Voor mij is het niet herkenbaar. En nee, ik ben zelf niet iemand die verhalen verteld.

Maar hoe denk je er dan over en waar mag je dan pas over oordelen als je het van dichtbij hebt meegemaakt? Snap niet zo goed wat je bedoelt. Kijk, dat jij pas blij kon zijn met je zwangerschap na een goede 20 weken echo, dat kan natuurlijk, maar zou iedere zwangere vrouw dan eigenlijk net zo moeten reageren? En waarom steekt het je zo als iemand anders er anders in staat?

Oh ja maar dat vind ik iets anders. Tenminste, ik kan me voorstellen dat je tot die tijd gewoon bang bent en nog niet volledig wilt genieten uit angst.

Niet herkenbaar. Het kan altijd misgaan. Met 8 weken of met 38 weken. Ik hoef daar ook niet telkens aan herrinnerd te worden en zelf doe ik dat ook niet bij iemand. Hetzelfde als je in de auto zit. Je kan altijd een ongeluk krijgen. Dat zeg je toch ook niet tegen iemand die dagelijks op de weg zit?

Voor mij is dit totaal niet herkenbaar.
De enige die een keer heeft gezegd dat die 12 weken niet heilig is, is mijn moeder. Maar dat was meer omdat ik het nieuws nog niet wilde vertellen, maar zo ontzettend ziek was dat ik het eigenlijk niet kon ontkennen. Toen vroeg ze zich af waarom ik het voor mezelf niet makkelijker maakte door het gewoon te vertellen.

Ik krijg nou juist verhalen te horen over de placenta die eruit ziet als een biefstuk in een plastic zak, haha.