Mijn man heeft jarenlang kinderen les gegeven en zag ze door het jaar heen veranderen tot durfals. Ik zou dus zeker een bezoekje brengen, vooral de onzekere kinderen zag hij enorm groeien.

Hier ook een motorisch minder sterke zoon. Hij houdt niet zo van teamsporten. Hij is verder heel sociaal, heeft zat vriendjes, maar houdt er gewoon niet van als iedereen naar hem kijkt terwijl hij onhandig met een bal klungelt

Judo is een heel goed idee! T. heeft dat een tijdje gedaan. In dezelfde sportschool is er ook 'boys Jam' (dansles voor jongens) en daar is hij nu op overgestapt. Bevalt ook heel goed!

N zit ook op judo en vindt het enorm leuk! Afgelopen zaterdag hadden ze een clinic van een judo leraarmet de 7e dan (schijnt vrij hoog te zijn). De kinderen hingen aan zijn lippen! Hij vertelde veel over hoe judo in elkaar zit, respect voor elkaar, elkaar helpen, beheersing etc was zo leerzaam! Dus ook ik ben erg tevreden over judo.

Ik zou ook graag willen dat Y. op judo gaat, maar helaas wil hij zelf (nog) niet.

De dochter (4) en zoon (6) van een collega zitten ook op judo en die zijn vinden het geweldig.

Mijn neefje heeft dat gedaan. Hij was motorisch niet goed ontwikkeld, sociaal terug getrokken (ivm heftige thuissituatie) en zat niet goed in zijn vel. Begon met 7 jaar en nu is hij 13. Je zag hem binnen een maand veranderen. Het heeft hem heel goed geholpen. Ook de overstap naar de middelbare school is hierdoor makkelijker geworden voor hem. Waar de kans groot was dat hij eerst gepest zou worden, is dat nu echt niet het geval.

Ik lees en hoor overal zulke positieve verhalen, leuk! Ik ga waarschijnlijk zaterdagochtend met hem naar een proefles. Ik heb hem wat filmpjes laten zien en hij vond het wel interessant, ben benieuwd!

Wij hebben voor de zomervakantie 2 lessen bijgewoond. Sinds vorige week is hij "officieel" gestart. L. is veel te lief en laat snel over zich heen lopen. Pakt een kindje iets af, dan klapt hij dicht. Ook is hij nogal onzeker. Dit alles bij elkaar heeft ons doen besluiten om hem op judo te laten gaan. De eerste les was verschrikkelijk, hij vond het doodeng. Vorige week ging het al veel beter. Hij durfde al meer contact te maken met de andere kindjes, zich te betrekken bij een spel. Ik ben blij dat we deze stap hebben genomen, want je ziet hem gewoon groeien.

Oh als ik dit zo lees, is dat ook wel wat voor mijn zoon. Hij is ook heel onzeker, angstig en loopt motorisch ook achter.
Hij durft ook niet voor zichzelf op te komen.