Biechtje schreef:Ik biecht op... ik ga overmorgen trouwen. mijn aanstaande heeft 3 weken geleden zijn vrijgezellenfeest gehad. Ik had van 1 van zijn vrienden gehoord dat ze naar de stripclub wouden en dat hij daar dan een lapdance zou krijgen van een stripper. Ik heb toen aangegeven dat ik me hier niet fijn bij voelde en ze hebben hier rekening mee gehouden. ze hebben nu zo'n wipeout parcours gedaan, en een soort speurtocht door amsterdam met allemaal opdrachten. mijn vriend vond dit ook heel erg leuk. Ik ben achteraf zo blij dat ik heb aangegeven dat ik een lapdance door een naakte vrouw niet fijn vond, ik denk dat ik me dan de hele dag verdrietig zou hebben gevoeld. Een vriendin is vorig jaar getrouwd en haar vriend had wel een stripper gehad en haar borsten ingesmeerd met bodylotion en slagroom van haar tepels gelikt. mijn vriendin heeft zich hier echt rot om gevoeld en zei ook dat ze er op de trouwdag nog steeds aan moest denken.
Is het normaal dat ik me blij voel dat ik heb aangegeven dat ik het niet wou, wat vinden jullie? wat zou je zelf doen? of vind je het aanstellerij en hoort het er bij op een vrijgezellenfuif? ik krijg alleen al buikpijn bij het idee....
Fjell schreef:Ik zou met alleen een lapdance geen problemen hebben, ook niet als de stripper helemaal maakt is. Met echt lichamelijk contact wel.
Biechtje schreef:Ik weet niet of deze biecht eigenlijk in het zwanger/baby topic hoort, maar ik kies toch voor hier. Ik kan heel kort zijn: ik wil kinderen, nu, en mijn vriend nog een paar jaar wachten. We hebben het er enkele jaren geleden over gehad, wat voor tijdsplan we in gedachten hadden. Ik gaf toen aan voor mijn 35e in elk geval een kindje te willen hebben. Waarop mijn vriend zei dat hij er voor die tijd eigenlijk wel twee wilde hebben. Prima, we zaten op dezelfde golflengte. Het onderwerp is daarna niet meer echt langs geweest, er is veel gebeurd in de tussentijd, maar ik ben inmiddels 31 en ik wil eraan beginnen. Ik merk dat mijn wens op dit moment heel erg sterk is, maar mijn vriend kan zich het hele gesprek van toen niet meer herinneren en hij wil nog niet... hij heeft nog zoveel plannen voor zichzelf en hij heeft echt het idee dat zijn leven op pauze gaat als hij nu aan kinderen begint. Hij kan alleen maar redenen noemen om uberhaupt geen kinderen te willen, terwijl hij wel ooit kinderen wil.
Ik weet niet wat ik ermee moet. Ik word gek van eigen gevoelens, ik kan echt niet lang meer wachten. Ik wil niet bij hem weggaan en bovendien brengt me dat sowieso niet sneller kinderen. Ik probeer het gesprek erover gaande te houden, maar ook om probeer ik mijn vriend te vragen om met jonge papa's in zijn omgeving te praten, hoe zij het ervaren. Maar mijn vriend sluit zich er een beetje voor af. Hij wil het er (nog) niet over hebben, punt. Ik weet dat ik hem niet kan dwingen tot iets waar hij (nog) niet aan toe is, maar andersom kan hij me ook niet zo lang laten wachten op iets wat ik nu heel graag wil. Daarbij speelt mijn leeftijd natuurlijk ook nog een rol. Een paar jaar wachten kan weer allerlei risico's met zich meebrengen en bovendien wil ik helemaal niet zo oud pas moeder worden. Ik weet niet of jullie tips voor me hebben, maar ik ben een beetje opgelucht dat ik mijn verhaal heb kunnen neerzetten hier.
Terug naar Liefde, seks & relaties
Gebruikers in dit forum: MissBitchy