Artemis schreef:Geeft niet, je kunt vast wel meer niet. Je bent nog jong, je leert nog wel bij. Nuances zien is ook niet makkelijk.
Onderontwikkelde mensen houden de wereld graag zwart wit. Overzichtelijk en veilig.

Nyx schreef:Ik ben al vanaf mijn 16e financieel onafhankelijk van mijn ouders. Op het moment dat ik een bijbaan kreeg, hun kinderbijslag werd gestopt, mocht ik het zelf rooien. Een partner hoeft niet financieel onafhankelijk te zijn, zoals hierboven wordt uitgelegd zou ik geen probleem vinden, maar afhankelijk zijn van ouders elke maand opnieuw zou wel betekenen dat ik de persoon in kwestie minder serieus neem en het dus ook geen potentie heeft.

Fred schreef:Aardige discussie hier... Overigens je kan als je thuis woont ook een doel hebben. Als je thuis woont kun je meer weg sparen en dat komt juist nu goed van pas nu de huizenprijzen aan het zakken zijn en de banken meer zekerheid willen hebben als je een hypotheek afsluit. Zonder spaarcenten kom je niet ver en als je al vanaf je 18e uitwonend bent en huur moet ophoesten heb je veel minder kunnen weg sparen dan iemand die erg lang bij zijn ouders woont. Nog sterker je ouders zullen eerder garant voor je hypotheek moeten staan als je niet hebt kunnen weg sparen ivm je huur hebt moeten betalen. Daarnaast kan iemand die thuis woont en veel heeft weg gespaard meteen zonder hulp een leuk huis (doorstroom huis, dus niet meer dan starterswoning of appartementje) kopen en zonder de ouders garant staan een hypotheek afsluiten. Dat is een mooi doel vind ik. In hoeverre ben je namelijk verantwoordelijk als je, je ouders garant moeten staan voor de hypotheek? Dan heb ik het overigens wel over een hypotheek krijgen zonder partner, want als je geen eigen geld hebt kun je bijna niets krijgen qua hypotheek alleen zonder garantie van je ouders..

Artemis schreef:

-ED- schreef:Nu heb je het echt over uitzonderingsgevallen. De mensen die ik ken die thuis wonen, die wonen gewoon echt nog thuis, zitten nog in dezelfde patronen als vroeger, nog in de ouder-kind relatie. Ze sparen vaak het geld dat ze verdienen op, voor zichzelf, om daarvan in één klap een huis te kunnen kopen, of gewoon te sparen voor later. Ze dragen niet evenredig bij, zoals iemand die samenwoont met een gelijkwaardige partner.

Ik vind het echt op geen enkele manier te vergelijken.

Ja, zo ken ik er ook nog wel een paar: de mensen die ik ken die op kamers wonen nemen hun was mee naar huis, hun kamer en studie wordt betaald en ze weigeren te werken naast hun studie. Alles lang leve de lol en koken en huishouden doen ze ook al niet. Ze dragen op geen enkele manier bij aan hun levensonderhoud en zelfs de kleding wordt door papa betaald.

-ED- schreef:

Nyx schreef:Ik ben al vanaf mijn 16e financieel onafhankelijk van mijn ouders. Op het moment dat ik een bijbaan kreeg, hun kinderbijslag werd gestopt, mocht ik het zelf rooien. Een partner hoeft niet financieel onafhankelijk te zijn, zoals hierboven wordt uitgelegd zou ik geen probleem vinden, maar afhankelijk zijn van ouders elke maand opnieuw zou wel betekenen dat ik de persoon in kwestie minder serieus neem en het dus ook geen potentie heeft.

Ben je ook op je 16e het huis uitgegaan?

-ED- schreef:Precies. Wat ik vooral merk aan mensen die thuis blijven wonen is dat ze veelal rechtlijnig denken, ze denken in bepaalde patronen en het lijkt voor hen niet mogelijk om daar buiten te bedenken wat de mogelijkheden zijn.