Dat ja Maple... Arm kind

Elena is ook periodes al om 6 uur wakker geweest. Dood vermoeiend maar hey, ze was te jong om uit te leggen dat het nog geen tijd was om op te staan, helaas voor mij in dat geval. Nu kan ik haar leren en uitleggen dat het nog geen tijd is, maar met een baby/dreumes gaat dat nog niet.

's Nachts heb ik de enkele keer dat er hier een poepluier is dat vaak ook niet door, aangezien hij er zelf ook niet wakker van wordt. Dus dat vind ik niet zo erg, als hij het zelf niet merkt dan merk ik het vanzelf wanneer hij weer wakker wordt. Bewust laten liggen vind ook ik eigenlijk not done. Lijkt me voor een kindje niet bepaald fijn om langer dan nodig in de ontlasting te liggen. Die van mij zou zich misschien niet eens laten horen, maar dan nog zou ik het zelf niet doen. Poep aan de billen kan behoorlijk agressief zijn en daarnaast lijkt het me onfris en niet lekker aanvoelen. En zo extreem vroeg wakker worden vind ik het eigenlijk ook niet. Ok, het is wel vroeg, maar er zijn kinderen genoeg die eerder wakker worden. En wie weer is dit even een 'fase' en verschuift het moment van poepen vanzelf. En is het geen idee om als terug in bed leggen na het verschonen niet helpt, dan nog even een beetje rustig op te starten met z'n allen in het grote bed?

Ik weet ook niet hoe oud je kindje is? En als je alsnog verschoont en dan de fles/borst (even niet gelezen wat ze nog krijgt) geeft en dan weer lekker op bed legt? Denk wel dat een kindje dan weer fijn gaat slapen misschien dan nog 2 uur.

Ritme aanleren gaat niet zo gemakkelijk 1 2 3, de 1 heeft vanaf de geboorte min of meer al een ritme een ander heeft na 2 jaar nog steeds geen ritme. Elk kind is anders.

Karma is a bitch...

Ik vind het niet zo lief van je. Zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen. Het ontlastingsmoment kan zo ineens verschuiven, dus ik zou echt met je kind meegaan in het ritme.

De oordelen heb je nu denk ik wel genoeg gehad, maar ik vraag me af waarom je deze biecht plaatst. Hoopte je dat mensen zouden zeggen dat het wel meevalt? In je bericht staat dat jij je ook schuldig voelt, dus misschien kun je het beter niet meer doen. Dan heeft je dochter geen last van haar babybilletjes en heb jij geen last van een schuldgevoel. Ik kan me niet voorstellen dat je, in jouw woorden, heerlijk slaapt terwijl je je dochter in haar poep laat liggen. Zeker niet als je blijkbaar eigenlijk wel beseft dat het zielig is.

Daarnaast zou ik inderdaad proberen haar toch gewoon nog even bij je in bed te leggen, zodat jullie samen nog even kunnen proberen écht heerlijk te slapen.

Ik moet er niet aan denken om ze lang in een poepluier te laten.
1 keer is het voorgekomen dat wij niet wisten dat 1 gepoept had, mijn geur is sowieso slecht, ruik bijna niets.
Ik heb het geweten de volgende dag. Ze had een schraal plekje op haar bil door het lange liggen in de poep.
Ik check nu altijd of ze gepoept hebben.
Maar merk het vooral tijdens het voeden. Niet willen drinken is een vieze luier.

Ja dat vind ik zielig. Lijkt me zelf ook niet lekker om een uur in mijn poep te liggen.
Verschonen duurt 3 minuten. Hier wordt er meteen verschoond. Ze geeft het ook aan, ze gaat jengelen als ze gepoept heeft en we ruiken het meteen.
Je kan daarna toch de voeding doen en daarna weer even terug in bed?

Nou ja, ooit was het biechttopic natuurlijk wel bedoeld om anoniem dingen te vertellen waar mensen zich eigenlijk een beetje voor schamen of waarvan ze weten dat het eigenlijk niet helemaal kan, dat is namelijk wat biechten is. Ik vind juist vragen als 'welke naam vind je mooier, Piet, Klaas of Jan?' niet echt vallen onder de noemer "biecht". Ik snap wel dat ze hier worden gesteld, maar ik vind het dan wel apart om - als iemand een keer echt iets op te biechten heeft - te vragen waarom ze dat doet.

Volgens mij ging het June meer om het feit dat ze vroeg wat anderen deden, niet zo zeer het feit dat ze het opbiecht. Alsof dus eigenlijk verwachte of hoopte dat we een ander antwoord zouden geven.

Ik wil me vanaf maandag ziek gaan melden op mijn werk.
Ik voel me er niet meer veilig en zie er ontzettend tegenop om te gaan werken.
Woensdag is er een incident gebeurd, een van de vele, er wordt niets mee gedaan door leidinggevenden.
Alles wordt gebagatelliseerd.
Ik werk met jongeren met gedrags- en leerproblemen.
Nu ben ik woensdag huilend thuisgekomen en had ik de hele avond hartkloppingen en een neurotisch opgefokt gevoel.
Maar moet ik eerst naar de huisarts gaan? Ik voel me heel erg overspannen en ben bang voor een miskraam. Ik ben nog niet zo lang zwanger. Maar elke vezel in mijn lijf schreeuwt dat ik er niet meer heen moet gaan voorlopig.
Of moet ik maandag eerst de directie bellen en dan vragen om de arboarts? Wie weet hoe zoiets in zijn werk gaat?
Ik trek het daar gewoon niet meer.

Wat naar biechtje. Zelf zou ik me ziek melden en naar mijn eigen huisarts gaan. Desnoods daar advies vragen. Arbo neemt denk ik dan contact op met jou.

In het geval van ziekte meld je je ziek bij je werkgever. Deze neemt zelf contact op met de arbo-arts, dit hoef je niet zelf te doen.
Op http://www.concreetpd.nl/wet-poortwacht ... iekmelding zie je het hele stappenplan wat je volgt op het moment dat je langdurig ziek bent. Je meldt je zelf ziek en houdt contact met de arbodienst. Deze kunnen je oproepen voor de bedrijfsarts en daarmee ga je een Plan van Aanpak maken over je re-integratie.

Bij ons is het zo dat op risicovolle groepen qua incidenten je niet mag werken tijdens je zwangerschap. Er word dan tijdelijk vervangend werk gezocht. Is daar geen beleid voor?

+1

Ik wil het niet onder mijn eigen naam dus daarom hier.

Mijn dochter (3) heeft hier thuis en bij familie een aantal keren benoemd dat wij niet aan haar plasser mogen komen, later zei ze dat niemand daar aan mocht komen. Ze is zindelijk, dus we hoeven niet meer haar luier te verschonen, ze benoemde het bij familie voor dat ze naar bed ging en er dus een luier om gedaan werd en thuis noemde ze het gewoon een keer toen ze in bad was en toen ze naar bed ging.
Ik vond het ergens een gekke opmerking want ik heb het daar niet met haar over gehad. Maar bij de opvang hebben ze het over het lichaam gehad dus ik gooide het er op dat het daar misschien besproken is. Dit na gevraagd maar dit is niet besproken. En ik merk dat nu het daar dus toch niet besproken is het mij bezig houd hoe ze er dan bij komt om zo'n opmerking te maken. De opmerking op zich is natuurlijk niet erg en het is ook voor een deel waar dat daar niet iedereen aan mag komen, dat heb ik haar ook bevestigd. Maar toch.. hoe komt ze er bij, dat is wat ik me nu steeds afvraag en heel stom ik krijg het niet goed van me afgezet.

Ik kan me je gevoel wel voorstellen. Maar er zijn natuurlijk nog meer manieren hoe ze er bij gekomen kan zijn: andere kindjes op de opvang, of een tv-programma ofzo. Wat zegt ze zelf als je het vraagt?

Dit inderdaad.

idd wat zegt ze als je er naar vraagt? En heb je al gevraagd of er iemand is aan geweest wat ze niet zo leuk vond?

Echt vragen of er iemand aan heeft gezeten zou ik niet doen. Elena is er ook enorm mee bezig, het hoort ook bij de leeftijd denk ik. Ik denk dat je goed gereageerd hebt hoor, geen ding van maken dan vind ze het straks misschien juist gek omdat jij zo reageert.

Ze zegt als ik haar er naar vraag dat ze het van zichzelf geleerd heeft. Dit zegt ze wel op meer dingen waarvan ze niet meer precies weet hoe ze er aan komt.
Van tv kijken kan haast niet, ik zet de tv aan en op een zender zij kan niet bij de afstandsbediening en ze weet ook niet hoe die werkt. Ze kijkt eigenlijk alleen maar mickey mouse club house en dora, peppa pig dat soort programma's.
Van een ander kindje zou kunnen had ik ook al aan gedacht, alleen de leidster zei dat als er meerder kindjes naar de wc gaan er altijd iemand bij is, maar goed dat kan natuurlijk ook op een ander moment gezegd worden.

Ik zou me er nog niet zo druk om maken, pas als ze zegt dat die of die er ook niet aan mag komen.

Persoonlijk . Mijn kind heb ik altijd verschoond als die gepoept had. Waaarom? Lijkt mij voor mij.zoontje veel fijner en lijkt me niks om hem zo te laten liggen ookal slaapt ie. Toen die baby was let ik elke nacht en je ruikt vanzelf wel. Het is toch echt fijner voor het kind en hyginisch qua zorg en alles. Ik zou het ook niet leuk vinden dus mijn kind laat ik ook niet in

Ik wil graag iets met jullie delen want ik twijfel aan mijzelf of ik de situatie niet te emotioneel zie.
Wij zijn vier weken geleden voor het eerst naar de huisarts geweest na dik een jaar uitblijven van zwangerschap.
Testen gedaan en bij mijn vriend was het niet goed. Minder dan een procent was in leven. 3 weken later weer een test ingeleverd. De uitslag was hetzelfde dus we moeten naar het ziekenhuis.
Ik wilde dit met mijn moeder delen zodat ze weet wat er speelt. Ze woont aan de andere kant van het land en helaas zie ik haar de komende twee weken sowieso niet dus heb ik ervoor gekozen het telefonisch te vertellen.
Zo geschiedde maar de reactie van mijn moeder is totaal niet wat ik gehoopt had. Nadat ik vertelde dat wij bij de huisarts waren geweest voor uitblijven zwangerschap en dat de uitslag niet goed is en we daarom naar het ziekenhuis moeten zegt ze; ja je zusje is vandaag ook bij de huisarts geweest en ze heeft een blaasontsteking....
Ze laat me niet uitpraten en begint zo over een ander onderwerp. Dit doet ze vaker maar meestal is hetgeen ik vertel natuurlijk wat luchtiger en dan denk ik ach.. Zo is ze. Maar dit vind ik heel vervelend. Ze komt er dan in het gesprek nog wel op terug, beetje van; vervelend voor jullie. Maar het voelt niet als echte steun.
Ik snap dat het lastig is om op zo'n nieuws evengoed antwoord te geven en snap ook dat je schrikt maar had echt een andere reactie gehoopt.

De dag erna heeft ze niet gebeld maar gisteren belde ze wel. Weten jullie al wanneer je terecht kan in het ziekenhuis? Vertelt welke dag. Ik wilde gaan vertellen hoe laat maar toen begon ze over een klacht in haar arm die ze heeft. Verder gewoon niet meer erover gesproken.



Hebben jullie tips?

Nou van zo'n reactie van mijn moeder zou ik ook niet blij worden biechtje. Misschien nog is bellen dat het voor jou heel moeilijk/emotioneel is, desnoods schrijven zodat ze niet over iets anders kan beginnen.