Ik had echt een stomme kraamverzorgster, om te beginnen sprak ze slecht Nederlands en begrepen we elkaar om die reden vaak niet.
Daarnaast deed ze weinig, ze zat veel in de stoel en mijn man ging dat thee voor haar zetten terwijl hij thuis aan het werk was. Ik heb ruzie met haar gehad over welk merk vitamine D druppels omdat ze vond dat hij 10 druppels moest en op het flesje stond dat je maar 2 druppels hoefde te geven, bleek dat 2 druppels 10 eenheden waren en dus prima. Ze verstond me niet dus wist niet dat ik 9 maanden beroerd was geweest en ik blij was dat ik me weer een stuk beter voelde, ze stuurde me elke keer naar bed en wilde zoon mee naar de woonkamer nemen, terwijl ik dat echt niet wilde. Gelukkig kwam ze maar halve dagen omdat het te druk was bij het kraamzorgbureau. Nadeel daar aan was dat mijn man moest werken en zij in de ochtend vertelde maar tot 11:30uur te blijven, de was in de machine deed en vertrok, dus stond ik 1 dag uit het ziekenhuis de natte was op te hangen en eten te koken want mijn man zou pas rond middernacht thuis komen. Op dag 6 heb ik haar na overleg met de verloskundige de deur gewezen, ik heb 17uur kraamzorg gehad.

Toen mijn zoon 10 dagen oud was kwamen studiegenoten van mijn man. Vooraf had 1 van hen al op facebook gezet, de eerste kraamvisite van de jaarclub, vieren we dat met beschuit met muisjes of bier? Ze bleven tot 12 uur zitten, het bier was op en ik was al meerdere keren naar de slaapkamer geweest om te voeden e.d. Toen ze weg waren zei mijn man dat hij het heel gezellig vond, ik kon wel huilen zo moe was ik. Ik moet dat soort dingen gewoon beter aangeven, maar dat vind ik soms echt lastig.

Ik heb helemaal geen kraamtranen gehad maar toen ik mijn zoontje met 2.5week ging wegen en hij nog steeds niet op zijn geboorte gewicht was zei de consultatiebureau verpleegkundige dat ik de volgende dag terug moest komen en hij 50gram gegroeid moest zijn, ik was helemaal over de zeik. Nou is mijn moeder ook consultatiebureau verpleegkundige en kon zij mij gerust stellen en relativeren, maar ik was zo verdrietig er van ( uit proportie en zo ben ik helemaal niet, maar bom vol hormonen natuurlijk en een eerste kindje). Het consultatiebureau belde de volgende dag, ik zat in haar hoofd en ze had het misschien niet helemaal handig aangepakt. Toen heb ik aangegeven naar een lactatiekundige te zijn gegaan en dat ik daar vanaf dat moment zou gaan wegen, ik ben niet meer naar het bureau toe gegaan om extra te wegen bij haar.

Bij een tweede kindje zou ik minder stressen om het gewicht, mijn zoon is nu 7.5kg en bijna 10maanden maar ontwikkeld zich heel goed, ik was zelf ook altijd lang en dun als kind, dus het zal wel gewoon bij mij en mijn kind horen.

Verder vond ik alle kraamvistite e.d heel leuk, ik voelde me meteen na de bevalling weer heel goed en wilde mijn zoon heel graag aan iedereen laten zien. Naast de jaarclub bleef niemand te lang zitten en zijn we echt enorm verwend, ik kijk daar allemaal heel positief op terug. Ook op de 2 dagen in het ziekenhuis na de bevalling kijk ik heel positief terug, de verpleging was heel lief, zorgzaam en relaxt en ik vond het heel prettig.