Ja, maar uiteindelijk heb ik die vriendschap laatst verbroken. Ik kon er niet meer tegen. Het koste me meer energie en frustratie dan dat het me plezier gaf en het was zo eenzijdig. Dat is geen vriendschap meer waard voor mij.

Dat soort mensen blok ik op momenten dat ik het ff niet kan hebben.

Ik kost nu ook mensen energie. Daarom probeer ik nu zo veel mogelijk via tekst te communiceren met mensen om me heen. Dan kunnen ze het lezen als ze willen en kunnen ze ook reageren als ze willen op het moment dat ze het willen.

Geen mensen meer die me structureel meer energie kosten dan opleveren. Wel mensen die tijdelijk (maar dan best wel lang) meer energie kosten dan opleveren, bijvoorbeeld iemand in mijn omgeving die psychotisch is geworden. Maar voor haar heb ik het met alle liefde over, heb er ook vertrouwen in dat het weer goed komt.

In het verleden had ik een altijd klagende vriendin en een vriendinnengroepje van de middelbare school waarin ik me inmiddels erg onprettig was gaan voelen. Blij dat ik ervan af ben.

Maar het ligt er denk ook aan om wat voor mensen het gaat. Met vriendin kun je beter een band verbreken dan met familie. Met familie zou ik zeker een gesprek aan gaan om het minder fijne gedrag te bespreken. Ook met vrienden trouwens, maar dan is het op een gegeven moment klaar voor mij en bij familie zou ik daarin verder gaan.

Ben je al eens het gesprek aangegaan met deze mensen?

Mijn moeder valt ook in die categorie helaas. Ergens samen heen gaan oid kan enorm vermoeiend zijn. Ze vindt altijd dat ik 'bozig' doe, maar ik irriteer me gewoon mateloos. Het constant ontwijken, ik durf geen vinger te geven want ze neemt mijn hele hand, ik moet continue mijn eigen grenzen bewaren. Doodvermoeiend.

Wat doe je eraan? Tja, weinig. Gesprekken genoeg heb ik gehad met haar. Ik zie haar nu gewoon weinig. Is voor mij veel rustiger, maar tegelijkertijd heel verdrietig, mijn vader leeft immers ook al niet meer en met mijn moeder kan ik dus niet goed overweg.

Je moet een afweging maken of de energie die ze kosten opweegt tegen het plezier dat ze brengen. Heb in zo'n situatie gezeten en uiteindelijk heb ik met veel verdriet de vriendschap beëindigt. De balans was al heel lang zoek en die zou ook nooit meer terug zijn gekomen en op het moment dat ik tot dat besef kwam was ik ook in staat om de vriendschap te verbreken.

Dat is niet makkelijk geweest en ik mis hem op bepaalde momenten nog steeds maar het heeft me heel veel gebracht en dan met name rust want die periodes dat ik echt energie tekort kwam vanwege hem die zijn er niet meer en hoewel ik mijn maatje/klankbord soms wel mis heb ik me ook gerealiseerd dat ik met mijn vragen/problemen ook heel goed bij andere terecht kan die niet onnodig energie vreten. En ook met hun maak ik waardevolle herinneringen.

Dus makkelijk is het niet geweest maar het is wel één van de beste beslissingen geweest die ik de afgelopen jaren heb genomen.