Welkom op Zeg maar Yes!

Waar het Yesforum stopte gaan wij door. Meld je nu ook aan en klets mee! Om deel te nemen aan een discussie op het forum moet je jezelf registreren. Hier kun je kletsen over alles wat je bezig houdt. Je kunt een discussie starten of reageren op andere topics. Wanneer je een nieuw topic opent, zorg er dan voor dat je dit in de juiste pijler doet, anders heb je kans dat deze door een van de burgemeesters wordt verplaatst. Zorg er ook voor dat je je aan de regels houdt. Deze kun je teruglezen in de Moderatortopics. Vragen of klachten over een topic? Stel of meld deze dan in het moderatortopic van de desbetreffende pijler of via de button met het uitroepteken in het topic zelf. Daarnaast kun je de burgemeesters ook een PM of een mail sturen naar het mailadres: zegmaaryes@gmail.com. Veel forumplezier!  


Biechttopic

<<

Biechtje

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 4575

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:53

Bericht 04 Aug 2015 19:07

Re: Biechttopic

Al jaren samen met partner en hij wist dat ik geen kinderen wil. Nu wil hij ze wel maar omdat hij geestelijk niet gezond is en niet zal worden vind ik het lastig. Ik wil ze inmiddels wel maar niet met iemand die het niet aan zal kunnen. Ik ben de kostwinner en minder werken kan prima maar liever niet. Ik wil 100 met hem worden maar de keuze is zo kut.
<<

Maura

Gebruikers-avatar

Noob

Berichten: 224

Geregistreerd: 05 Mrt 2015 23:02

Bericht 04 Aug 2015 21:23

Re: Biechttopic

Jullie willen beiden kinderen, maar hij is geestelijk niet in orde, je wilt wel 100 jaar met hem worden, maar geen kinderen met hem krijgen. Ik kan me hier eigenlijk weinig tot niets bij voorstellen. Ik zou namelijk om deze reden een kinderwens niet opgeven, ik zou kijken of er echt geen manier was of zou zijn waarop het beter zou kunnen worden. Maar op basis van de tekst die je hebt geschreven kan ik niet zeggen of ik mijn mening zou kunnen vasthouden als ik zou weten wat er precies speelt. Het is te summier, maar op basis van deze informatie zou ik zeggen dat als je 100 wilt worden samen, dat je ook een weg vindt voor jullie kinderwens. Hoe kort door de bocht deze mening op dit moment ook is.
<<

Anoniem163

Bericht 04 Aug 2015 21:30

Re: Biechttopic

Ik kan het me wel voorstellen. Een kind opvoeden is heftig en heeft enorm veel impact op het leven.
Wat als je partner het niet trekt? En heb je kans dat je evt kind er "last" van kan krijgen dat 1 van de ouders ziek is?
<<

Maura

Gebruikers-avatar

Noob

Berichten: 224

Geregistreerd: 05 Mrt 2015 23:02

Bericht 04 Aug 2015 21:42

Re: Biechttopic

Stofzuiger schreef:Ik kan het me wel voorstellen. Een kind opvoeden is heftig en heeft enorm veel impact op het leven.
Wat als je partner het niet trekt? En heb je kans dat je evt kind er "last" van kan krijgen dat 1 van de ouders ziek is?


Daar heb je niet anders dan gelijk in. Het is een moeilijke kwestie. Maar als ik puur naar mezelf kijk dan denk ik dat ik geen honderd wil worden met een partner die dusdanig ziek is dat het opvoeden van een kind moeilijk wordt. Maar misschien neem ik daarin ook mijn eigen kwalen mee?
<<

Biechtje

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 4575

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:53

Bericht 17 Aug 2015 17:48

Re: Biechttopic

Ik word vast herkend, dat is niet erg maar wil het niet onder mijn eigen naam hier hebben staan.

Mijn vriend heeft 3 jaar geen contact met zijn ouders gehad. Het contact met zijn ouders en mij is altijd al moeizaam geweest. Ze mogen mij niet, vinden mij niet goed genoeg voor hun zoon en hebben dat echt vanaf het eerste moment laten weten en merken. Ik ging 3 jaar lang met veel moeite mee naar bezoekjes, het was altijd gedoe, gezeur, werd zwart gemaakt, gekwetst en vernederd. Rondom onze kinderen is ook veel gezeik geweest, en toen we te maken kregen met het regelen van een begravenis en erfenis is het contact met zijn ouders beperkt tot alleen contact over de erfenis en verder helemaal niks.
Het zijn mijn vriend zijn ouders, dit heeft hem altijd veel verdriet gedaan. Hij wilde toch wel graag contact met zijn ouders, wat ik best snap en dit heb ik ook gestimuleerd. Uiteindelijk heeft hij 2,5 maand geleden besloten langs te gaan. Dit vond hij prettig, er is over niks gepraat, er wordt niks uitgepraat en er gaat niks uitgepraat worden, iedereen steekt zijn kop in het zand. Ik snap dit niet, maar dit is hoe zij het doen. Ik heb duidelijk tegen mijn vriend gezegd dat het zijn ouders zijn dat ik hem begrijp maar dat ik niks met hun hoef en wil door alles wat er gebeurd is. Hij snapt dit.
Nu heeft hij sporadisch wat contact,ze hebben duidelijk afgesproken dat voorlopig het contact alleen tussen mijn vriend en hun is, ze weten dat ik niks wil, en over de kinderen hebben we het nog wel een keer.
Ik merk dat ondanks dat ik mijn vriend snap dat hij toch een soort van contact wil met zijn ouders, vind ik het toch lastig, hij idealiseert het allemaal zo in mijn ogen, lijkt te vergeten wat er allemaal gebeurd is, hoe ze mij ontzettend gekwetst hebben. Daardoor vind ik het soms echt wel heel lastig hoe ik hier nu mee om moet gaan...

En nu is mijn vriend daar vandaag weer geweest...en open ik net mijn facebook heb ik een vriendschapsverzoek van zijn moeder. Dat maakt me zo boos... wat snapt ze niet? Ik wil niet dat zij iets weet over mij en mijn leven. Dat heb ik haar al wel eens vertelt en ook mijn vriend zegt dat hij heel duidelijk heeft gezegd dat ik geen contact met hun wil en dan toch zo'n verzoek. Zo ging het eerder ook, niet luisteren naar andere gewoon doen wat zij wil, wat zij wil is belangrijk.

En tuurlijk heb ik het verzoek verwijderd en denk ik maak je niet zo druk, maar ik maak me wel druk. Sinds er weer contact is maak ik me er weer druk om en daar baal ik van.

Misschien iemand tips hoe ik me er toch minder druk om kan maken, het doet gewoon veel met me merk ik.
<<

Anoniem137

Bericht 17 Aug 2015 18:00

Re: Biechttopic

Ik ben wat dat betreft vrij makkelijk en vrij vergevingsgezind. Als ik in jouw situatie zat en er waren kinderen in het spel, dan zou ik mezelf omwille van de kinderen wel aanpassen. Ik zou namelijk geen rare capriolen willen uithalen als mijn kinderen t.z.t. opa en oma wel te zien krijgen, maar ik niets met ze te maken wil hebben. Je vriend is blij met het contact, ja, dat is lastig, maar het zijn zijn ouders. Maar bedenk: als er straks contact gaat zijn tussen zijn ouders en jullie kinderen, zullen zij ook misschien wel vol blije verhalen thuiskomen. En dat steekt misschien nog wel meer. En probeer jij dan maar eens aan hen uit te leggen waarom jij geen contact met ze wil. Zullen ze dat snappen, een fijne opa en oma (in hun ogen), maar geen contact tussen opa en oma en hun moeder? Zullen ze niet onbewust het gevoel gaan krijgen dat ze een kant moeten kiezen?

En: zie het als een positief iets dat ze je op Facebook uitgenodigd hebt. Je was nooit goed genoeg, maar kennelijk is ze wel bereid het contact te herstellen. Misschien niet zozeer om jou, maar wel om hun kleinkinderen. En daar ben jij toch de moeder van, dus nee, ik vind het niet heel vreemd dat ze het probeert.
<<

Susan

Gebruikers-avatar

Stamgast

Berichten: 13549

Geregistreerd: 31 Aug 2013 17:29

Bericht 17 Aug 2015 18:14

Re: Biechttopic

Ik kan me goed voorstellen dat je er onrustig van wordt. Aanpassen, vergeven en vergeten is makkelijk gezegd, maar als je meermalig door je schoonouders gekwetst en in het nauw gedreven bent dan kan ik me echt heel, heel goed voorstellen dat er op een gegeven moment een punt is gekomen waarop je het niet meer wil. In mijn ogen verplicht het feit dat zij grootouders van je kinderen zijn er niet toe om maar te doen alsof het niet gebeurd is. Dat zij de band willen herstellen, prima, maar dan zullen er toch dingen moeten worden uitgepraat en anders moeten worden. Dingen met de mantel der liefde bedekken om maar koste wat het kost familiebanden in stand te houden, loopt in mijn ogen op de langere termijn alleen maar uit op nog meer conflicten - of op een partij/persoon die omwille van die lieve vrede alles slikt. Ik vind niet dat je je daarvoor hoeft te lenen.
Remember: in the end, nobody wins unless everybody wins (Bruce Springsteen)
<<

Anoniem137

Bericht 17 Aug 2015 18:18

Re: Biechttopic

Oh ja, maar daar ben ik het wel mee eens. Ik zou daarom ook aangeven dat ik wle open zou staan voor contact, maar niet zonder een goed gesprek. Op jouw voorwaarden. Maar zomaar wegwuiven zou ik niet willen. Maargoed, dat ben ik, ik ben wat dat betreft kennelijk gewoon heel vergevingsgezind en hou helemaal niet van de energie die dit soort dingen vreten. Maar, vergeven is in mijn ogen niet vergeten. Dat niet.
<<

Susan

Gebruikers-avatar

Stamgast

Berichten: 13549

Geregistreerd: 31 Aug 2013 17:29

Bericht 17 Aug 2015 18:20

Re: Biechttopic

Zo ben ik ook altijd wel geweest (even in het algemeen, niet per se met schoonouders), maar op een gegeven moment gaat dat toch aan je vreten, omdat je een patroon krijgt waarin de andere partij zich steeds meer gaat permitteren. Het slijt er dan in dat jij het uiteindelijk toch wel weer slikt.
Remember: in the end, nobody wins unless everybody wins (Bruce Springsteen)
<<

MissEnergy

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 3221

Geregistreerd: 31 Aug 2013 18:46

Woonplaats: Friesland

Bericht 17 Aug 2015 19:57

Re: Biechttopic

Biechtje, ik lees een zeer herkenbare situatie. Ik zit in een vergelijkbare situatie met mijn schoonvader en zijn nieuwe vriendin (ouders van mijn vriend zijn gescheiden). Er is in mijn ogen niet iets specifieks voorgevallen; ze accepteren mij gewoon niet als persoon en de keuze van mijn vriend voor mij. Ooit hebben we geprobeerd te praten, maar dat wilden ze niet...

Mijn vriend heeft nu enkel contact met zijn vader (mijn schoonvader) omdat het zijn vader is. Dit houdt in 1 avond per maand en soms een whatsappje, maar ik denk dat dit in de toekomst minder wordt. De vriendin van zijn vader wil hij geen contact hebben vanwege hoe zij zich tegenover ons heeft gedragen. Ik heb met beide geen contact omdat ze mij niet willen zien. Ik zit en zat nog steeds met vraagtekens over de gehele situatie, de reden is voor mij totaal onduidelijk en ik vind het moeilijk de situatie te accepteren. De vrouwen worden dan ook door vriend&vader doodgezwegen tijdens de avonden... Vooral richting de toekomst (toekomstige kinderen) blijf ik een vreemd gevoel over de situatie houden.
08/2018
05/2021
<<

Biechtje

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 4575

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:53

Bericht 18 Aug 2015 18:53

Re: Biechttopic

Keet ik snap wat jij zegt ik heb er ook over nagedacht de afgelopen dag maar ik kan het niet zien zoals jij het zegt. Ik ben normaal best vergevingsgezind. Maar ik heb zoooo veel shit over mij heen gekregen, dat ik gewoon niet kan doen alsof. En ik kan het ook niet zien als dat ze nu het contact willen verbeteren, ze heeft al die jaren nooit interesse in mij getoond, mij alleen maar afgekraakt,gekwetst.. en dan nu ineens vrienden worden op facebook? Nee ik wil dat alleen maar delen met mensen die mij kennen en wel interesse in mij hebben. En zij probeert er alleen maar iets goeds voor zichzelf uit te halen, dat is gewoon het beeld wat ik van haar heb zo is het altijd geweest. Wij geven aan wat ze niet moet doen en ze doet het juist. Er is heel duidelijk afgesproken dat alleen mijn vriend contact met hun heeft, en zij stuurt een vriendschapsverzoek. Ze heeft in mijn ogen geen respect voor wat prettig is voor mij/voor ons.
Wat betreft de kinderen.... tja. Ik kan denk ik prima tegen mijn kinderen zeggen dat ik het prima vind dat zij naar hun toe gaan en dat ze daar prima met papa naar toe kunnen gaan. Ik denk dat die keren bijna niet zullen voor komen, mijn schoonouders zitten niet echt op kinderen in hun huis te wachten....

Wat betreft dat gesprek.. dat wil ze niet. Dat hebben we meerdere keren geprobeerd, maar volgens haar is het niet zo en liegen wij allemaal en heeft zij niks gedaan. Dus praten met iemand die dat niet wil dat gaat niet.
<<

Biechtje

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 4575

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:53

Bericht 24 Aug 2015 08:58

Re: Biechttopic

Ik moet even mijn verhaal kwijt en heb wat advies nodig. Het zal wel een lang verhaal worden, dus bedankt voor het lezen alvast. Misschien word ik herkend, geeft niet, maar hou het dan wel graag voor je :)

Mijn klachten begonnen ongeveer 2 jaar geleden, ik had het heel erg druk op mijn werk en moest er intensief samenwerken met 2 collega's. Die 2 collega's konden erg goed met elkaar overweg en ik voelde me het derde wiel aan de wagen. Soms voelde ik me genegeerd, ze waren soms ook erg onaardig/bitchy tegen mij. Maarja, we moesten samen aan een project werken dus ik zette me erover heen. Na afloop van dat project kregen die 2 collega's veel waardering en een financiele beloning. Dit kreeg ik via via te horen en later bevestigde een collega dit ook. Ik ben niet iemand die veel op de voorgrond treedt maar ik had ook heel hard aan dat project gewerkt! Ik voelde me er dus flink kut onder en heb dit later ook met mijn leidinggevende besproken, die het afdeed met 'ik ben jouw geen verantwoording schuldig over wie er wel en niet een bonus krijgt'.

Goed, ondertussen werkte ik gewoon door en probeerde ik me groot te houden. Na enkele weken/maanden (weet ik niet precies meer) kreeg ik last van paniekaanvallen, vooral in het bedrijfsrestaurant en als het druk was. Ik negeerde het, maar na een tijdje ging ik naar de huisarts die het afdeed met 'je moet gewoon iets rustiger aan doen' en een heel lulverhaal erbij. Ben na een tijdje nog een keer terug geweest, maar weer was dat zijn conclusie.

Ondertussen verkocht ik mijn huis en moest ik snel vervangende woonruimte vinden. Dit lukte, maar verhuizen moesten we in één dag. Tot overmaat van ramp overleed ook nog mijn oma, de begrafenis was de dag na mijn verhuizing.
Daarna weer hoppa aan het werk en zo heb ik een paar maanden aangemodderd. Na een paar maanden zag ik een vacature in mijn huidige woonplaats en gelukkig werd ik daar aangenomen.

Ik hoopte dat de paniekaanvallen nu zouden verdwijnen, maar helaas gebeurde dat niet. Het werk was hectisch en druk en ik moest veel nieuwe dingen leren in een korte tijd zonder begeleiding. De paniekaanvallen werden juist erger en ik ontwikkelde ook agorafobie (straatvrees). Zonder mijn vriend kwam ik het huis niet meer uit (behalve voor mijn werk dan) en ik lag 's nachts uren te piekeren en ik was doodmoe. Ik zag zelf ook wel in dat dit zo niet ging en ben naar mijn nieuwe huisarts gegaan. Die nam mij gelukkig heel serieus en ik werd doorverwezen naar een psycholoog, die mij de diagnose Paniekstoornis en Depressie gaf. Maar de behandeling richt zich op de PS omdat dat op de voorgrond is.

Inmiddels loop ik een maand of 6 bij een psycholoog (een praktijkondersteuner en later psych) maar er is maar heel weinig verbetering. Door oefeningen te doen kan ik weer een paar dingen buitenshuis doen, met heel veel moeite. Maar omdat ik volgens mijn behandelplan (verzekering?) maar 12 gesprekken heb, begint de tijd te dringen. Voor mijn gevoel ben ik nog niet eens op de helft en daarbij komt dat er nooit gesproken is over de oorzaak! Ik voel me nog regelmatig net zo klote als voorheen, slaap nog steeds ontzettend slecht. Op mijn werk weet één collega wat ik heb, maar verder niemand. Het is zo moeilijk om het verborgen te houden, volgende maand hebben we bv een vergadering waar ik écht niet heen kan omdat ik dat nog niet trek. Maar kom daar maar eens onderuit..
Daarnaast is mijn moeder ook nog ernstig ziek geworden, een hele moeilijke tijd wat veel stress geeft. Ook staat er weer een verhuizing in de planning. Ik weet gewoon niet meer hoe ik dit allemaal moet handelen, terwijl ik wel hulp heb gevraagd maar dus zo weinig krijg :( Ik heb op mijn werk gevraagd of ik minder kan gaan werken maar die aanvraag is voor nu afgekeurd. Mijn baas weet natuurlijk niet wat er allemaal speelt en dat de nood voor mij zo hoog is..
Dat heb ik net vorige week gehoord en nu zit ik weer helemaal in zak en as. Hoe ga ik dit ooit nog volhouden? Ik kan pas over 2.5 week weer naar de psych, dus daar kan ik het niet bespreken. Sowieso niet trouwens, want het gaat alleen maar over het zsm behandelen van die paniekaanvallen. Ik weet gewoon echt niet meer wat ik moet doen, momenteel zit ik echt weer in een grote dip en kan ik alleen maar huilen :(

Bedankt voor het lezen en ik hoop dat iemand advies heeft.
<<

Marie

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 2587

Geregistreerd: 31 Aug 2013 19:32

Bericht 24 Aug 2015 09:27

Re: Biechttopic

Heftig biechtje :(

In eerste instantie zou ik na het lezen van je laatste alinea zeggen 'Meld je ziek!', maar gezien je agorafobie weet ik niet of dit zo'n goed idee is. De drempel om dan na een paar dagen bijkomen weer aan het werk te gaan lijkt mij dan ontzettend hoog.

Weet je psych wel hoe hoog de nood eigenlijk is? Je behandeling mag dan wel toegespitst zijn op de ps, maar het is nog altijd jouw behandeling. Als jij deze situatie wilt bespreken, dan heb je daar toch gewoon recht op?

Ik zou voor nu de huisarts bellen en om advies vragen en anders je psych bellen voor een spoedconsult. Die plaatsen heeft een psych altijd.

Sterkte!
2010: Jij hebt ons papa en mama gemaakt!
* * *
2013: Compleet gelukkig en gelukkig compleet!
<<

Sucre

Kwebbel

Berichten: 340

Geregistreerd: 02 Mei 2015 08:40

Bericht 25 Aug 2015 07:06

Re: Biechttopic

Biechtje, wat een vervelende situatie voor je zeg! Kan me goed voorstellen dat je er een beetje doorheen zit. Wat betreft het aantal gesprekken zit je nu waarschijnlijk in de basis GGZ zorg. Als blijkt dat jij meer hulp nodig hebt, zou je hulp gewoon uitgebreid moeten kunnen worden (naar specialistische GGZ). Dat kan je behandelaar heel makkelijk doen door een seintje naar de huisarts te geven die het kan omzetten (of je desnoods kan doorverwijzen naar specialistische GGZ bij een andere instelling/behandelaar). Behalve je eigen risico, wat je nu al betaalt, zal dit je als het goed is geen extra kosten opleveren.
<<

Anoniem137

Bericht 25 Aug 2015 07:19

Re: Biechttopic

Volgens mij kun je bij de psycholoog wel in aanmerking komen voor meer behandelingen hoor. Wat Sucre inderdaad hierboven zegg. Sowieso zou ik het zeker wel nú met je psycholoog bespreken! Heb je geen mailadres of telefoonnummer waar je hem of haar op kunt bereiken? Ik heb van mijn psycholoog destijds z'n visitekaartje gekregen, als er wat was tussendoor of als ik tussendoor even moest sparren heeft hij me op het hart gedrukt dat ik echt moest mailen. Ik heb er nooit gebruik van gemaakt, maar het kan dus waarschijnlijk wel en dat zou ik als ik jou was ook zeker doen.

Sowieso zou ik ook proberen, als je contact opneemt, heel duidelijk voor jezelf op te komen, dat je voelt dat de duur van de behandeling veel te kort is voor jou en dat je echt meer tijd nodig hebt. Wellicht is er voor jouw gevoel nu ook weinig vooruitgang omdat je heel erg tegen de tijd aan hikt en je het gevoel hebt dat je het allemaal in zes maanden wel even moet zien af te ronden. En daar gaat het natuurlijk ergens scheef.

En speel open kaart op je werk! Jammer als dat gevolgen heeft voor een eventuele verlenging van een tijdelijk contract dan, en het eventuele beeld hoe collega's jou zien (en misschien is dat allemaal wel helemaal niet zo?). Maar er zijn zoveel banen, en van jezelf heb je er maar eentje. Ik zou dus zuiniger op jezelf proberen te zijn dan op je baan.
<<

Biechtje

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 4575

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:53

Bericht 27 Aug 2015 07:18

Re: Biechttopic

Ik zit ergens mee en vind het wat te gênant om het onder mijn eigen naam te posten, daarom maar als Biechtje.

Ik ruik namelijk onfris uit mijn mond. Niet alleen als ik knoflook heb gegeten ofzo maar gewoon standaard. Ik heb het idee dat het te maken heeft met bacterien. Ik heb bijvoorbeeld ook heel vaak keelpijn en wordt in de ochtend vaker wel dan niet wakker met pijn in mijn keel. Ik slaap ook bijna standaard met mijn mond open en volgens mijn man snurk ik elke nacht. Zo charmant :palm: . Op dit moment heb ik ook weer flink opgezette amandelen pijn bij het slikken en een vieze geur uit mijn mond. Het lijkt misschien een grappig probleem maar zo ervaar ik het niet. Ik word er heel onzeker van en hou er steeds rekening mee of voel me er vervelend bij. Als een collega bijvoorbeeld meekijkt op mijn beeldscherm dan hou ik mijn adem in. In de ochtend seksen? Ik dacht het niet want daarvoor voel ik dan veel te vies. Zelfs als ik mijn kinderen een kus geef dan krijg ik vaak te horen dat mijn mond stinkt. Zo fijn die eerlijke kinderen. Maar mijn vraag is eigenlijk of ik hier iets aan kan doen? Ik poets vaak genoeg mijn tanden (minstens twee keer maar vaker drie) ik stook bijna elke avond. Maar ik heb het idee dat het meer vanuit mijn keel komt en dan heeft meer poetsen toch niet zo veel zin denk ik?
<<

Parisienne

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 3787

Geregistreerd: 31 Aug 2013 23:55

Bericht 27 Aug 2015 07:34

Re: Biechttopic

Vervelend biechtje! Ik heb weleens begrepen dat zoiets ook helemaal vanuit je maag kan komen (openstaand maagklepje) of inderdaad van achter uit je keel. Misschien toch eens naar de huisarts ermee? Volgens mij heeft het bij de meesten die hier last van hebben niet zozeer te maken met slechte mondhygiëne. Dus daar kun je verder weinig aan veranderen, je verzorgt je mond/tanden gewoon goed.
<<

Anoniem211

Bericht 27 Aug 2015 07:44

Re: Biechttopic

Biechtje schreef:Ik moet even mijn verhaal kwijt en heb wat advies nodig. Het zal wel een lang verhaal worden, dus bedankt voor het lezen alvast. Misschien word ik herkend, geeft niet, maar hou het dan wel graag voor je :)

Mijn klachten begonnen ongeveer 2 jaar geleden, ik had het heel erg druk op mijn werk en moest er intensief samenwerken met 2 collega's. Die 2 collega's konden erg goed met elkaar overweg en ik voelde me het derde wiel aan de wagen. Soms voelde ik me genegeerd, ze waren soms ook erg onaardig/bitchy tegen mij. Maarja, we moesten samen aan een project werken dus ik zette me erover heen. Na afloop van dat project kregen die 2 collega's veel waardering en een financiele beloning. Dit kreeg ik via via te horen en later bevestigde een collega dit ook. Ik ben niet iemand die veel op de voorgrond treedt maar ik had ook heel hard aan dat project gewerkt! Ik voelde me er dus flink kut onder en heb dit later ook met mijn leidinggevende besproken, die het afdeed met 'ik ben jouw geen verantwoording schuldig over wie er wel en niet een bonus krijgt'.

Goed, ondertussen werkte ik gewoon door en probeerde ik me groot te houden. Na enkele weken/maanden (weet ik niet precies meer) kreeg ik last van paniekaanvallen, vooral in het bedrijfsrestaurant en als het druk was. Ik negeerde het, maar na een tijdje ging ik naar de huisarts die het afdeed met 'je moet gewoon iets rustiger aan doen' en een heel lulverhaal erbij. Ben na een tijdje nog een keer terug geweest, maar weer was dat zijn conclusie.

Ondertussen verkocht ik mijn huis en moest ik snel vervangende woonruimte vinden. Dit lukte, maar verhuizen moesten we in één dag. Tot overmaat van ramp overleed ook nog mijn oma, de begrafenis was de dag na mijn verhuizing.
Daarna weer hoppa aan het werk en zo heb ik een paar maanden aangemodderd. Na een paar maanden zag ik een vacature in mijn huidige woonplaats en gelukkig werd ik daar aangenomen.

Ik hoopte dat de paniekaanvallen nu zouden verdwijnen, maar helaas gebeurde dat niet. Het werk was hectisch en druk en ik moest veel nieuwe dingen leren in een korte tijd zonder begeleiding. De paniekaanvallen werden juist erger en ik ontwikkelde ook agorafobie (straatvrees). Zonder mijn vriend kwam ik het huis niet meer uit (behalve voor mijn werk dan) en ik lag 's nachts uren te piekeren en ik was doodmoe. Ik zag zelf ook wel in dat dit zo niet ging en ben naar mijn nieuwe huisarts gegaan. Die nam mij gelukkig heel serieus en ik werd doorverwezen naar een psycholoog, die mij de diagnose Paniekstoornis en Depressie gaf. Maar de behandeling richt zich op de PS omdat dat op de voorgrond is.

Inmiddels loop ik een maand of 6 bij een psycholoog (een praktijkondersteuner en later psych) maar er is maar heel weinig verbetering. Door oefeningen te doen kan ik weer een paar dingen buitenshuis doen, met heel veel moeite. Maar omdat ik volgens mijn behandelplan (verzekering?) maar 12 gesprekken heb, begint de tijd te dringen. Voor mijn gevoel ben ik nog niet eens op de helft en daarbij komt dat er nooit gesproken is over de oorzaak! Ik voel me nog regelmatig net zo klote als voorheen, slaap nog steeds ontzettend slecht. Op mijn werk weet één collega wat ik heb, maar verder niemand. Het is zo moeilijk om het verborgen te houden, volgende maand hebben we bv een vergadering waar ik écht niet heen kan omdat ik dat nog niet trek. Maar kom daar maar eens onderuit..
Daarnaast is mijn moeder ook nog ernstig ziek geworden, een hele moeilijke tijd wat veel stress geeft. Ook staat er weer een verhuizing in de planning. Ik weet gewoon niet meer hoe ik dit allemaal moet handelen, terwijl ik wel hulp heb gevraagd maar dus zo weinig krijg :( Ik heb op mijn werk gevraagd of ik minder kan gaan werken maar die aanvraag is voor nu afgekeurd. Mijn baas weet natuurlijk niet wat er allemaal speelt en dat de nood voor mij zo hoog is..
Dat heb ik net vorige week gehoord en nu zit ik weer helemaal in zak en as. Hoe ga ik dit ooit nog volhouden? Ik kan pas over 2.5 week weer naar de psych, dus daar kan ik het niet bespreken. Sowieso niet trouwens, want het gaat alleen maar over het zsm behandelen van die paniekaanvallen. Ik weet gewoon echt niet meer wat ik moet doen, momenteel zit ik echt weer in een grote dip en kan ik alleen maar huilen :(

Bedankt voor het lezen en ik hoop dat iemand advies heeft.


Langdurige stress en oververmoeidheid veroorzaakt vaak paniekaanvallen en depressie. Pas op de plaats nu, je lijf roept het al heel lang maar je luistert niet genoeg. Bijzonder slecht dat de psycholoog de oorzaak niet met je bespreekt. Ik lees het helaas vaker. Ik heb hier zelf ervaring mee en met mensen in mijn praktijk en mijn tip: meld je ziek en ga heel goed voor jezelf zorgen. Zoek manieren om stress te verminderen. Dit hoeft niet alleen door te praten, juist ook lichamelijk. Als je meer tips wilt oid, pm me dan even.
<<

Caro

Gebruikers-avatar

Orakel

Berichten: 8396

Geregistreerd: 31 Aug 2013 18:26

Bericht 27 Aug 2015 08:04

Re: Biechttopic

Biechtje schreef:Ik zit ergens mee en vind het wat te gênant om het onder mijn eigen naam te posten, daarom maar als Biechtje.

Ik ruik namelijk onfris uit mijn mond. Niet alleen als ik knoflook heb gegeten ofzo maar gewoon standaard. Ik heb het idee dat het te maken heeft met bacterien. Ik heb bijvoorbeeld ook heel vaak keelpijn en wordt in de ochtend vaker wel dan niet wakker met pijn in mijn keel. Ik slaap ook bijna standaard met mijn mond open en volgens mijn man snurk ik elke nacht. Zo charmant :palm: . Op dit moment heb ik ook weer flink opgezette amandelen pijn bij het slikken en een vieze geur uit mijn mond. Het lijkt misschien een grappig probleem maar zo ervaar ik het niet. Ik word er heel onzeker van en hou er steeds rekening mee of voel me er vervelend bij. Als een collega bijvoorbeeld meekijkt op mijn beeldscherm dan hou ik mijn adem in. In de ochtend seksen? Ik dacht het niet want daarvoor voel ik dan veel te vies. Zelfs als ik mijn kinderen een kus geef dan krijg ik vaak te horen dat mijn mond stinkt. Zo fijn die eerlijke kinderen. Maar mijn vraag is eigenlijk of ik hier iets aan kan doen? Ik poets vaak genoeg mijn tanden (minstens twee keer maar vaker drie) ik stook bijna elke avond. Maar ik heb het idee dat het meer vanuit mijn keel komt en dan heeft meer poetsen toch niet zo veel zin denk ik?


Misschien zijn je amandelen wel onstoken en blijft er daarom 'rotzooi' achter in je keel. Ik begrijp juist heel goed dat het probleem niet grappig is en dat je wil dat er iets aan wordt gedaan. Ik zou dus zeker naar de huisarts gaan en dit probleem voorleggen. Zeker gezien het snurken 's nachts en de keelpijn kan het zo zijn dat je amandelen eruit moeten.

Gewoon gaan dus :-)
<<

Lejow

Gebruikers-avatar

Stamgast

Berichten: 13486

Geregistreerd: 31 Aug 2013 19:55

Bericht 27 Aug 2015 08:06

Re: Biechttopic

Absoluut naar de huisarts gaan en vragen om een doorverwijzing naar de KNO, ik denk dat het probleem bij je amandelen ligt.
<<

Studiebol

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 5084

Geregistreerd: 01 Sep 2013 13:19

Bericht 27 Aug 2015 19:21

Re: Biechttopic

Tegen mijn vriend is door de tandarts laatst gezegd dat hij moet spoelen met mondwater, en vaker zijn tong moet poetsen. Of hij zijn tong poetst weet ik eigenlijk niet maar hij spoelt wel met mond water en ik ruik wel het verschil. Misschien kan je dat nog proberen?
:heart: :heart: 2011
<<

Mikado

Gebruikers-avatar

Kletskop

Berichten: 870

Geregistreerd: 22 Sep 2013 18:25

Bericht 27 Aug 2015 19:35

Re: Biechttopic

Mijn man had hetzelfde probleem, hij bleek amandelstenen te hebben (google maar even). Heel vervelend maar er is wat aan te doen!
2014 2016 2019
<<

Biechtje

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 4575

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:53

Bericht 28 Aug 2015 19:29

Re: Biechttopic

Even onder het biecht account.

Ik heb vandaag op mijn werk aangifte gedaan. Ik werk in een winkel en daar is tot 2 keer toe bijna diefstal gepleegd door dezelfde personen. 1x werd de shopper met inhoud afgepakt en 2 dagen later stond een van die personen met een lege shopper in de winkel met poging tot. Beide personen zijn onder de 10 jaar. En vandaag stond moeder van buiten op de uitkijk om waarschijnlijk de buit mee in ontvangst te nemen. Toen ik dat hoorde (want de laatste keer was ik er niet bij) heb ik besloten om de politie te bellen. Ik ben een leidinggevende dus dat was ook gewoon mijn taak. In eerste instantie wilde ik advies hoe ik de volgende keer mag handelen. Wat ik wel en wat ik niet mag doen bij een minderjarige. Toen de agent aan de telefoon mijn verhaal aanhoorde en de moeder ter spraken kwam besloot de agent er toen een officiele aangifte van te maken en er is er politie geweest om met mij in gesprek te gaan over hoe en wat. Ondertussen heb ik zelf research gedaan samen met nog een andere medewerkster van de winkel want die waren ook slachtoffer en ben ik zo achter de namen gekomen van de moeders via Facebook. Politie heeft toen alles genoteerd en het woord jeugdzorg is ook gevallen. Een van de vrouwen was namelijk ook al bekend bij de politie. Ik moest om de aangifte echt officieel te maken mijn naam en geboortedatum doorgeven omdat ik dus namens mijn winkel aangifte deed. Mijn gegevens blijven anoniem totdat er een (mocht er die komen) dossier wordt gemaakt voor evt gevolgen van de vrouw. Ik schrok eigenlijk best wel dat mijn gegevens dus toonbaar kunnen worden bij die vrouw. We werken in een klein winkeltje, ik heb zelf ook Facebook. Dus mocht ze mijn profielfoto zien kan ze mij dus makkelijk vinden op mijn werk. Die vrouw is best wel tokkie om het zo even plat te zeggen en wat ik weet dat ze ook erg bekend is met geweld. Zo heeft ze een keer iemand neer gestoken met een mes. Als ik dit had geweten had ik heel de aangifte anders aangepakt en ik ben nu dus best bang. Ik ben zelf moeder en stel mijn kinderen worden afgepakt door jeugdzorg door iemand iemand anders dan word ik ook boos. Laat staan hoe zij zich dan voelt :pale: Is dit overdreven dat ik nu angst voel? De politie zegt dat ik mezelf daar niet druk over hoeft te maken. Maar toch.. Ik ben echt in staat om mijn profielfoto te veranderen waar mijn gezicht niet opstaat en mijn omslagfoto van mijn kinderen te verwijderen.

*ik verwijder dit bericht dit weekend nog dus graag niet quoten
<<

Fiederilsje

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6516

Geregistreerd: 31 Aug 2013 20:44

Bericht 28 Aug 2015 19:37

Re: Biechttopic

Maken zij de status van het dossier aan jou bekend? Ik begrijp je gevoelens heel goed.
L2014 & H2017
<<

Biechtje

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 4575

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:53

Bericht 28 Aug 2015 19:43

Re: Biechttopic

Ik heb geen idee. Ze hebben wel mijn privé nummer en mail adres. Ze hebben verder ook niet gezegd dat ze mij op de hoogte houden. Ze zeiden alleen dat ze er werk van gingen maken. Maar het lijkt mij dat ik er nog wel iets van ga horen toch?
VorigeVolgende

Terug naar Persoonlijk

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers