Ik ging eind januari naar mijn vriend in Tanzania. De volgende dag moesten we de bus van 6 uur s'morgens hebben om naar een ander stad te reizen. De taxi zou ons om 5 uur komen ophalen, maar we waren 10 minuten te laat. Dus is de taxi weggegaan. We moesten dan maar lopend naar de busstation gaan. Het was donker, al veel Afrikaanse mensen op pad, druk (Afrikaanse spitsuur). Hoe we daarheen liepen en hoe stevig hij mijn hand vasthield is een hele mooie herinnering. Op dat moment voelde ik me superrrrr gelukkig en kon ik de hele wereld aan samen met hem. <3

Op een van mijn eerste reizen en mijn eerste reis naar een echt ver, vreemd en exotisch oord als Java vond ik alles nog best wel eng. Ik was alleen met een groep mee, we moesten na een excursie/vrije tijd op een parkeerplaats in een stad wachten. Ik wilde niets missen maar durfde ook nog niet zo veel dus stond alleen in de poort/ingang van de parkeerplaats te wachten. Om me heen inwoners van de stad die me aandachtig bekeken. Ik voelde me daardoor niet zo op mijn gemak en kijk dan ook vaak wat nors. Ze probeerden contact met me te maken maar ook daar voelde ik me nog niet helemaal prettig bij want alles was nog zo nieuw voor me. Op een gegeven moment kreeg ik toch een grote lach op mijn gezicht en ik kreeg meteen een groot applaus van de mensen op me heen die ook met gebaren duidelijk maakten dat mijn lach toch wel een heel verschil maakte. Is maar een klein iets maar staat me nog steeds bij. Sinds die tijd realiseer ik me ook dat een lach het verschil kan uitmaken dus ik probeer altijd wel een lach/grijns op mijn gezicht te toveren omdat het een wereld van verschil maakt in reacties die je krijgt.

Het gevoel dat ik had toen ik op de Chinese muur stond. Ik voelde me zo geweldig alsof ik een enorme prestatie had verricht, ik was zo trots op mezelf en het voelde zo speciaal om daar gewoon te staan. Op een plek waar ik eigenlijk nooit gedacht had dat ik er ooit zou komen. Natuurlijk is het heel nuchter gezien gewoon geld dat me daar gebracht heeft, een reis die je geboekt hebt maar voor mij was het loskomen van een achtergrond waar we niet reisden en niet op vakantie gingen, waar Duitsland al een ver buitenland was. Een stap die ik gezet had om alleen met een groep zo'n reis te maken naar een droombestemming, een wereld die nu voor me open ging met zo veel meer deuren om door heen te gaan, plekken om te ontdekken, schoonheid om te zien, dingen om te gaan beleven en om mooie mensen in bijzondere culturen te ontmoeten. Dat viel allemaal samen in dat WOW-moment daar.

Wat een mooie herinnering rapa nui. Ik schijn ook vaak arrogant te kijken terwijl ik dat helemaal niet ben. Je maakt ook veel meer contact met mensen als je een vrolijke uitstraling hebt. Ik ga volgende week een weekendje weg dus ga je tip ook meenemen
Ik ga nog even nadenken over een bijzonder moment...

Toen ik met een vriend in de (veel te grote en luxe) camper van zijn ouders op vakantie was, en we de Hollandse kust, de Belgische kust en een deel de Franse kust afgereden waren, besloten we het ‘binnenland’ in te gaan. Na drie tegenvallende dagen hadden we het wel gezien. En hoewel we van te voren hadden gezegd nee we gaan niet naar Parijs, we gaan met een groooote boog om Parijs heen, besloten we die dag toch gewoon naar Parijs te gaan.
Rond tien uur die avond reden we met de camper over de Champs- Élysées . Een uur later liepen we richting de Eiffeltoren en op dat moment gingen de lichtjes aan. Het moment leek ineens magische. Heel gek want we waren allebei al meerdere keren in Parijs geweest maar op dat moment na drie saaie dagen tussen de graanvelden was het echt iets bijzonders.

De keer dat ik na een klote jaar voor het eerst in mijn eentje op vakantie ging, en ik s ’morgens vroeg in mijn eentje op een bijna verlaten Schiphol liep. Daar voelde ik mij toen zo ontzettend stoer en zelfstandig. Haha

En dan de reis die ik met mijn werk maakte. Ik zag er van te voren best wel tegen op maar al heel snel had ik een super leuk groepje met wie ik steeds optrok . Bij deze mensen die ik voor deze reis nog helemaal niet kende, voelde ik mijzelf zo gewaardeerd en ontzettend op mijn gemak. Iets wat ik bij mijn eigen collega’s totaal niet had. Het was voor mij meer dan een studiereis, het heeft mij zoveel energie en leuke en waardevolle contacten opgeleverd dat als ik er nu aan denk er nog van geniet.

Canada:
* we zijn in Jasper de berg op gegaan, de stilte daarboven was zo vreemd. De hele omgeving was zo vreselijk wijds en groot, maar het was er dood- en doodstil. Heerlijk.
* in Banff zijn we uit eten geweest bij een fijn restaurantje, zo fijn dat we er speciaal voor op de terugweg onze route aangepast hadden zodat we er nog één keer konden eten.
* de whale watching tour bij Vancouver Island, of nouja, we waren aardig doorgevaren naar de kustlijn van de USA, en daar hebben we enorm veel orka's en dwergvinvissen gezien. Echt overal waar we keken, tientallen
* De drie bear encounters die we daar hadden
* Toen ik in m'n eentje naar Toronto was, de hele trip, met niemand rekening hoeven houden, was zo fijn.
* m'n vlucht naar Toronto, ik weet nog dat k toen m'n ogen dicht deed en me toen enorm ontspannen heb gevoeld, dat had ik zelden zo ervaren, erg fijn.

Malta:
* ik hou niet van warmte, maar daar ben ik het op een gegeven moment echt gaan waarderen.
* de boottocht naar de blue Lagoon en het zwemmen daar in de blue lagoon

Ameland:
* het kleine dorpse, de duinen, het strand en het schelpenzoeken.

Toen ik in nieuw Zeeland in nationaal park abel tasman op een verlaten strand stond heel vroeg s ochtends. We hadden daar gekampeerd. Geen mobiel netwerk, hooguit 15 mensen in tentjes nog aan het slapen. En op het strand macheerden een soort pinguïn achtige vogels langs me heen, mij negerend. Ik stond daar echt met het gevoel alleen op de wereld te zijn. Dat is echt een moment wat me altijd is bijgebleven.

En de eerste keer in New York de metro uitkomen en omhoog kijken. Fantastisch dat grootste!

Dat eerste moment New York inderdaad. Gewoon dat grootse om je heen.

Heb in Maleisië s ochtends om half 7 in de jungle met vier anderen op een uitkijkpost gestaan. We zouden dieren moeten kunnen zien,maar uiteindelijk niets levends gezien. Toch die totale rust, prachtige natuur heeft echt indruk gemaakt.

In Vietnam op trektocht in Sapa met een privégids. Ik vond het echt magisch mooi daar. Kwam er helemaal tot rust tussen de rijstvelden en bergen. Voor mijn gevoel heb ik deze reis ook heel intens beleefd.

Inisheer (Aran Islands, Ierland) op de mountainbike en daar tussen de vele met de handgemaakte typische stenen muurtjes een paard zien, dat naar mij kijkt over het muurtje. Niet alleen perfect voor een mooie foto, maar samen met het paard genoot ik van de stilte en het uitzicht over de vele muurtjes. Dat terwijl ik eigenlijk niet veel met paarden heb, maar op dat moment was het speciaal.

Ik was met de zonsverduistering in een wildpark in Zuid Afrika en toen het donker werd, midden op de dag, gingen de dieren vlak ervoor erg nerveus doen en toen het donker was, was het muisstil. Beetje creepy maar bijzonder.