13 Mei 2015 22:47 door Parisienne
Oeh, zeker spannend Liadan! Gelukkig zijn er wat vertrouwde dingen in zijn omgeving. Bekende school, bekende juffen, bekend kindje.. dat scheelt vast een hoop. Alweer bijna 4, wat gaat het toch hard.
Ik had afgelopen week even een moment waarop ik ineens beseft hoe hard het allemaal gegaan is. N. wordt aan het eind van de avond, begin van de nacht altijd wakker om te plassen. De halfhoogslaper in haar ini-mini-kamertje zorgt voor wat pas-en-meetwerk als ik haar uit bed moet halen en weer in bed moet leggen. Die avond droeg ik haar van het toilet naar bed, moest haar wat extra omhoog tillen om haar in bed te leggen en besefte ineens: 'nu gaat het nog, er komt een moment dat ik mijn kleine meisje gewoon niet meer kan tillen'. Er komen nu voor mijn gevoel steeds meer afsluitingen van het echte klein-zijn. Over een paar weken gaan we op vakantie en hebben besloten de kinderwagen nog mee te nemen, voor als we lange stukken in de een stad ergens gaan lopen. N. houdt het nog niet zó lang vol, daarnaast vindt ze het stiekem ook nog erg fijn om even in de kinderwagen te zitten. Maar ook dit zal een laatste keer worden. Begrijp me niet verkeerd, er komen telkens weer nieuwe, geweldige fases bij. Maar ik heb nu steeds meer momenten waarop ik besef dat mijn kleine meisje mijn kleine meisje niet altijd meer is. Toen ze net 4 werd had ik dat nog niet zo, maar nu ze naar school gaat zie ik haar zoveel 'groeien'.
Vriend en ik zeiden al, toen we het er laatst over hadden: we hebben inmiddels een 'grote meid', tijd voor de volgende!