Ik wilde even updaten hoe het nu gaat.

We hebben een paar dingen aangepast om het wat rustiger te krijgen thuis: we hebben een stoplicht geïntroduceerd waarop ze kan aangeven hoe ze zich voelt (groen= neutraal, oranje=beetje boos, rood=heel erg boos) en dat werkt wel. Ze kan zo in ieder geval goed aangeven hoe ze zich voelt en dat maakt het bespreekbaar.

Daarnaast zijn we begonnen met de kinderen om de beurt naar bed brengen (tot nu toe gingen ze altijd gewoon tegelijk naar bed) en dat vindt ze ontzettend fijn. Bovendien geeft het ons de rust om echt 1-op-1 aandacht aan beide kinderen te geven. Dus uiteindelijk is het voor de jongste ook fijner.

De boosheid is een stuk minder extreem gelukkig. Ze is nog wel een kruidje-roer-me-niet maar dat is prima, zo is ze gewoon (geen idee van wie ze dat heeft ) maar dat hele heftige van vorige week is eraf. We kwamen er later ook achter dat ze enorm opzag tegen zwemles: ze is net over gegaan naar badje 4 waar ze moet duiken en door een gat zwemmen. Blijkbaar vond ze dat doodeng. Ze heeft daar ook echt buikpijn van gehad etc., ze kon het niet loslaten. Uiteindelijk viel het natuurlijk allemaal mee en achteraf had ze grote praatjes over de zwemles en hoe goed het ging. Maar terugkijkend denk ik dat ze daar heel erg mee heeft gezeten, die angst. Misschien kwam een gedeelte van de heftigheid daar vandaan.

Ik hoop dat het voorlopig zo blijft gaan als nu, voor haar en voor ons. Iedereen bedankt voor het meedenken in ieder geval!