Wat jammer dat je moeder er zo over denkt! Misschien kan je blogs van andere vrouwelijke reizigers zoeken die in Vietnam geweest zijn en die laten lezen?

Binnenkort komt ze naar mij toe en ik heb al aangegeven dat een vriendin mij die avond moet inplannen met tennissen en dan kan zij even het e.e.a. vertellen. Maar vandaag aan de telefoon begon ze er weer over en ik word er gewoon verdrietig van. Ik ga het niet laten gebeuren, maar ik mijn gevoel is nu dusdanig dat ik het zelf niet meer wil gaan doen. Juist omdat ze er zo een druk op legt. Iedereen in mijn omgeving is enthousiast, snapt waarom ik het wil doen behalve mijn moeder.

Wat lastig, Silly!

Ik ben zelf vorig jaar voor het eerst in Azie geweest en vond het absoluut super veilig. Ik heb me geen seconde onveilig gevoeld. Nou was ik samen met m'n vriend maar in m'n eentje had ik het ook gedurft.

Ik snap van je moeder dat ze het eng vindt om haar jongste kind zo te laten gaan. Heeft zij zelf wellicht nog nooit zo ver gereist? Je bent toch met haar samen in Jordanie geweest? Dat lijkt me heel sec gezien toch nog iets onveiliger. Maar ja, leg dat maar eens uit aan haar.

Ik zou goed voor jezelf proberen uit te leggen wáárom je het wilt doen. En uitleggen dat je het lastig vindt als ze het niet steunt, of constant met alternatieven komt. Dat je het leuk vindt om zoiets te doen met haar een keer, maar dat je nu heel graag deze reis wilt maken.

Ga je echt compleet op de bonnefooi of nog ergens wat geregeld? Misschien is iets als R.iksja voor je? Daar kan je je eigen bouwstenen bij elkaar voegen zodat je toch je eigen reis bouwt (en toch een hele authentieke ervaring hebt), maar geeft het je moeder misschien ook wat houvast. Zo krijg je bijvoorbeeld een uitgebreid reisschema, wat je ook aan haar kunt geven. Dan is ze er als het ware ook een beetje bij, kan ze per dag meelezen. Mijn moeder doet dat ook altijd als ik op reis ben.

Naast haar proberen gerust te stellen (dat van die blogs is een goed idee, ik zou ook vragen waar ze precies bang voor is en die dingen bespreken) zou ik me ook afvragen waarom je je zo door haar laat beïnvloeden. Je bent volwassen en maakt je eigen keuzes. Dat zij er angstig en verdrietig van wordt, is rot - voor haar. Als lieve dochter kun je proberen iets van die angst weg te nemen, maar verder zou ik dat toch bij haar proberen te laten. Je hebt nu minder zin in je reis vanwege haar gevoel, dat is toch zonde?

Ik ben inderdaad met haar naar Jordanie geweest, maar dat was georganiseerd. En die ene week kosten qua reis, zonder eten en drinken dat wat ik nu ongeveer uit wil geven.

Volgende week vrijdag ga ik met een vriendin een wijntje drinken die daar al een keer is geweest en al vaker daar is geweest en dan wil ik een reisschema gaan opstellen. Misschien ook al wat het e.e.a. boeken qua hotels of nachttreinen. Anderen vrienden, die via vietnameonline.nl bouwstennen hadden samen gesteld zeggen ook dat ik het veel beter daar kan regelen. Niet alleen goedkoper, maar ook heel gemakkelijk.

Zondag zie ik haar op de verjaardag van mijn neefje en dan ga ik het nog wel vertellen, ook met het gevoel dat ze me nu geeft. Ze vergeet denk ik ook een beetje dat ik het ook spannend vind. Maar ik heb nu echt het idee dat even nodig te hebben. Even echt op mijzelf zijn en mij in het diepe gooien in een veilig land wat ik niet ken.

Ze zijn zelf dit jaar, georganiseerd, naar Myamar geweest en een paar jaar terug naar China. Niet echt landen die veel veiliger zijn. Het grootste probleem is denk ik vooral dat ze wil dat ik het organiseerd ga doen, terwijl ik daar juist geen zin in heb. Mee moeten met de groep en in dat tempo.

Ja dat is de website die ik bedoelde. Ik zou daar iig naar kijken. Voor jezelf misschien lekker en voor je moeder ook fijn. Geeft misschien iets van houvast, iets bekends aan het onbekende.

Als ze in die landen is geweest, kan ze denk ik inderdaad wel inschatten hoe het in Vietnam zal zijn. Ik denk dat ze vooral even haar gevoel opzij moet zetten en even rationeel er naar moet kijken. Hopelijk kan je dat bereiken. Het is dan niet zo alsof ze zich totaal geen voorstelling kan maken van hoe het daar zal zijn enzo, als ze zelf in soortgelijke landen is geweest. Dan zou ik echt haar op het hart drukken dat je dit gewoon zelf wilt doen.

Gewoon gaan! Ben er vorig jaar op de bonnefooi geweest zonder bouwstenen. Het is echt prima te doen. Geweldig land! Heb je nog tips nodig?

Thanks Dames, ik kan hier wel wat mee zondag. Ik denk dat ik ook mijn vader wel meeneem in het verhaal, omdat hij er wat gemakkelijker over doet. Hij heeft inderdaad het idee dat ik een volwassen vrouw ben.

Fantine tips zijn altijd welkom.

Voorlopig is het plan om via Bangkok te vliegen, dit omdat ik van een vriendin heb begrepen dat er ergens een doropje ligt die vrij gemakkelijk je visum kan regelen, plus ik heb al snel gekeken voor een vlucht naar bangkok en voor 600 euro had ik een retour vlucht.
Verder wil ik graag naar Noord Vietnam verder en dan vooral naar Sapa en Halong bay. Voor Sapa kreeg ik al de tip dat je de vietnamsister o.i.d hebt. Dat zijn meiden die je daar dan 2-3 dagen door Sapa rondleiden en je slaapt dan ook bij hun thuis. Ik sta wel achter dit soort locale bedrijfjes, waarvan je ook zeker weet dat het grootste gedeelde in hun zak verdwijt en dat je ook de fooi niet kwijt raakt aan het bedrijf.

Verder heb ik vandaag de Lonely planet gedownload, deze moet ik nog even op mijn ipad zetten, maar dan heb ik de komende tijd wat inleeswerk.

Toen ik een paar jaar geleden drie maanden in mijn eentJe wilde gaan reizen waren mijn moeder en schoonmoeder ook niet echt blij. Mijn schoonmoeder niet, omdat ik haar zoon achter liet en omdat ze het gevaarlijk vond.
Mijn moeder omdat ze het niks vond dat ik alleen wilde gaan. Uiteindelijk heeft mijn broer mij 'weggebracht' en heeft mij twee weken op weg geholpen. Zonder hem was het ook wel gelukt.

Ik stuurde bij e elke dag wel een berichtje naar mijn vriend, wat hij weer door gaf aan mijn moeder. Als ik wat op Facebook zette of een blog plaatste was mijn moeder de eerste die reageerde. Zelfs in de nacht voor hun! Ze heeft drie maanden niet geslapen...

Ik heb mij geen moment onveilig gevoeld, had me goed geïnformeerd van te voren, geen reisplan (althans ik had globaal de route en week daar finaal van af ;-)) en ik had een creditcard achter de hand voor het geval dat.

Tegen mijn moeder heb ik gezegd dat ik oud en wijs genoeg was voor dit. Ik heb een keer overlegd toen ik een paar dagen met een Nederlandse man weg wilde gaan ergens heen wilde met een auto. Ik twijfelde dus vond mijn moeder wel een goede overleg partner en uiteindelijk niet gedaan. Daarna kreeg mijn moeder wat meer rust omdat ze door had dat ik echt geen domme dingen deed.