Waarschijnlijk komt zij juist nu in die eenkennigheidsfase, of in ieder geval beseft ze dat jij nu weggaat en even wegblijft en vind dat niet zo leuk. Je kunt natuurlijk vragen of er iets is voorgevallen, dat kan ik natuurlijk niet inschatten vanuit hier. S huilt de laatste tijd ook weleens nu ze weer op de opvang zit. Ik vind het juist heel gezond om een beetje eenkennig te zijn voor een tijdje/wat moeilijker afscheid te kunnen nemen van je ouders. Ze gaat nu het verschil leren tussen onbekenden en bekenden en dat is juist erg belangrijk.

Mijn dochtertje had er de eerste 4x ook moeite mee als ik haar wegbracht naar de PSZ, ze stond dan met een betraand snoetje mij uit te zwaaien. Op een gegeven moment heb ik er een vast ritueel van gemaakt: ik drink daar een bakkie koffie en als de koffie op is gaat mama naar huis toe. Dit werkt erg goed!
Inmiddels zal het mijn dochter een worst wezen of ik nog koffie drink of meteen wegga, want zodra ze binnenkomt begint ze te spelen.

Al mijn kinderen hebben er tijdelijk wel eens moeite mee gehad om naar de opvang te gaan, ging altijd vanzelf weer over. Ik bleef er dan gewoon even bij tot ze weer gerust gesteld waren.

Zou er niet wat achter zoeken richting je gastouder, behalve als er ook andere dingen zijn die een bepaald gevoel richting die persoon aanwakkeren.

Highway, ik vind het ergens ook wel iets dat ze een vorm van eenkennigheid lijkt te krijgen, want anders loopt ze dalik nog met jan en alleman weg ;) alleen vraag ik me dan weer af waarom wel bij de gastouder, en bijv niet bij de moeder van ex (die ze minder ziet dan de gastouder)

Pinkel, mn dochter gaat al naar de gastouder vanaf dat ze 3 maanden is.

Twinkel, mijn gevoel naar de gastouder is mwah, gemakzuchtig. Maar ze was lief voor de kindjes, en E had heeft t daar ook naar de zin. Tenminste ;)
Geruststellen weet ik niet of dat werkt. Ze weet dat ze daar is omdat ik weg ga, dus zal ze blijven huilen totdat ik haar bij wijze van mee zou nemen. Wat natuurlijk niet gebeurt. Nu knuffel ik haar extra, doe toch haar jas uit (op aanraden van de gastouder), geef een kus, geef haar aan de gastouder, zeg dat ik ga werken en haar weer kom halen, en geef haar een laatste kus.

Elsa, mijn zoontje heeft er de laatste weken ook veel last van. Ik heb hem een hele tijd gewoon naar het kdv kunnen brengen zonder dat hij ging huilen, maar nu gaat hij ook altijd huilen als ik wegga. Ik merk het al bij het binnengaan, dan hangt hij al aan mijn been en weet ik dat hij weer gaat huilen. Echt niet leuk om zo weg te gaan, maar dan moet ik toch echt even van mijn hart een steen maken

Hier had S. dat ook opeens. Maar daar was de situatie anders.

Hij ging altijd 3 dagen per week, maar tijdens mijn verlof/na de bevalling 1x in de week om gewend te blijven.
Uiteindelijk maar 1x weggebracht in m'n verlof vóór de bevalling aangezien J. besloot eerder geboren te worden. Na de bevalling bracht ik hem dus weer en was het steeds huilen als ik wegging.
Maarja, ik nam J. wel weer mee terwijl hij bij de G.O. moest blijven...

Toen m'n verlof voorbij was en ze beiden 3x per week gingen, was het huilen meteen over.

Is ze snel weer getroost wanneer jij weg bent? Dan is het vast een fase.
En anders idd gewoon vragen, misschien kan de G.O. je twijfel wel wegnemen...

Ze is wel snel af te leiden gelukkig aldus de gastouder.
Enandaag was er schijnbaar iemand van het gastouderbureau en die zag dat E het goed naar haar zin had (zei de gastouder), dus daar gaan we dan maar vanuit en is het gewoon een fase...

Wel goed dat je alert bent op signalen maar ik zal me niet al te druk maken. Heel veel kinderen hebben even moeite met het afscheid en hoe dramatisch dat er soms uit ziet, het is echt weer zo over. Het is ook gewoon even verdrietig als papa/mama weg gaat en je kunt natuurlijk altijd proberen dat zo lang mogelijk te rekken.

Hier ook een huilend kind bij het wegbrengen.
Ons zoontje heeft dat wel al snel en in fases. Zo gaat het een aantal weken goed en dan weer een aantal weken niet.
Mijn gastouder probeert hem af te leiden. Ik doe zelf zijn jas en schoenen uit en dan neemt ze hem over.

Zij geeft zelf ook aan dat wanneer kindjes groeien (en daardoor ook veel leren vaak) huileriger zijn. Er zijn meerdere kindjes bij haar die huilend binnenkomen. Niet leuk voor haar en ook niet leuk voor ons, maar helaas niets aan te doen.
Bij het dichtdoen van de deur is het vaak al over.

Vandaag naar moeder van ex gebracht, daar was het enthousiast; daag mama!
Tis dus echt iets van bij de gastouder. Ook herkenbaar dat t niet overal is?

Familie is toch ook wel anders dan een gastouder? Heb je wel een goed gevoel bij je gastouder? Het lijkt of je het heel waarschijnlijk vindt dat het probleem daar ligt.

Hier ook alleen huilen bij de gastouder. Bij opa en oma's is er niets aan de hand.

Kan het zijn dat ze merkt dat jij het vervelend/naar vindt dat ze zoveel moeite heeft met het afscheid? Kinderen zijn wat dat betreft pientere wezentjes, ze voelen je emotie aan en spelen daar haarfijn op in

Elsa, L. heeft het ook sinds kort meer. Huilen doet hij bijna niet, maar wel héél boos kijken. Bij de opvang vandaag liep hij uiteindelijk met flink wat aansporingen van mij nog wel naar binnen, maar hij wilde écht niet zwaaien, hij keek even heel boos naar me en toen draaide hij zich boos kijkend om echt met zo'n blik: wat doe je me áán!
Hij heeft ook nooit moeite gehad met mensen die kwamen oppassen en de opvang vond hij altijd leuk. Nu wil hij als ik hem kom halen nog steeds niet mee dus ik denk dat het gewoon een fase is.
Ik zou er bij E. vanuit gaan dat het een fase is, kan best dat de gastouder voor haar gewoon een andere lading heeft dan familie, misschien ook omdat het voor jou een andere lading heeft. Ik zou het wel in de gaten houden net zo als ik zelf altijd kritisch naar de opvang blijf kijken, er is een tijd geweest dat hij het niet meer zo leuk vond en ik vond dat ze veel negativiteit uitstraalden, toen heb ik wel op het punt gestaan om toch naar een andere opvang te gaan uitkijken en eigenlijk vlak daarna ging hij naar een andere locatie omdat zijn locatie werd opgeheven dus er speelde gewoon echt wat daar waardoor de sfeer minder goed was (de leidster stond de hele dag alleen met 6 kinderen en werd alleen afgelost voor pauze).

is er misschien een anderk indje bij de gastouder dat dit doet .Mijn dochter deed dit nooit maar toen er veel'huilers' bij het kdv rond de vertrek tijd waren vond zij afscheid nemen ineens ook lastiger. Was rond dezelfde leeftijd.

Ik denk dat mijn probleem is dat ik te(!) veel nadenk.
Waarom nu, terwijl ze nog nooit ergens moeite heeft gehad.
Waarom alleen bij de gastouder, en niet bi anderen? Ja oma is familie, maar mss ziet dochter de gastouder wel meer dan die oma.
Ja er is iig een nieuwe baby bij, maar in de tijd is er vast nog wel een ander kindje gewisseld.
Ik heb als valkuil dat ik dingen moet snappen, en dat kan niet altijd bij kinderen.. Helaas ;)