Hier ook heel herkenbaar! Vooral de middelste van bijna 3 vraagt de hele dag door aandacht (ook zij opent de deur als ik even op het toilet zit, was al blij te lezen dat ze niet de enige is, haha!). En ze heeft geen greintje geduld, want achter alles wat ze vraagt, zegt ze steevast: "NU!" ;-) Bovendien zit ze nu net tussen wel of geen middagdutje in; zonder middagdutje is ze de hele middag niet te genieten en met middagdutje zit ik om 23 uur nog met haar op de bank :-( De oudste vraagt ook wel aandacht, maar is een stuk rustiger en begrijpt het als ik uitleg dat niet alles precies zo kan gaan als zij in haar hoofd heeft. De middelste kan de oudste wel altijd ontzettend stangen en die kan daar weer overdreven op reageren, ook erg vermoeiend.
Ik merk dat ik mijn geduld snel verlies en dat vind ik dan weer zo vervelend van mezelf. Dan dwing ik mezelf om even wat leuks met ze te gaan doen (een rondje wandelen, fietsen of naar het speeltuintje hier in het dorp), maar niet lang daarna zijn ze dat alweer vergeten, zo lijkt het wel ;-)
Ik hoop maar dat het een fase is, bij de oudste hebben we dit overigens niet aan de hand gehad op die leeftijd. Ze heeft sowieso een rustiger karakter, maar ze was op die leeftijd nog alleen en dat scheelt ook wel denk ik. Er was niemand om mee te concurreren of ruzie mee te maken, alle aandacht ging naar haar, ze hoefde er in principe nooit om te zeuren.
Wel herkenning dus, maar weinig tips, het kan echt doodvermoeiend zijn om geen moment voor jezelf te hebben. Zeker als je avonden nog opgaan aan de jongste ben je de hele dag aan het zorgen. Is er geen mogelijkheid om af en toe even een paar uurtjes iets voor jezelf te gaan doen, al is het maar ergens alleen een kop koffie drinken met een tijdschrift erbij? Gewoon even geen 'gemama' (nu ik dit typ, voel ik me alweer rot ten opzichte van al die vrouwen die zo graag zouden willen dat er iemand 'mama' tegen ze zegt
). Sterkte ermee!