De oudste eet hier inmiddels wel altijd de korsten op. Heel soms blijven ze op school wel eens over en komen ze dus terug naar huis in zijn bakje.

De jongste lust ze wel, maar laat ze ook vaak liggen. Ze krijgt meestal eerst een stuk (bevroren) korst terwijl de rest vh brood ontdooit. Dat eet ze dan meteen op.
Bij het eten van de rest van de boterham eet ze het zachte eerst en laat de korsten dan liggen.

Ik maak er geen probleem van! Komt vanzelf als ze meer honger heeft of niet en dan is het ook goed.

Hier lustten ze ook nooit korstjes. Tot ze opeens beslisten van wel. Appel met schil net zo.
Waarom zou een kind iets moeten eten wat ze niet lusten? Als ik iets niet lust eet ik het ook niet. Maar ik ben daar vrij makkelijk in.

Pick your battles. Same here bij zoon. Wat kunnen mij die korstjes schelen.

Rare uitspraak van die gastouder, wat een betweterigheid zeg.

Hier hoeven ze geen korstjes op te eten, de jongste en oudste doen dat wel. Middelste heeft er geen zin, vind ik ook prima: dan eet ik of een van de andere twee het wel op.

Ruben eet ineens korstjes. Zonder dat ik vroeg of hij dat wilde doen. Ineens. Kan dus zo ineens maar omdraaien.

Ik ben van mening dat eten vooral een gezellige aangelegenheid moet zijn en geen ruzie moet worden. Nou is mijn zoontje nog heel klein maar hij at keurig wat happen groenten de eerste weken, maar nadat hij fruit geproeft had, deed hij zijn mond niet meer open voor groenten. Eerst ben ik het blijven aanbieden, maar hij wilde het echt niet, dan ga ik er geen gevecht van maken, een week later heb ik het weer geprobeerd met een aardappel er door en wat boter en nu eet hij wel een paar happen, het is nog steeds niet favoriet maar ik push hem verder niet na die paar happen.

Ik denk net zo over korstjes, ik zou dat dus ook niet kosten wat het kost pushen, geen aandacht aan besteden en misschien dat het opeens vanzelf op gegeten wordt.

Overigens vind ik het ook ongepast van de gastouder, zeker omdat ze maar voor een korte tijd oppast, waar bemoeid ze zich mee.