Wat goed dat je hulp hebt gezocht Boerenkool! Ik moet zeggen dat ik ook best wel schrok toen je dat vertelde. Het is nooit goed te praten, maar toch kan ik me voorstellen dat het gebeurd is.

We zijn inmiddels een maand verder en het gaat hier inmiddels wat beter. Hulp komt langzaam op gang (al zijn we nog wel zoekende hoe of wat, want met al die veranderingen in de zorg weet niemand weer waar hij het zoeken moet, zelfs de professionals niet), er is contact met het consultatiebureau en ook voor mijn eigen behandeling begint er iets van de grond te komen. Dat geeft rust en vertrouwen. De vakantie valt niet mee, maar zolang ik mezelf aan een paar gouden regels houd, is het goed te doen. Na de zomervakantie is er ook opvang voor de jongste, waardoor hij zich ergens anders lekker uit kan leven en ik even de rust heb om te doen wat ik moet doen en zo weer op kan laden voor als hij er wel is.

Kortom: de pijlen wijzen weer de goede kant op en dat geeft een goed gevoel.