Ja ze wil zelf alles onder controle houden. En als dat niet gaat dan wordt ze kwaad en ging slaan en schoppen, krabben etc. Dat heeft ze nu allemaal afgeleerd, ze kan nu beter met haar emoties omgaan.

Controledrang is hier ook een probleem ja. Wat ik erover heb geleerd van de orthopedagoog is dat het er niet alleen om gaat hoe je reageert op zo'n bui, maar ook hoe je met je kind speelt tijdens de leuke / rustige momenten. Je kunt je kind bijvoorbeeld spelenderwijs leren loslaten door samen te kleien, toneelspelen, yoga doen, rennen etc. En dan niet de nadruk leggen op prestaties of het eindresultaat maar gewoon lekker vrij bezig zijn.

Ik moet wel zeggen dat dat er bij mij vanzelf al wel inzit (heb wel een antroposofische invalshoek zeg maar), maar bij mijn man totaal niet. Die is zo van de regeltjes en stelt zulke hoge eisen aan T. Moeilijk is dat.

Oja het vasthouden werkte hier ook averechts in eerste instantie, maar we hebben stug volgehouden. Dan hielden we dus een compleet losgeslagen kleuter vast (met zn tweeën soms) die als een gek om zich heen beet, sloeg en schopte. Maar uiteindelijk (na een paar weken) wist hij dat het zo zou gaan en daar werd hij dan rustig van op de een of andere manier.
Nu kalmeert hij meestal al na tien tellen vasthouden. Ik vertel hem dan dat ik hem wil beschermen. Dat het geen straf is maar bescherming. Maar misschien werkt het niet bij elk kind zo goed!

Lejow, heb jij ook het idee dat B. zich buiten de deur inhoudt en 'lief speelt' en dat dan thuis alles eruit komt?
Hoe is ze bij je man in de buurt, en bij andere familieleden?

Toevallig heb ik gisteren een coaching gehad bij een kinder p.sycholoog.

Als je er meer over zou willen weten zou ik het best in een pb willen typen , ik heb aantekeningen gemaakt haha.

Liever niet quoten ik haal dit later weer weg

Jep, dat weet ik bijna wel zeker.
Tegen R doet ze ook zo, wel minder, omdat ik natuurlijk het meeste met haar samen ben.
Bij andere familieleden is ze heel lief. Als ze bijvoorbeeld bij mijn pa is, is ze de hele dag poeslief, luistert ze en is ze gezellig enzo. Kun je echt onwijs met haar lachen.
Totdat ik dan binnen kom om haar te halen *hoppa* blaadje keert zich om, en ze gaat piepen en miepen en kan zo in een bui terecht komen.


Ja, dat vasthouden krijg ik ook gewoon echt niet voor elkaar. Zeker niet als ik alleen ben. Lijkt wel of ze een soort oerkracht heeft ofzo.

Dat zijn wel fijne tips Spark, want dat doe ik inderdaad ook zo!

Als dit probleemgedrag is ga ik ook maar eens een psych zoeken.

Is dit probleemgedrag of is dit een combi van peuterpubertijd, pittig karakter, (nog) niet de juiste manier om ermee om te gaan hebben gevonden en vakantieperiode?

Niet dat dat iets eraan verandert maar accepteren dat het aard van het beestje is geeft vaak ook al wel rust.

Zelf heb ik ook twee driftkikkers: de oudste en de jongste. Denk dat er een heel verschil kan zitten in wat voor een temperament kinderen kunnen hebben. Enorme driftbuien en gevoeligheid voor omgeving hoort er bij sommige kindjes nou eenmaal bij. Wordt er wel af en toe knettergek van, mijn jongste kan nog nauwelijks praten maar wel 'stoooooooom' en 'neeeee' zeggen

Wel zou ik grenzen stellen aan slaan / bijten / schoppen enzovoorts. Zo ga je niet met elkaar om, ook niet als je een driftige peuter bent. Kan me voorstellen dat het heel moeilijk is om daar zelf uit te komen, maar een kinderpsycholoog of andere expert op dit gebied kan daar vast goed bij helpen. Lijkt me heel naar als je kind echt fysiek agressief wordt. Mijn jongste heeft me trouwens ook wel eens geslagen maar hield hier na corrigeren gelukkig mee op. Maar niet bij ieder kind gaat dat zo makkelijk over.

Lejow, geen tip maar wel een knuffel. Je hebt het nietmakkelijk gehad de laatste tijd en nu b. Ik snap goed dat je het even niet meer leuk vindt.
Ik hoop dat je snel een oplossing hebt en dat jij en b. Weer goed met elkaar over weg kunnen!
succes en hou vol! ooit wordt het beter zeggen ze. En vergeet niet, vreemde ogen dwingen en daardoor vertoont ze het gedrag ook niet bij andere.

Ik hoop dat je morgen een fijne dag hebt in de efteling samen, geniet ervan!

Ik geloof eigenlijk niet dat dat het is. In ieder geval niet bij mijn dochter en ik denk bij de meeste kinderen niet. Ouders zijn gewoon vertrouwd, daarbij "kunnen" ze boos worden en verdrietig zijn. Als mijn dochter een weekendje bij mijn ouders is geweest moet ze bijna altijd even alles kwijt als ze weer thuis komt. Na de peuterspeelzaal ook regelmatig. Dat heeft dan niks te maken met vreemde ogen dwingen.

Ik noem het niet zo zeer probleem gedrag, ik noem het gedrag waarvan ik niet weet hoe ik er mee om moet gaan, waarvan ik niet weet hoe ik er op moet reageren.
Het is overigens niet alleen nu van de laatste week hoor, dit is al een hele poos gaande.

De reden dat ik naar de kinderpsych gestapt ben, is om juist uit te sluiten of het geen probleemgedrag is, te bekijken waar het dan wel vandaan komt en tips en ideeën te krijgen hoe ik er mee om moet gaan.

Vandaag zijn we naar de Efteling geweest.
Het was echt een heerlijke dag. Ze was super lief, ze luisterde, alles ging goed, en zonder morren, op 1 mini incidentje na toen ze wegrende omdat ze iets niet wilde.
Dit was zo opgelost, zonder enorm drama.
Het was zo fijn!!

Wel was er steeds dat stemmetje in mijn achterhoofd 'als ze nu maar geen bui krijgt, als ik dit zeg...'.

Wat een leuke foto's. Gelukkig ging t vandaag goed. Pas wel op dat je haar niet te vaak gaat ontzien omdat je geen scène wil (al is dat wel begrijpelijk). Ik herken het ook hoor! V was (en is soms) ook zo. Hoe vaak ik die bij kop en kont heb gepakt. Er is niet 1 aanpak hierbij, dat maakt het zo lastig.

Hopelijk krijg je nog nieuwe handvatten van de kinderpsychiater.

Eerst een hele dikke knuffel voor jou!

En hier ook herkenning. J kan ook zo ontzettend lief en gezellig zijn. Maar ook ineens van die heftige driftbuien hebben die uit het niets lijken te komen. Nu ze ouder wordt is ze wat sneller voor rede vatbaar dan toen ze jonger was maar nog weet ik me er soms geen raad mee.
Wat voor mezelf wel werkt (vooral om zelf niet gek te worden) is als ze blijft zeuren (lees: huilen/gillen/krijsen) om iets wat echt niet kan/mag en ik al een paar keer gezegd heb dat we dat dus niet gaan doen. Is op een hele rustige manier letterlijk tegen haar zeggen: "J ik weet dat je het heel graag wilt maar ik ga er niet meer over in discussie, dit is de laatste keer dat ik het zeg, we gaan dat niet doen" en dan evt nog een keer herhalen "je weet wat ik gezegd heb, einde discussie" en er daarna echt niks meer over zeggen. Meestal heeft ze dan snel door dat het geen zin heeft en dan dimt ze in en volgt er een hele zielige huilbui maar het driftige is dan in ieder geval voorbij en er valt weer normaal met haar te communiceren.

Wat mij trouwens ook heel erg geholpen heeft is het boek 'temperamentvolle kinderen'. Vooral om inzicht te krijgen in wat er in dat koppie om gaat en dat ze het echt niet doet om het mij moeilijk te maken.

.

Heel herkenbaar! Onze zoon van 3.5 jaar is hooggevoelig/hoogsensitief. Moet je maar eens opzoeken op Google. Misschien herkenbaar voor je. Voor mij was het een verademing om het te lezen. Wij lopen nu met onze zoon bij een pedagogisch centrum in Nieuwegein. Die zijn daarin gespecialiseerd en geven tips hoe je het beste ermee om kunt gaan.

Knuffel <3 Gelukkig dat het in de Efteling heel goed ging! Nu hopen dat het vaker zo kan gaan

Wat fijn dat t in de Efteling goed ging! En een klein accefietje maakt niet uit, b zal vast niet de enige zijn ;)
En wat goed dat je toch bent gegaan/durfde. Toen e laatst zo'n fase had durfde ik al weinig van haar te vragen, laat staan weg (al helemaal geen hele dag, maar dat komt sowieso niet veel voor hier). Hopenlijk kun je terugkijken op deze positieve ervaring

Wat fijn dat het in de Efteling zo fijn was! Heerlijk even genieten.
Hier is het niet herkenbaar. Maar ik denk dat het voor jou heel veel energie kost en een machteloos gevoel geeft. Misshien dat een "buitenstaander" inderdaad wat specifieke tips kan geven over de omgang met B, zodat je tot haar doordringt. Veel succes!

We zijn nu sinds een paar dagen gestopt met smarties (=kleurstoffen), en ik weet niet of het toeval is, maar al die dagen is het goed gegaan...

Oh ja dat zou heel goed kunnen, mijn oude overbuurjongen reageerde daar ook altijd heel erg op, op kleurstoffen

Wat fijn dat het beter gaat!! Wie weet heb je een oorzaak te pakken. Ik heb als kind jarenlang op een dieet gezeten zonder toevoegingen omdat ik helemaal hyper werd van onder andere kleurstoffen.

Smarties zijn echt troep, ik krijg er altijd blaren van op mijn tong als ik ze eet.

Whaha ja, ik kon dus zelf ook niet tegen kleurstof. Werd er ziek van.
En mijn oma me maar stiekem smarties voeren in het kleine kamertje achterin de gang, bij de snoepkast.. 'Want ze vond t zo zielig'

Vandaag kreeg ik een mailtje terug van de kinderpsychologe.

Ze vermoedt dat de buien die B heeft, toch komen door haar prematuriteit. Prematuren kunnen meer moeite hebben met het verwerken van prikkels, wat zich op deze leeftijd kan uiten in dus die enorme driftbuien (maar bijv ook angstaanvallen, of juist heel erg afhankelijk gedrag). Op het moment dat ze zich zo gedraagt, is de kans groot dat ze oververmoeid of overprikkelt is.
Iets om rekening mee te houden dus.

Op dit moment is ze wéér ziek.. Weer hoest ze de longen uit haar lijf en heeft ze koorts..

Ah Beterschap!
Heb je geen tips gekregen?
Ik was dan geen prematuur kindje maar ik ben 3 weken te vroeg geboren en de rest van min broers en zussen 2 weken te laat. Mijn moeder zei altijd dat je dat verschil al heel goed merkte. Dat ik 5 weken minder tijd in de buik had tegenover de rest. Dus voor mij klinkt het heel logisch dat de problemen vanhaar daardoor komen. En dan natuurlijk veel heftiger omdat ze prematuur is.