van 0 tot 1 vond ik toch pittiger.