Toen ik zwanger bleek te zijn. We waren toen al wel 4 jaar bij elkaar en woonden een jaar samen.

Haha ja ik reageer een beetje overdreven, maar ik snap je wel hoor Begin is toch best spannend! Gelukkig voel je je goed, de rest komt vanzelf wel

-

Bij mij kriebelde het al wel een tijdje maar we hadden besloten dat we zouden wachten tot na de bruiloft (eind mei vorig jaar) Ik wilde niet zwanger trouwen en het risico hebben dat ik dan van allerlei kwaaltjes last zou hebben. Nu hebben we beiden geen vaste baan. Ik heb 2 0 urencontracten en mijn man is een paar jaar terug van baan gewisseld en heeft daarbij zijn vast contract opgegeven. Nu ziet het er bij hem niet zo snel uit dat hij geen vast contract zou krijgen bij zijn huidige baan dus daar hopen we op. En anders zijn er in zijn vakgebied genoeg vacatures te vinden.
In mijn vakgebied is dat wat lastiger, maar ik pak aan wat ik kan. Op een vast contract kan ik in ieder geval wachten tot sint juttemus.
Dit is voor ons geen punt om nog te wachten met kinderen, we zijn inmiddels ook al weer 10 maanden bezig. Er is genoeg spaargeld achter de hand voor als dit nodig zou zijn.

Ik hoop binnenkort!

Begin vorig jaar hadden we het er wel over gehad, toen ook al gestopt met de pil. Toen kwam opeens het aanzoek (voor mij een grote verrassing, haha ) en wilden we eerst trouwen (was toch altijd al wel de bedoeling, om dat eerst te doen). Ik wilde sowieso niet zwanger trouwen en aangezien ik nu weet hoe erg die eerste maanden waren qua overgeven, ben ik daar ook erg blij mee!
Na de bruiloft zin we er voor gegaan. We zijn nu ruim 8 jaar samen, wonen deze zomer 6 jaar samen. Spaargeld zit zeker goed, maar de baanzekerheid helaas niet. Ook wilden we eigenlijk wel eerst in een echt huis wonen ipv in deze flat, maar dat heb je nou eenmaal niet altijd voor het zeggen. We wilden eigenlijk gewoon niet langer wachten en gaan ervan uit dat de rest (huis, baan) ook wel op z'n pootjes terecht komt

Zelf wilde ik eerst graag trouwen, ik was nog niet klaar voor een kind. Pas rond mijn 30e (toen ik overal over na begon te denken) had ik het gevoel er klaar voor te zijn. Mijn man wilde al veel eerder.
We hadden beiden al jaren een vaste baan (bij mijn man wel met een onderbreking) dus gespaard hadden we voldoende.
In onze vriendengroep waren we de eersten die een kindje kregen. De mannen zijn allemaal ongeveer rond de 35 en de vrouwen (wat) jonger. Inmiddels is de 2e baby in de vriendengroep geboren en zijn nummer 3 en 4 onderweg. Nu lijkt iedereen er in onze omgeving klaar voor te zijn.