03 Mrt 2015 15:29 door Anoniem Antwoord
Hier het andere suïcidale biechtje weer; ik antwoord nu even vanuit het Anonieme Antwoord account. Dat is misschien iets minder verwarrend (en ik ben trouwens diegene zonder sociaal vangnet).
Biechtje, hoe gaat het nu met je?
Ik vind het ook nogal... typisch hoor, dat je in de psychiatrie juist stevig in je schoenen moet staan om goede hulp te krijgen. Wat dat betreft ben ik wel blij met mijn huidige psycholoog. We hebben een heel goede klik en zijn het over de oorsprong (en optie tot behandelen) van een depressie eens. Dat scheelt al.
Het hoe-en-waarom verschilt per individu, maar de meeste behandelingen gaan ervan uit dat je bij een depressie zoveel mogelijk bezig moet blijven. Moeten sporten, moeten hobby-en, dit moet, dat moet. Terwijl het ook zo kan zijn, dat een depressie een uiterste break (noodrem) van je lichaam is om aan te geven: "Het is genoeg geweest!" En dan werkt het juist averechts om zoveel mogelijk te moeten. Om jezelf ook nog te "verplichten" om te gaan fucking hardlopen, omdat dat zo goed voor je is. Maar als je depressie maar zwaar genoeg is, kún je dat niet eens meer. Ik heb niet meer de concentratie en rust om rustig te zitten, rustig te lezen. Ik zit helemaal vast. Mijn psycholoog heeft me gezegd: "Je Moet Even Niks." Maar ja, dan is daar het gesprek met UWV vrijdag waar ik heel erg tegenop zie...
Vandaag hebben mijn psycholoog en ik besproken of het raadzaam is dat ik opgenomen ga worden; we gaan het uitzoeken (ik ben al eens eerder opgenomen, maar dat was eetstoornisgericht).
Biechtje, als je denkt verder geen baat bij 113online te hebben, zou ik er niet zoveel meer mee doen, hoor! Want het kan ook averechts werken. Door alleen nog maar te surfen op dat soort fora, door zelfmoordideeën uit te pluizen, kun je jezelf ook verder de goot in helpen. Weet ik uit ervaring. Ik heb zelf even zitten neuzen op 113online, maar dacht voor mezelf: "Misschien brengt het ook teveel onrust mee." En aangezien het in mijn hoofd al één chaos is, is het misschien handig dat ik één behandelaar heb (momenteel) en niet dat één of andere psycholoog van een website wellicht heel andere dingen gaat roepen, waardoor ik weer uit m'n evenwicht (dat ik toch al niet had) getrokken word. In uiterste noodgevallen: bel 112.
Ik weet hoe hoog een drempel kan liggen, maar ik zou toch willen adviseren om contact te zoeken met je psycholoog over je suïcidale gedachten.
En het klinkt misschien een beetje raar, maar omdat ik er zelf ook zoveel mee bezig ben: de meeste slaap- en kalmeringspillen zijn er zo op ingericht, dat je er niet aan dood gaat. Je wordt hooguit wakker na een X-aantal dagen en waar ik dan altijd bang voor ben, is: "Stel dat dát gebeurt, wat heeft het dan met mijn verstandelijke vermogens gedaan?" Ik hoop niet dat naar aanleiding hiervan tips komen van "Nou, die-en-die gebruikte dit en ging toen wel dood", ik zeg alleen: ik ben zelf ook nogal uitzoekerig en wat mij tot dusver heeft tegengehouden, is de misluk-kans en die is bij slaappillen behoorlijk groot, juist uit voorzorg.
Knuffel van mij biechtje, en een virtuele krachtwens dat je je psycholoog durft te bellen!