Ik denk dat je hiermee de spijker op zijn kop slaat.

Als ik het zo lees, bedoelen je schoonouders het goed en geven gewoon goedbedoeld advies. Echter: jij bent dit niet gewend, en wilt alles zelf uitvinden en doen. Want dat is jou aangeleerd, zo ben jij opgegroeid. En als je het dan niet zeker weet of er niet uitkomt welke basisschool nu beter is... dan vraag je wel om advies of een mening. Echter jouw schoonmoeder doet dit voor jou ongevraagd. Dus op een punt dat jij het nog zelf het wiel wil uitvinden.

Daarbij zeg je dat je 9 van de 10 keer niets met die adviezen doe. Dat lijkt me ook niet leuk voor je schoonouders die graag willen helpen het leven voor jou gemakkelijker te maken. Ik snap dat jij het gewoon zelf wilt doen hoor, maar ik krijg ook het idee dat je bij voorbaat al met je ogen draai en niet eens wil horen waar ze "dan weer mee aankomen".

Maar weet je, sommige schoonmoeders zijn vreselijk! En die willen invloed blijven uitoefenen en bepalen nog welke kleur gordijnen in je huis hangen. Maar dat lees ik hier nu weer niet. Er zit echter een onduidelijke grens tussen goed bedoeld advies en bemoeien met alles. En die grens is voor jou duidelijk anders dan voor je vriend, die waarschijnlijk de adviezen en hulp veel meer waardeert.

Dat is niet erg hoor, en ik snap dat het voor jou frustrerend kan zijn. Maar ik snap ook je vriend. Zijn ouders hebben altijd voor hem gezorgd en die hebben alles al eens meegemaakt. Logisch dat hij het fijn vindt dat ze nog zo betrokken zijn en een echte opa en oma zijn voor de kleine.

Echter zie ik dat jij hierdoor het gevoel hebt dat ze je achterlijk vinden en dat je maar moet bewijzen dat je het zelf kunt. Heb je dit altijd gehad als iemand je hulp of advies aanbood? Want in principe, hebben zij de opvatting dat je voor je gezin zorgt en helpt en advies geef en aan dingen herinnerd. Dit komt voor jou echter over, alsof je niets zelf kan... Ik denk dat daar de meeste frustraties vandaan komen bij jou. Dat je dat niet gewend bent, en het idee krijg alsof je iets fouts doet.

Maar je vriend is dit van huis uit gewend.. vind je hem achterlijk? Is hij wel zelfstandig in jouw ogen? Moet hij zichzelf bewijzen? Nee toch? Nou jij ook niet

Daarbij het zijn nu eenmaal niet jouw ouders! En dat zal nooit zo worden. Heel normaal dat je je beter en fijner voelt bij je eigen ouders en dat je anders erover zou denken als je ouders precies hetzelfde advies zouden geven of doen. Maar dat zijn JOUW ouders en dit zijn (ondanks dat je ze al lang ken) geen familie van je en al helemaal niet jouw ouders. En dan behandelen ze jou alsof je hun dochter bent. Schande Nouja, ik snap je gevoel dus wel, maar bedenk ook eens dat ze je ook een kreng kunnen vinden en nooit hun kleinkinderen zouden willen zien..

En ook bedenk je eens hoe het klagen over hen overkomt op je man. Ik snap heel goed dat dat meer een bom legt onder je relatie, dan je schoonouders zelf. Hoe zou jij het vinden als jouw man zo over jouw ouders zou praten?

En top! Dat je gewoon hebt aangegeven even een avondje niet mee te gaan eten. Dat is prima. Doe ik ook weleens. Soms heb je geen behoefte aan je schoonouders. Heel logisch, want je krijg ze er maar bij, maar je kiest ze niet.

Sterkte verder!