Snap dat dit wel heel dubbel is.. dat je aan de ene kant er wel klaar mee bent maar het is en blijft toch je broer dus logisch dat het ook wel veel pijn doet.

Heb geen advies maar wil je wel veel sterkte wensen!

Jij moet door het stof omdat hij rare sprongen maakt? Beetje omgekeerde wereld. Zoals je het omschrijft herken ik behoorlijk wat van dit gedrag, alleen dan niet van mijn broer maar van mijn ex. Super lastig want jij kan er niets aan doen. Blijf vooral richting de familie open communiceren. Jij snapt niet waar het vandaan komt dus je kan er ook niet zo veel mee.

Weet je ook waarom je broer het contact wil verbreken?

Misschien speelt er iets waarvan jij je niet bewust van bent.

Laat trots je er in ieder geval niet van weerhouden om het gesprek aan te gaan.
Her contact verbreken kan altijd nog.

*weg*

Jee, wat lijkt me dat akelig. Wat raar dat hij geen toelichting geeft. Misschien kun je hem beter een tijd niet zien en hem tijd geven om na te denken over alles wat bij hem speelt? Ik snap wel dat het pijn doet, hij duwt je weg. Heel naar...

Oohlala, wat een verhaal... Ik ben heel benieuwd wat zijn beweegredenen zijn, (maar dat hoef je uiteraard niet te vertellen) om op zo'n radicale manier iemand uit het leven te bannen.

Ik heb geen ervaringen hiermee. Ja, ik heb een vriendschap beëindigd, maar dat heb ik helder weten toe te lichten, mijns inziens. Dat is ieder mens ook verschuldigd vind ik. Negeren is zo'n pijnlijk iets!

*weg*

Jeetje, wat erg. Het klinkt alsof hij gehersenspoeld is. Alsof hij zich laat overheersen en zijn eigen mening en gevoel heeft uitgeschakeld. Wat moeilijk. Onbegrijpelijk dat hij jullie zo de rug heeft toegekeerd.

Ja precies dat. 6 jaar lang.
En dat is ook hetgeen ik moeilijk kan accepteren. Waarom sta je zoiets toe?

Dat kan ik me indenken, dat het moeilijk te accepteren is. Je kunt het ook niet echt een plekje geven. Het is gewoon niet te bevatten lijkt me

Nee inderdaad.
En ik heb al vaak geprobeerd te vragen waarom, maar daar krijg ik denk ik nooit antwoord op.

TO: Wat is er dan aan de hand met je broer? Ik vind het wat vaag klinken: een instabiel leven. Hoe ziet dat er dan uit? Is hij depressief/verslaafd, of is er iets anders waardoor hij moeite heeft met het leven? Een bepaalde stoornis ofzo?

Nougat je hoeft niet alles te willen weten.

Mijn broer is ook zo door een vriendin. We hebben geen contact gehad en nooit geaccepteerd. Blijf er last van hebben. Wij praten niet met elkaar maar praat nu wel met zijn nieuwe vriendin. We komen bij elkaar op de verjaardag en feliciteren elkaar. Vervolgens praten we gewoon met de gasten.
Jammer maar helaas. Probeer er wel wat aan te doen door familie dagen te organiseren.

Wat een heftige verhalen zeg

Ik vind het wel relevant.

Dandelion: wat een rare terechtwijzing naar Nougat. In dit geval lijkt het me wel degelijk relevant om te weten wat er aan de hand is met deze jongen. Niemand verbreekt zonder reden het contact en vaak valt het samen met gemoedstoestand. Als je familie boos op je is, lijkt het me wel zo fair dat je iig weet waarom dat zo is. Wellicht is er dan ook meer rust en begrip voor degene die het moet ontgelden.

De conclusie is heel anders bij de volgende scenario's:
- Geen reden: dan ben je gewoon een mafklapper en dan hoef je ook niet expliciet het contact te verbreken.
- Wel een reden door bijv. gemoedstoestand: verklaart vaak waarom iemand zich afsluit van bepaalde mensen om zich heen --> te confronterend, et cetera et cetera.

Ik zou er iig heel erg van ontdaan zijn als mijn familie geen contact meer wil en ik geen idee heb waarom, hooguit wat kan gissen en dus aannames kan doen.

Ja, precies. Ik vroeg het, omdat ik dit soort gedrag wel herken uit de periode dat het niet goed met mij ging. Ik heb nooit expliciet het contact met mijn familie doorbroken, maar sloot me wel voor hen af. Ik wilde niet dat ze zagen dat het slecht met mij ging. Ik wilde hen geen pijn doen en ik wist dat het hen pijn zou doen als ze zagen hoe slecht het met mij ging. Daarnaast was er ook veel schaamte. Ik wist wel dat ik verkeerd bezig was, maar was er nog niet aan toe om dat onder ogen te zien. Juist de mensen die van je houden zullen je daarmee confronteren en die confrontatie durfde ik (nog) niet aan.

Als mijn broer zich voor mij zou afsluiten zou het voor mij heel belangrijk zijn om te weten waarom hij dit doet. Op die manier zou ik het beter kunnen accepteren.

@Nougat: Hij gebruikt inderdaad drugs, maar wat en hoevaak weet ik niet. Hij loopt ook bij een psychiater en krijgt medicatie, maar wat er precies speelt vertelt hij niet. Wel weet ik dat als hij zijn medicatie niet slikt, dat hij dan depressief en soms zelfs agressief wordt (met spullen gooien, hij doet geen mensen pijn).

Met instabiel bedoel ik eigenlijk dat zijn leven allesbehalve huisje-boompje-beestje is. Hij is sinds vorig jaar werkloos. Hij heeft een knipperlichtrelatie, steeds als zijn vriendin genoeg van hem heeft woont hij weer een paar weken bij mijn ouders en dan gaat hij weer terug maar haar. Hij is een paar jaar terug geëmigreerd, maar kwam na 3 maanden weer terug naar NL. Dit jaar stond hij weer op het punt om te emigreren, hij had al afscheid genomen van iedereen maar besloot op het laatste moment dat het toch te duur was en is niet gegaan.
Hij weet dus niet goed wat hij wil in het leven. Hij heeft altijd grootste plannen, maar hij geeft altijd op bij de eerste de beste tegenslag, waardoor hij eigenlijk niets heeft opgebouwd (hij is bijna 30).

Ik denk dat hij het moeilijk vindt dat het met mij wel goed gaat. We zijn even oud en hebben dezelfde kansen gehad in het leven, maar ik heb (in zijn ogen) wél alles wat ik wil; goede baan, leuk huis, leuke hobby's, geld genoeg, leuke vriend, etc. Maar hij ziet niet hoe hard ik daar voor werk, en de problemen die ik wel degelijk heb.
Dat denk ik omdat hij mijn 'successen' altijd bagataliseert. Als ik iets bereik dan zal het wel heel makkelijk zijn geweest. Zijn 'falen' daarentegen is altijd de schuld van iemand anders. Hij heeft nu geen baan omdat ik m laatst geen 50€ wilde lenen toen hij geen geld had om te tanken, en daardoor kon hij niet naar een sollicitatiegesprek, bij wijze van spreken. Dat soort logica.

Maar een echte reden heb ik niet. Ik denk niet dat die er is.
Het ligt in elk geval niet aan zijn vriendin, dat is gelukkig een schat van een meid.

Fijn om jullie verhalen te lezen, en fijn om het even van me af te schrijven.
Knuffel voor Ooh La La en Dandelion!