De driftbuien schieten hier ineens als kool uit de grond. Daar waar ze er eerst 1 op een dag kon hebben, is t de laatste week ineens veel meer, en zit ik vandaag al op nr5. Soms gaat t ook gewoon nergens over, maar rustig krijgen lukt me niet, iig niet zoals t opvoedkundig zou moeten. En dan wordt er gezegd dat een driftbui gerust een uur kan duren, maar dat lukt me echt niet, ze blijft er helemaal in hangen.
Vandaag:
-omkleden wilde ze niet
- ze wilde vleesje, maar dat mocht niet (ontbijt was net geweest, en daarbij was al niks goed). Ik wilde ook weggaan, maar kreeg haar jas niet aan. Uiteindelijk beloofd dat ze vleesje kreeg als ze de jas aan zou laten doen (zwak, i know) maar zelfs dat werkte niet. Zonder jas moest ze haar vleesje hebben..
-ze wilde kijken met boterham smeren, prima. Daarna liet ik haar helpen, maar dat wilde ze niet, toen ik t deed werd ze boos want ze wilde 'helpen' (zelf doen). Maar als ik mes gaf was t weer niet goed. Brood op tafel was ook niet goed, dan liep ze er weer mee naar de keuken, waarna ze de mes kreeg en t wel goed was
-zij had melk, ik ook. Daarna hrlemaal overstuur omdat ik mijn beker op had..
Heb haar met moeite verschoond en op bed gelegd..

Ik durf bijna niks meer te vragen, bang voor weer een bui. Als ze t zelf mag doen is t niet goed, als ik t overneem ook niet. Ik begin er echt doorheen te zitten, kan niet altijd rustig en correct reageren en jank me te pleures